به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی از خمین؛ علی مؤذنی کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت: پس از گذشت قرن‌های متمادی از زمان افلاطون - که به‌حق او را پدر اندیشه سیاسی غرب نامیده‌اند - و این پرسش مهم که توسط او مطرح شد: «شکل حکومت باید چگونه باشد و چه فرد یا افرادی، شایستگی حکومت بر مردم را دارند؟»، هم‌اکنون مدل «دموکراسی» نه به‌عنوان مدلی کاملاً بی‌نقص و عیب، بلکه به‌عنوان بهترین شکل نوع حکومت از بین انواع حکومت‌ها، در همه جوامع، پذیرفته شده است.
انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، شکل نوینی از ساختار حکومت در زمان غیبت امام معصوم(ع) را به جهانیان ارائه داد که در آن، بنیان و سرشت حکومت، قوانین اسلامی مبتنی بر مذهب شیعه و شکل ظاهری آن، مردم‌سالاری است. در این ساختار حکومتی، اراده مردم در قالب حق رأی - به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم - برای انتخابات مسئولین ارشد کشور، تجلّی می‌یابد.
جمهوری اسلامی، حکومت اسلامی به معنای آنچه که در قالب خلافت اسلامی می‌بینیم و بیعت مردم امری ضروری باشد، نیست، از سوی دیگر جمهوری اسلامی، دموکراسی عریان نظیر آنچه در جوامع لیبرال دموکراسی می‌بینیم و روح حاکم بر جامعه، اومانیسم و انسان‌گرایی مادی است نیز نمی‌باشد.
در دین اسلام به‌طور عامّ و مذهب تشیع به‌طور خاص، علاوه بر لزوم تأمین زندگی دنیوی، حکومت وظیفه رشد و تعالی معنوی انسان و توجه به سعادت اخروی را نیز بر عهده دارد و لذا خواست انسان‌ها در جامعه نباید در ضدّیت یا مغایرت با قوانین دینی و دستورات شرعی باشد.
لذا «مردم‌سالاری دینی» که با ابزار انتخابات نُضج می‌گیرد، همان قالبی است که در جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان مظهر مقبولیت مردمی در چارچوب دین، پذیرفته شده است، بنابراین انتخابات، مظهر تحقّق اراده و خواست ملت است و به فرموده بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران: «میزان رأی ملّت است»، این جمله کوتاه ولی عمیق، بیانگر نقش و جایگاه نظر و رأی مردم در انتخاب مسئولین اجرایی کشور و نمایندگانشان در قوّه مقننه است، در انتخابات ۸ تیر امسال نیز، بار دیگر «مردم‌سالاری دینی» عینیت می‌یابد و مردم ایران با انتخابی دیگر، برگ زرینی در تاریخ ایران اسلامی ثبت می‌کنند.
انتهای پیام/
