انسیه خیرآبادی مادر و همسر شهید فاتحی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، اظهار داشت: بعد از به‌شهادت‌رسیدن همسر و فرزندش بار زندگی را بر دوش کشیدم و دیگر فرزندانش را به ثمر رساندم و حال خود به‌عنوان یک بانوی توانمند در عرصه‌های جهادی مشغول به فعالیت هستم.
وی گفت: همسرم عباس فاتحی در سوم شهریور ۱۳۳۴ در روستای احمدآباد کامیاران چشم به جهان گشود، پدر و مادرش به عشق علم‌دار کربلا نام او را عباس گذاشتند.
وی افزود: همسر شهیدم در سال ۵۳ به خدمت سربازی و در سال ۵۷ هم‌زمان با پیروزی انقلاب اسلامی ازدواج و در اداره کار مشغول به فعالیت شد.
خیرآبادی در ادامه گفت: ثمرهٔ زندگی مشترکمان ۲ دختر و یک پسر بود که یکی از دخترانم به نام پروین که ۳ سال بیشتر نداشت در همان روز بمباران همراه همسرم به شهادت رسید.
این بانوی سنندجی عنوان داشت: خاطره روزی که دشمن سنندج را بمباران کردند و زندگی شیرین من و فرزندانم را به عزا تبدیل کرد را هرگز فراموش نخواهم کرد. انیسه خیرآبادی مادر شهیده پروین فاتحی و همسر شهید عباس فاتحی ۳۷ سال را با حسرت پشت سر گذاشته است.
خانم خیرآبادی از روز‌های سخت بدون همسر و داغ فرزندش برایمان این‌چنین تعریف می‌کند که روز ۲۸ دی سال ۱۳۶۵ همسرم که کارمند اداره کار سنندج بود تازه چند ساعتی بود که از محل کار به خانه برگشته بود و همگی در حال تدارک مراسم عروسی برادرشوهرم که به‌تازگی نامزد کرده بود بودیم؛ زیرا قرار بود فردای آن روز مراسم عروسی برادرشوهرم را در یک باغ برگزار کنیم.
وی می‌گوید همگی مشغول شادی بودیم که به یکباره صدای هواپیما‌های رژیم بعث عراق شنیده شد و صدای آژیرخطر به صدا در آمد در یک آن همه پراکنده شدند و در آن لحظه فقط به سمت پناهگاه می‌دویدند و من، چون تازه ۱۳ روز بود که زایمان کرده بودم به‌سختی می‌توانستم حرکت کنم به همین خاطر همسرم دختر ۳ساله ام را در آغوش گرفت و همگی به پایین ساختمان فرار کردیم که در یک‌چشم به‌هم‌زدن ترکش به همسر و فرزند و همسرم برخورد کرد و همان جا هر دو آنها به شهادت رسیدند.
این بانوی سنندجی بیان داشت: همسر برادرم و برادرشوهرم که با ما بودند آنها نیز زخمی شدند که در راه بیمارستان آنها نیز به شهادت رسیدند.
خانم خیرآبادی افزود: بعد از آن روز تلخ‌بار و مسئولیت زندگی و بزرگ کردن فرزندان و حتی برادرزاده‌هایم را به دوش کشیدم و با توکل بر خدا توانستم هم فرزندان خود و هم برادرزاده‌هایم را به‌درستی تربیت و برای خدمت به مردم و این انقلاب تحویل دهم.
وی بیان داشت: جای خالی همسر و فرزندم را در زندگی بسیار احساس می‌کنم تنها دلخوشیم رفتن بر سر مزار آنها است.
این بانوی سنندجی عنوان داشت: شهدای انقلاب در این انقلاب و پیروزی آن نقش و جایگاه والایی داشتند چرا که آنها برای رویارویی با دشمن و در مقابل آنها ایستادند از تمام عزیزان خود حتی از جان شیرین خود گذشتند و این‌گونه امنیت و آرامشی را برای ما به ارمغان آوردند.
وی در پایان با توصیه به جوانان امروزی بیان داشت: زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره تمام شهدایی که بدون هیچ چشم داشتی یک روز مردانه در مقابل دشمن ایستادند وظیفه جوانان ما است و همین جوانان هستند که باید با بهره‌گیری از مکتب شهدا آینده و سرنوشت این انقلاب را برعهده بگیرند و ادامه‌دهنده راه شهدا و خط آنان برای پیروزی دین اسلام در مقابل کفر باشند.
انتهای خبر/
