بزرگداشت استاد مقام معظم رهبری و عالم ذوشهادتین در شاهرود

به گزارش خبرنگار بسیج،(علی عامری) امروز ۱۷ تیرماه همایش بزرگداشت عالم ذوالشهادتین آیت الله سیدمحمود حسینی شاهرود در زادگاهش شاهرود برگزار می‌شود.
این عالم وارسته به گفته مسئولین برگزاری این کنگره در عصر معاصر در استان سمنان نظیر ندارد و گنج نایاب و گوهری ارزشمند است که ناشناخته مانده است و تلاش می‌شود در این همایش و دو همایش و کنگره دیگر در مشهد و قم و حتی در نجف اشرف این مرجع عالیقدر جهان تشییع در عصر اخیر بیشتر شناسانده شود و نسل جوان با این فقه جامع الشرایط بیشتر آشنا شوند.
در اینجا لازم است مختصری از زندگی این عالم ربانی و فقیه را برای نسل جوان و نوجوان بیاوریم تا بدانند چه اندیشمندان و بزرگانی در عصر حاضر می‌زیسته و چه کار‌هایی را اجرا نمودند که اثرات آن را ما امروز مشاهده می‌کنیم.
مرجع بزرگ شیعیان حضرت آیت الله العظمی شاهرودی در سال ۱۲۹۳ (ه. ق) در روستای قلعه آقا عبد الله، از توابع شهر بسطام شهرستان شاهرود در خانواده‌ای اصیل و مذهبی، قدم به عرصه گیتی نهاد.
وی خواندن و نوشتن را در زادگاهش آموخت و به خاطر علاقه وافر به کسب علوم و معارف اسلامی، وارد حوزه علمیه بسطام گردید. علوم مقدماتی را نزد عالم فرزانه فاضل بسطامی فرا گرفت.
سپس به حوزه علمیه بید آباد شاهرود رفته، و از محضر مرحوم مدرس و اساتید دیگری استفاده کرد.
او پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در حوزه علمیه بسطام و شاهرود به مشهد مقدس عزیمت کرد وی با تلاش فراوان در ۳۵ سالگی به مدارج عالی علمی دست یافت و با اخذ درجه اجتهاد به توصیه آیت الله ملا محمد کاظم خراسانی راهی نجف اشرف گردید.
آیت الله العظمی شاهرودی به زودی در زمره علمای بزرگ نجف قرار گرفت و به شیخ العلماء و سید الفق‌ها معروف شده عالمان بزرگی چون، آخوند خراسانی، میرزای نائینی و... به او لقب «ذو شهادتین» دادند و اجازات اجتهاد افراد را به ایشان محول کردند.
در محضر درس مرحوم آخوند خراسانى صاحب کفایه به مدت یکسال و نیم استفاده نمودند. پس از فوت استادشان به مجلس درس مرحوم میرزای نائینى و آقا ضیاء عراقى حاضر شدند و از آن دو بهره وافى بردند و همزمان به تدریس و تربیت طلاب مشغول شدند.
پس از فوت استادشان مرحوم آقاى نائینى، تدریس خارج ایشان شروع گشت و مورد توجه فضلا و طلاب قرار گرفت.
پس از فوت مرحوم آقاسید ابوالحسن اصفهانى رساله عملیه ایشان در دسترس مقلدین در کشورهاى عراق و ایران و لبنان و هند و پاکستان قرارگرفت؛ و با درگذشت مرحوم آیت الله بروجردى مرجعیت ایشان در اماکن یادشده به خصوص ایران و عراق، شهرت و توسعه بیشترى حاصل نمود و حوزه بحث فقه و اصول ایشان در نجف فضلا وعلماء بیشمارى را در بر داشت و نماز جماعت مسجد هندى بیشترین نمازگزار را داشت.
تأمین هزینه هاى درمانى طلاب در نجف و همچنین شهریه و تأمین نان طلاب حوزه هاى علمیه نجف و کربلا و سامرا و مشهد مقدس به عهده معظم له قرار داشت.
بازسازی مدرسه بخارایی و مدرسه قزوینی در نجف، احداث مسجد و حسینیه در کابل افغانستان و تأسیس مدارس علمیه در شهر‌های فاروج (مدرسه محمودیه)، زاهدان و فومن از اقدامات این مرجع عالقدر شیعه بوده است.
اولین بار در تاریخ مرجعیت و حوزه، از طرف ایشان گروهى به عنوان «بعثه دینیه حج» در سال ۱۳۸۷ هجرى قمرى (۱۳۴۶ شمسى) به امر معظم له و به سرپرستى آقازاده بزرگ ایشان اعزام شدند که بسیار مورد استقبال حجاج قرار گرفت.
