به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی از خمین؛ علی مؤذنی کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت: در یک ماراتن سیاسی مانند عرصه ورزش، رسیدن به خط پایان و کسب مقام اول، رؤیای شیرین همه رقبا است، اگرچه رعایت اصول یک مسابقه، لازمه هر رقابت سالم بوده، ولی کَم نبوده و نیست عدم رعایت اخلاق و تمسّک به هر قاعده‌ای تا بتوان رقیب را از میدان به در کرد و در پِی آن، خلعت پیروزی را بر تن نمود و برای دوره‌ای مشخص یا نامعلوم - بسته به نوع نظام حکومتی- بر مردم حکمرانی کرد!
اگر انسان را محور و مَدار هستی بدانیم و نوع نگاه ما به حیات و آفرینش، صرفاً در چارچوب منظومه طبیعت و مادّه باشد، اصل «هدف وسیله را توجیه می‌کند» بر تمام مناسبات جامعه حاکم خواهد بود، زیرا هدف، کسب قدرت و ثروت است ولو در راستای ایجاد ثروتی فراگیر برای آحاد جامعه و لذا هر وسیله‌ای که منجر به این هدف شود، مشروع خواهد بود!
در همین راستا، لِه شدن و از بین رفتن طبقه محروم در لابه‌لای چرخه‌ای توسعه در یک نظام سرمایه‌داری، امری گریزناپذیر است زیرا هدف، رسیدن به توسعه و رفاه است و این مسیر، قربانی می‌خواهد حتی اگر تعداد قربانیان، زیاد باشد!
اما اگر به جامعه‌ای الهی باورمند باشیم و اصول حاکم بر زندگی بشر را فراتر از ماده و طبیعت بدانیم، در این صورت وسیله‌ها نیز در قالب هدف، در نظر گرفته می‌شود و مجاز به بهره‌گیری از هر وسیله‌ای - ولو اینکه هدف، مقدس باشد - نیستیم!
نمونه‌های فراوانی از این مسئله را در تاریخ صدر اسلام و در سیره معصومین (ع) شاهد هستیم که به هیچ‌وجه؛ اخلاق، اصول انسانی و موازین شرعی، فدای هدف نشدند و رعایت تقوا - چه در عرصه فردی و چه در عرصه اجتماعی - نصب العین بزرگان دین بوده است.
در بزنگاه‌های حساس سیاسی مانند انتخابات ریاست جمهوری که جلوس بر صندلی ریاست‌جمهور، مطلوب کاندیداها است و جلب نظر مردم برای رسیدن به آن، دغدغه آنان؛ وعده‌ها و قول‌ها و خوش‌بین کردن مردم در اعتماد به خود، مسئله‌ای عادی به نظر می‌رسد که شاید جزء ماهیت هر رقابت سیاسی باشد تا بتوان پیروز این ماراتن نفس‌گیر شد ولی اگر به اخلاق و تقوا و شرع در این وعده وعیدها توجه نشود، نه‌تنها روح ایمان از رقابت‌ها پَر می‌کشد بلکه عدم تحقق وعده‌ها و قول‌های داده شده به‌مرورزمان، باعث بدبینی شدید در بین شهروندان شده و این ذهنیت در روح جمعی جامعه شکل می‌گیرد که گویا برای رسیدن به منصب و قدرت، دروغ نیز می‌توان گفت و گویا قرار نیست کاندیدای پیروز صحنه انتخابات به خاطر انجام ندادن قول و قرارهای خود، پاسخگو باشد و گویا تز جامعه مادی که هدف وسیله را توجیه می‌کند - در جامعه دینی نیز در حال رسوخ است!
این فکر چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟
افزایش بی‌اعتمادی به کاندیداها در رقابت‌های آینده و کاهش شدید مشارکت سیاسی در انتخابات مختلف که دلیل آن، همین تبدیل اعتماد به بی‌اعتمادی توسط کاندیداها و القای این مسئله در جامعه است که گویا اعتماد به حرف و سخن و قول افراد، فایده‌ای ندارد و جهشی مثبت در فردای واگذاری مسئولیت‌ها، دیده نخواهد شد!
بنابراین کاندیداهای محترم ریاست جمهوری باید با لحاظ اخلاق و رعایت موازین شرعی و درک عمیق ظرفیت‌ها و توانایی‌های خود و جامعه، به تک‌تک قول‌ها و وعده‌هایی که به ملت می‌دهند توجه کنند و خود را به معنای واقعه کلمه، «مسئول» بدانند!
و این مسئله را فراموش نکنند که از یک‌سو طبق فرمایش امیرالمؤمنین علیه‌السلام: (انَّ عملک لیس لک بِطُعمه و لکنَّه فی عُنقک امانه) و از سوی دیگر، در منظومه سیاسی اسلام، هدف وسیله را توجیه نمی‌کند!
انتهای پیام/
