به گزارش خبرگزاری بسیج از زنجان؛ یکی از اماکن مهم متبرکهای که در استان زنجان وجود دارد حسینیه اعظم زنجان است که در واقع از این مکان مقدس میتوان به عنوان یکی از قطبهای اصلی گردشگری مذهبی استان و نگین درخشان اماکن متبرکه استان نام برد.
حسینیه اعظم زنجان از اماکن مذهبی شیعیان است که در جنوب شهر زنجان واقع شدهاست؛قدمت این مکان به حدود یک قرن پیش میرسد این حسینه توسط دو نفر به نامهای حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی وقف گردیده است.
مجموعه حسینیه اعظم با بیش از 12 هزار متر مربع مساحت دارای امکانات و فضاهای متعدد فرهنگی، مذهبی، درمانی و خدماتی از جمله کتابخانه، شبستانهای مختلف، دارالشفاء، صندوق قرضالحسنه و... است.
حسینیه اعظم زنجان یکی از پایگاههای مذهبی مردم زنجان است. در طول سال بهویژه در مناسبتهای مذهبی برنامههای فرهنگی و مذهبی مختلفی در این حسینیه برگزار میشود؛ اما شهرت این حسینیه به جهت برگزاری مراسم یوم العباس در ۸ محرم است و همه ساله با حضور صدها هزار نفری مردم به نام و یاد حضرت عباس(ع) برگزار میشود و به دلیل حضور خیل عظیمی از مردم زنجان و مهمانان داخلی و خارجی شهرت جهانی دارد.
این دسته حرکت خود را از محل حسینیه اعظم شروع میکند و معمولاً همزمان با اذان مغرب به امامزاده ابراهیم پایان مییابد.
مراسم عزاداری حسینیه اعظم زنجان در تاریخ ۱۵ دیماه ۸۷ با شماره ثبتی ۱۰ به عنوان دهمین مورد از میراث معنوی ثبتشده در ایران است
یکی دیگر از دلایل شهرتها جهانی حسینیه اعظم مربوط به تعداد احشام قربانی اهدا شده توسط مردم به این حسینیه در روز هشتم محرم است که دومین قربانگاه جهان اسلام بعد از منا شناخته می شود.
سال ۱۳۲۸ش برای اولین بار چهار رأس گوسفند در مسیر دسته حسینیه ذبح شد و با گذشت زمان هر ساله به تعداد قربانیهای مسیر دسته عزاداری اضافه شد. این زیاد شدن تعداد قربانیها تا جایی ادامه پیدا کرد که طبق آمار بنا به اسناد موجود حسینیه اعظم فقط در یک سال و در مسیر حرکت این دسته نزدیک به ۱۳ هزار راس قربانی به حسینیه داده شد
کسانی که حاجتی دارند و نذری کردهاند به شکلهای مختلف نذورات خود را ادا میکنند از نذورات نقدی و گرفته تا نذورات غیر نقدی و یکی از فراوانیها در بین نذورات غیرنقدی نذر احشام مختلف به دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان است که در مسیر دسته قربانی می شود..
یکی از دستاوردهای مهم ظهور سلسله صفویه در ایران، تداوم و گسترش عزاداری و تعزیهخوانی بود، همچنین به دلیل اینکه زیارت عتبات عالیات به خصوص کربلا مورد توجه شیعیان جهان اسلام بود، در مسیر راههای مختلف شهری و روستایی قلعههایی برای عزاداری زوار کربلا احداث کردند که «حسینیه» نامیده شد.
اولین نمونههای لفظ و واژه «حسینیه» در متون تاریخی دوره شاه عباس صفوی از جمله «عالم آرای عباسی» ثبت شده است، یکی از شهرهای مورد توجه در این دوره «زنجان» بود که علیرغم ویرانی ناشی از دوره تیموریان و ادامه این روند، رشد و بالندگی دوباره خود را از دوره صفویه آغاز کرد در همین زمان بود که حسینیهای نیز در این شهر احداث شد.