همچنین معظم له نخستین شهرک مسکونى طلاب به نام «حى الامام الشاهرودى» را در مساحتی حدود ۱۲۴۰۰۰ متر در نزدیکی مرقد کمیل بن زیاد در فاصله میان نجف و کوفه احداث کرد.
او تصمیم داشت در آن صد واحد مسکونی، یک درمانگاه و یک آموزشگاه برای طلاب احداث کند. چندین ساختمان در زمان حیات او و چند ساختمان پس از درگذشتش، توسط فرزندانش احداث شد تا اینکه در ۱۳۵۹ ش، حکومت وقت عراق بیت او را از عراق اخراج کرد.
عمر پر برکت مرجعیت ایشان همواره در تربیت فضلا و علما و رسیدگى به امور حوزه و تدریس و تألیف بود و آثار فراوانى مانند «کتاب الحج» و «کتاب الاجاره» و «یک دوره اصول» از ایشان به جا مانده است.
او در طول عمر با برکت خویش، ضمن تلاش در راه گسترش احکام اسلامی و حراست از مرز‌های اعتقادی مسلمانان، شاگردان بسیار تربیت کرد، شاگردانی که برخی از آن‌ها اینک در شمار مراجع جای دارند. او حتی بعد از مقام منیع مرجعیت نیز مدتی در خانه استیجاری زندگی می‌کرد.
به گفته سید حسین فرزند آیت الله سید محمود شاهرودی، پدرش حمله عوامل حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه در سال ۱۳۴۲ ش. را محکوم کرد و در این رابطه تلگراف‌های متعددی با مردم و علمای ایران برقرار کرد. البته تلگرافی از امام خمینی به تاریخ ۱۲ فروردین ۱۳۴۲ ش. خطاب به وی وجود دارد که از کشتار روحانیان در قم و سکوت مسلمانان نسبت به آن اظهار تعجب کرده است.
وی به اهل بیت پیامبر (ص) علاقه فراوان داشت، این چنین بود که حدود ۲۶۰ بار، برای زیارت ابا عبد الله الحسین (ع) پیاده از نجف به کربلا سفر کرد و حتی در ۹۰ سالگی نیز اینگونه زیارت را ترک نکرد.
آیت الله سید محمود شاهردوی سرانجام پس از قریب یک قرن عمر سراسر تقوى و فضیلت و تلاش علمى و سرپرستى حوزات علمیه، در ۱۷ شعبان ۱۳۹۴ هجری قمری در ۹۴ سالگی برابر با ۱۴ شهریور ۱۳۵۳ هجری شمسی درگذشت و در صحن مطهر امیر مؤمنان على (ع) در سمت بالاى سر مدفون گردیدند و از ایشان سه پسر و چهار دختر باقی مانده است.
درباره آیت الله سید محمود حسینی شاهرودی آثاری به زبان عربی و فارسی تألیف شده است که از جمله آنها، الامام الشاهرودی السید محمود الحسینی، اثر سید احمد حسینی اشکوری که در زمان حیات آیت‌الله شاهرودی درباره زندگی او نوشته شده و این کتاب در ۱۲۲ صفحه، به زبان عربی منتشر شده است و زندگی و مبارزات آیت‌الله العظمی سید محمود حسینی شاهرودی به روایت اسناد، تألیف داوود قاسم‌پور و شاهین رضایی است که این کتاب توسط انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی در سال ۱۳۸۹ در ۳۵۲ صفحه منتشر شده است.
این گوشه‌ای از زندگی این عالم بزرگ شیعیان جهان است که شاگردان فراوانی را در مکتب خود پرورش داد که از جمله آیت عظام سید محمد حسینی شاهرودی، سید محمدجعفر مروج جزائری، محمد رحمتی سیرجانی، علی آزاد قزوینی، محمدابراهیم جناتی، مسلم ملکوتی و جواد تبریزی، سید مصطفی خمینی و مقام معظم رهبری از شاگردان او بوده و هستند.
حال با برگزاری این سلسله همایش‌ها امیدواریم این عالم بزرگ شیعه بیشتر شناسانده و نسل نوجوان و جوان و جامعه با این اسطوره علم و فقاهت و گوهر ناب بیشتر آشنا شده و بر خود ببالند که چنین عالمانی از این کشور و استان و شهرستان به جهان معرفی شدند و امروز در جای جای کره خاکی شناخته شده هستند.
تداوم این همایش‌ها و کنگره‌ها و تولید محتوا از این بزرگان می‌تواند در پرورش استعداد‌ها و حذکت نسل نوجوان و جوان به سمت الگوگیری از این بزرگان و خودباوری دینی و غرور ملی کمک نماید.
امیدواریم این همایش‌ها و برنامه‌ها روز به روز تداوم یافته و اَبتر نماند تا شاهد باشیم نسل‌های آینده به بزرگان خود افتخار و در مسیر آنان با خودباوری و امید حرکت می‌کنند.