به گزارش سرویس راهیان نور خبرگزاری بسیج؛ یکی از دلایل اصلی که موجب شد تا ما در دوران هشت سال دفاع مقدس بتوانیم مقابل دشمن تا دندان مسلح بعثی ایستادگی کنیم، فرهنگ «ایثار و شهادت» بود و این ایستادگی ملت ایران، ثابت کرد که فرهنگ ایثار و شهادت می‌تواند راهگشای مشکلات ما باشد؛ حتی پس از دوران دفاع مقدس.
در دوران دفاع مقدس، زنان و مردان در هر سن و سالی و از هر قشری، به هر نحوی که می‌توانستند، نقشی مثبت در جنگ ایفا کردند؛ اگرچه که ممکن بود این نقش در خطوط مقدم هم صورت نگیرد و صرفاً به تهیه آذوقه در مساجد و کلاه و دستکش در خانه برای رزمندگان، توسط مادران این مرز و بوم ایفا شود؛ اما به هر حال هر کسی، هر کاری که از دستش برمی‌آمد، انجام می‌داد که این همان تجلی فرهنگ ایثار و شهادت در پشت خطوط نبرد بود. هرچند که اصلی‌ترین نقش زنان در فرهنگ ایثار و شهادت، تربیت مردان ایثارگر بوده و هست.
رزمندگان نیز در خطوط مقدم جنگ تحمیلی، تجلی‌بخش فرهنگ ایثار و شهادت بودند. آن‌ها با الهام از فرهنگ عاشورا، به میدان جنگ رفتند و تا آخرین قطره خون خود، در شرایط یک جنگ نظامی نامتقارن، ایستادگی کرده و در این راه، از جان خود گذشتند و توانستند کاری کنند که دشمن بعد از هشت سال نتواند حتی یک وجب از خاک کشورمان را تصاحب کند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمود: ه‌اند که «دفاع همچنان باقی است»، بنابراین از آن‌جایی که دفاع ما با فرهنگ ایثار و شهادت صورت گرفته است، پس این فرهنگ نیز بعد از دوران هشت ساله دفاع مقدس همچنان ادامه دارد که نمونه‌ای از آن را می‌توان در صنعت هسته‌ای مشاهده کرد. به‌عنوان نمونه وقتی شهید «مجید شهریاری» در اوج تحریم‌ها فهمید که کشور به غنی‌سازی ۲۰ درصد نیازمند است، با تمام توان وارد میدان شد و ضمن موفقیت در این عرصه، جان خود را نیز فدا کرد؛ لذا فرهنگ ایثار و شهادت بعد از دوران دفاع مقدس نیز یکی از دلایل اصلی موفقیت ماست.
امروز دوباره کشور ما دچار تنش شده است و مانند دوران دفاع مقدس، اقشار مختلف مردم پا به میدان گذاشته و برای حل معضل کروناویروس، به‌میدان کمک به همنوعان خود آمده‌اند. اگرچه شاید این سوال در ذهن‌ها مطرح شود که اگر همه به میدان آمده‌اند، پس چرا خبر‌هایی از گران‌فروشی و احتکار ماسک و لوازم ضدعفونی‌کننده به‌گوش می‌رسد. در پاسخ به این سوال باید گفت که در دوران دفاع مقدس نیز چنین افرادی وجود داشتند و تاریخ همواره این‌گونه افراد سوءاستفاده‌گر را به خود دیده است، اما طور دیگر باید دید، باید افرادی هم که مدت‌هاست از خانواده خود گذشته‌اند و در مراکز درمانی این خطر را به جان خریده و به درمان بیماران کرونایی می‌پردازند را دید و یا افرادی که ایثارگرانه پای به میدان مدیریت بحران نهاده و خودشان دچار این بیماری شده‌اند را باید دید. همان‌گونه که افرادی در دوران دفاع مقدس از جان خود می‌گذشتند و تا چند متری دشمن هم می‌رفتند تا به امدادگری مجروحان بپردازند؛ بنابراین نباید فراموش کرد که فرهنگ ایثار و شهادت در عرصه‌ها و زمان‌های مختلف وجود دارد و ایثارگران نیز یک روز در لباس خاکی، یک روز در لباس آتش‌نشان و یک روز هم در لباس پزشکی و پرستاری هستند.
شاید برخی افراد مادی‌گرا، از منطق این کار‌ها سر درنیاورند، اما واقعیت فرهنگ ایثار و شهادت همین بیت شعر است که شاعر می‌گوید «ما گر ز. سر بریده می‌ترسیدیم، در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم». همانند آن روزی که عده‌ای از جوانان، به کمک سیل‌زدگان استان گلستان شتافتند و در آن‌جا بر سینه زدند و خواندند «ما خانه به‌دوشان غم سیلاب نداریم، هر که دارد هوس کرب و بلا بسم‌الله» و عده‌ای ظاهربین به‌جای این‌که اصل مطلب ایثارگرانه را دریابند، در بوق و کرنا دمیدند که برخی افراد تندرو از مشکلات مردم سیل‌زده غم ندارند!
