به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی از خمین؛ علی مؤذنی کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت: وقتی احساس می‌شود شخصی در اطراف ما، قرار است به مسئولیت بزرگ یا ثروت کلانی دست یابد، خواه‌ناخواه در کانون توجّهات قرار می‌گیرد و هرکسی به فراخور توان و جایگاه خود، سعی می‌کند به این شخص نزدیک شده و به طُرُق مختلف، نظر او را به سمت خویش جلب نماید تا در فردای قدرت و ثروت، بتواند گلی از این گلستان برگیرد و کام خود را از این خوان گسترده، شیرین کند!
در همین راستا، بذل محبت و حتی هزینه کردن‌های مادی و معنوی کاملاً توجیه‌پذیر می‌شود، زیرا با یک محاسبه عادّی نیز می‌توان دریافت که تمام این هزینه‌ها و وقت صَرف کردن‌ها، در فردای موفقیت ِفرد مورد نظر، چندین برابر شده و به سمت خودمان بازمی‌گردد!
حمایت احزاب و گروه‌های سیاسی از افراد در هنگامه انتخابات و آوردگاه‌های سیاسی در همین راستا قابل توضیح است و شاید بتوان ادعا کرد اگر نباشد حمایت مالی و معنوی احزاب و گروه‌ها از افراد؛ ضریب موفقیت کاهش می‌یابد که نمونه این مسئله در انتخابات پارلمانی کلان‌شهرها کاملاً محسوس است.
در مورد انتخابات ریاست جمهوری کشورمان، اگر با دیدی مثبت به کاندیداها نگاه شود، همگی انسان‌هایی سلیم‌النفس بوده که واقعاً به خاطر احساس تکلیف، به عرصه رقابت‌ها وارد شده‌اند و حتماً قصد خدمت به مردم و ارتقاء جایگاه مدیریت اجرایی را دارند، ولی نکته مهم اینجاست که این کاندیداهای محترم باید مراقب دغل دوستان باشند که یک‌وقت به طمع شیرینی، دور آنها جمع نشده باشند و فردای پیروزی، وامدار این اشخاص نشوند و درنتیجه، یک‌وقت چشم باز کنند و ببینند که از وعده‌ها و قول‌هایی که به مردم داده‌اند، فرسنگ‌ها فاصله گرفته‌اند و در واقعِ امر، اسیر گروه، باند یا افرادی خاص شده باشند!
اسارت رئیس‌جمهور، دست و پای او را در شایسته گزینی می‌بندد و او به خاطر محدوریت‌های اخلاقی و یا وابستگی‌های ایجادشده در جریان رقابت‌های انتخاباتی، نمی‌تواند طبق تشخیص صحیح و مدیریت فردی خود، وعده‌ها را محقَّق سازد و عملاً باید گوش‌به‌فرمان اشخاص یا گروهی باشد که پیروزی خود را مدیون تلاش‌ها و کارهای آنان می‌داند!
شاید گفته شود در کشورهای حزب سالار و متکثّر سیاسی، همین مسئله عیان است و رئیس اجرایی کشور، عملاً برآمده از بطن یک حزب یا تشکل سیاسی است!
در پاسخ باید گفته شود که در داخل کشورمان نیز، اگر افراد برآمده از احزاب بودند، آن حزب از ابتدای پرورش سیاسی فرد تا پیروزی او و پس از آن در طول دوران مسئولیت، هم پاسخگوی اقدامات او می‌شد و هم این قدرت را داشت که در صورت انحراف از مرام و مسلک حزب متبوع، به خاطر حفظ شأن و پایگاه مردمی خود، او را عزل نموده یا توبیخ نماید، ولی متأسفانه در کشورمان یا احزاب - به معنای واقعی کلمه - وجود ندارند یا خلق‌الساعه بوده و فقط در بحبوحه انتخابات، شکل می‌گیرند و لذا کاندیداها نیز عقبه منسجم حزبی ندارند و در نتیجه حمایت تشکل‌ها و گروه‌های سیاسی از آنان، باعث وامدار شدن و سهم خواهی می‌شود. این همان نکته‌ای است که باید مدّ نظر کاندیداهای محترم ریاست جمهوری قرار گیرد.
انتهای پیام/
