دیگه با هرکسی مثل خودش رفتار نمی کنید، چون می دانید شخصیت تان خیلی بالاتر از این است که بخواهید مثل بعضی ها رفتار کنید.
هر چه می گذرد کمتر کسی را قضاوت می کنید و به بقیه برچسب نمی زنید به خودت می گویید من هیچ وقت در شرایط و موقعیت او نبودم چه طوری از بیرون قضاوتش کنم؟
دیگه دلت نمی خواهد مورد تایید همه باشید چون می فهمید این یک چیز محاله نیازی نمی بینید وقت تان را با اثبات خودت برای آدمایی که باورت ندارند هدر بدهید و مدام به آنان توضیح بدهید.
خودت را همان طوری که هستید دوست دارید، تمام نواقص و خوب و بدتان را پذیرفتی و سعی می کنید به مرور شخصیت بهتری بسازید.
برای اینکه بقیه خوششان بیاید خود واقعیت را پنهان نمی کنید.
سرهنگ محمدرضا اسفندیار_ مشاور مرکز مشاوره پلیس خاوران تهران
یادداشت |
اجماع عراقیها برای حمایت از بسیج مردمی ادامه دارد