خبرگزاری بسیج/یادداشت محبوبه حقیقت:
واژه چهار حرفی که حرف‌های بسیار در خود دارد. کلمه‌ای پر از عشق و شیدایی، پر از منطق و تدبیر، پر از انعطاف و مدیریت، پر از نظم و اخلاق، پر از آغوش، عاطفه، مهر، پر از خلاقیت، پر از هنر، پر از تمام باید‌های زندگی.ای مادر چگونه می‌توان تو را تفسیر کرد؟ای رکن خانه و خانواده،ای گرمی بخش محفل انس،ای چشم و چراغ و روشنی کاشانه؛ به قدری زیبا آفریده شده‌ای که همه ابعاد وجودیت لطف است و مرحمت.
از روح والای تو سخن گفتن اندک آشنایی با عشق را میطلبد تا بتوان سمبل عشق را در این دنیای مجاز به نظاره نشست.
نمی‌دانم چرا نگریستن به تو عبادت خوانده میشود! نمی‌دانم چرا خدمت به تو ارج و قرب و منزلت بالایی نزد محبوبت دارد! نمی‌دانم چرا حتی اجازه" اف" گفتن به تو را هم ندارم!
اما می‌دانم همه از مقام شامخ تو نشات می‌گیرد...ای مادر،ای لیلی مجنون صفت، نامت در یک واژه چهار حرفی گنجانده شده، ولی وسعتی به اندازه تمام مهربانی‌های عالم را در خود جای داده ای!
چگونه می‌توانی مظهر مهر باشی در حالیکه لایق ترینی به مهر!ای سنگر نشین جبهه غم، چگونه می‌توانی گوش شنوا باشی برای درد‌ها و آلام اطرافیانت؛ چشم بینا باشی بر احوال خوش و ناخوششان و خود صاحب درد باشی و دم نزنی!
نه! تفسیر تو کار قلم من نیست. تو را خدای تو و بهترین بندگانش معنا کرده اند، تفسیر و تاویل تو را همان‌ها می‌دانند که باید و نباید‌های تو را در کتاب و سیره و سنت خود خط مشی کرده اند و همین برایم کافی است تا کمی تو را بیشتر قدر بدانم.
