اولین هفته هنر مدیریت آموزش و پرورش شاهرود با نمایش آثار هنرمند فرهنگی مرضیه غلامی در این مدیریت برپا شد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، در اولین هفته هنر و در جستجوی تصویرگران هنر اصیل ایرانی (تذهیب و گل مرغ) به مرضیه غلامی مدیر دبستان نسیبه شاهرود میرسیم که به پشتوانه ۱۰ سال کار هنری و با خلق بیش از ۳۰ اثر پیش از این تجربه موفق حضور در نمایشگاههای استانی و کشوری را داشته است و اکنون نیز به عنوان الگوهایموفق به جامعه فرهنگیان معرفی میشود! چراکه " معرفی یک ضرورت است"
نمایش و معرفی آثار هنری به هنر دوستان، شیوه مرسوم و رایج در جهان هنر است که سابقهای نزدیک به دو قرن راپشت سر گذاشته است.
از این نظر، "هفته هنر" ذاتاً کاری نو، بدیع و خاص آنگونه که رویدادی غریب و یگانه در گذشته و حال خود باشد نیست!
در حقیقت اهمیّت این هفته هنر؛ بیشتر به خاطر نیازهای خود آموزش و پرورش است! برای تقویت خودباوری، ارتقاء شأن و منزلت معلمان نه در قالب شعارهای هفته بزرگداشت مقام معلم و یا در گفتمان صرف کلامی جامعه!
اینک بیش از هر چیز لازم مینماید برای احقاق جایگاه معلم در نگاه مردم، معلمان را به عنوان جلوههای عملی و توانمندیهای ملموس در خارج از کلاسهای درس و محیط مدرسه معرفی کنیم.
پس حرکت از انتزاع (ارزش گذاری ذهنی معلمان از سوی مردم) به سوی (تجسّم عینی) مثل معرفی آثار هنری، تألیفات و نقش آفرینیهای متنوع و فاخر اجتماعی سوای معلمّ بودن او در کلاس نیاز امروز ماست!
تقویت رسانه درونی از مشارکت والدین در فعالیتهای مدرسه تا نمایش آثار هنری همکاران که در اینجا در قالب هفته هنر در ساختمان مدیریت آموزش و پرورش اتفاق افتاده است میتواند شامل شود.
رسانه نوین آموزش و پرورش باشیم، از کلیشههای روزمره فاصله گرفته و تصویر نزدیکتر از ارزشهای فرهنگیان را به مخاطبین خود نشان دهیم!
نگران تداومش نیستم چرا که جامعه بزرگ فرهنگیان (معلمان و دانش آموزان) آنچنان ظرفیتی عظیم خواهند داشت که بُن بستی برای مسیر و امتداد این راه تصور نخواهد شد!
هنرمند نباید احساس انزوا کند! چرا که آفرینشهای هنری به شدّت به تشویق، معرفی و حمایتهای معنوی نیازمند است! هنرمند باید بداند مخاطبی دارد که او را در تعالی اثر خویش یاری میدهد! او نیاز به دیده شدن! خوانده شدن! و شنیده شدن دارد! گویی هر اثر هنری در حقیقت تصویری از روح زیبای اوست!
یادتان باشد! آموزش و پرورش سهم خواهان زیادی دارد که از او نامی نمیبرند! هیچ دانشگاهی نمیگوید این دانشجو قبلا دانش آموزی هنرمند بوده است! کسی پیروزی خویش را با دیگران قسمت نمیکند! اگر از آن به مصادره مفاخر آموزش و پرورش در دیگر رویدادهای هنری و فرهنگی نام نبرم! بی بهره بودن خودمان در شناسایی و معرفی هنرمندان فرهنگی و بسنده کردن به نقل شفاهی توانمندیهای همکاران، امری آشناست؛ حرکت ساده و هنری امروز؛ نوعی اقدام عملی برای دست یابی به این هدف بوده است!
راهروهای اداری شلوغتر و پر سر و صداتر برای عرضه هنر هستند، امّا حکایت هفته_هنر ما چیز دیگری است! هدف این است که بگوییم: " چهره معلم در دیدگاه جامعه باید زیباتر ترسیم شود. "
نمایش و معرفی آثار هنری به هنر دوستان، شیوه مرسوم و رایج در جهان هنر است که سابقهای نزدیک به دو قرن راپشت سر گذاشته است.
از این نظر، "هفته هنر" ذاتاً کاری نو، بدیع و خاص آنگونه که رویدادی غریب و یگانه در گذشته و حال خود باشد نیست!
در حقیقت اهمیّت این هفته هنر؛ بیشتر به خاطر نیازهای خود آموزش و پرورش است! برای تقویت خودباوری، ارتقاء شأن و منزلت معلمان نه در قالب شعارهای هفته بزرگداشت مقام معلم و یا در گفتمان صرف کلامی جامعه!
اینک بیش از هر چیز لازم مینماید برای احقاق جایگاه معلم در نگاه مردم، معلمان را به عنوان جلوههای عملی و توانمندیهای ملموس در خارج از کلاسهای درس و محیط مدرسه معرفی کنیم.
پس حرکت از انتزاع (ارزش گذاری ذهنی معلمان از سوی مردم) به سوی (تجسّم عینی) مثل معرفی آثار هنری، تألیفات و نقش آفرینیهای متنوع و فاخر اجتماعی سوای معلمّ بودن او در کلاس نیاز امروز ماست!
تقویت رسانه درونی از مشارکت والدین در فعالیتهای مدرسه تا نمایش آثار هنری همکاران که در اینجا در قالب هفته هنر در ساختمان مدیریت آموزش و پرورش اتفاق افتاده است میتواند شامل شود.
رسانه نوین آموزش و پرورش باشیم، از کلیشههای روزمره فاصله گرفته و تصویر نزدیکتر از ارزشهای فرهنگیان را به مخاطبین خود نشان دهیم!
نگران تداومش نیستم چرا که جامعه بزرگ فرهنگیان (معلمان و دانش آموزان) آنچنان ظرفیتی عظیم خواهند داشت که بُن بستی برای مسیر و امتداد این راه تصور نخواهد شد!
هنرمند نباید احساس انزوا کند! چرا که آفرینشهای هنری به شدّت به تشویق، معرفی و حمایتهای معنوی نیازمند است! هنرمند باید بداند مخاطبی دارد که او را در تعالی اثر خویش یاری میدهد! او نیاز به دیده شدن! خوانده شدن! و شنیده شدن دارد! گویی هر اثر هنری در حقیقت تصویری از روح زیبای اوست!
یادتان باشد! آموزش و پرورش سهم خواهان زیادی دارد که از او نامی نمیبرند! هیچ دانشگاهی نمیگوید این دانشجو قبلا دانش آموزی هنرمند بوده است! کسی پیروزی خویش را با دیگران قسمت نمیکند! اگر از آن به مصادره مفاخر آموزش و پرورش در دیگر رویدادهای هنری و فرهنگی نام نبرم! بی بهره بودن خودمان در شناسایی و معرفی هنرمندان فرهنگی و بسنده کردن به نقل شفاهی توانمندیهای همکاران، امری آشناست؛ حرکت ساده و هنری امروز؛ نوعی اقدام عملی برای دست یابی به این هدف بوده است!
راهروهای اداری شلوغتر و پر سر و صداتر برای عرضه هنر هستند، امّا حکایت هفته_هنر ما چیز دیگری است! هدف این است که بگوییم: " چهره معلم در دیدگاه جامعه باید زیباتر ترسیم شود. "
گزارش: غلامرضا محروقی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار