با یک گوشی و پایه فیلمبرداری، در دل محرومیت؛ روایت نوجوان بسیجی که صدای مردم روستاهای بشاگرد را به مسئولان می‌رساند
امیرعلی نظری شهروند خبرنگار بسیج خود را اینگونه معرفی می‌کند: متولد ۱۳۸۵ هستم؛ با عزمی به بلندای کوههای بشاگرد. فعالیت مجازی ام را از ۱۴ سالگی آغاز کردم، زمانی که بسیاری از هم سن و سالهایم سرگرم بازی و مدرسه بودند. ورودم به حوزه بسیج، آغازی بود برای تبدیل شدن به فعالی بی صدا، اما اثرگذار. مسئولیت راه اندازی و مدیریت صفحات مجازی ۶۰ پایگاه بسیج در یک حوزه، تنها اولین گام از این مسیر پرچالش بود.
وی افزود: وقتی ناحیه از من خواست به عنوان شهروند خبرنگار بسیج همکاری کنم، هرگز فکر نمی کردم این نقش، مرا به روستاهای محرومی بکشاند که حتی نامشان در نقشه ها گم شده است. روستای آخران، محروم ترین نقطه شهرستان بشاگرد، میدان اولین جهش من بود. با برگزاری یادواره های فرهنگی و ساخت کلیپهای مستند، تلاش کردم رنجها و امیدهای مردم این دیار را به تصویر بکشم. تقدیر استان از این گزارش، نه یک پایان، که آغازی بود برای رفتن به عمق محرومیتها.
نظری گفت: روستای خمینی شهر گوهران، جایی که حاج آقا والی با دستان خالی، چرخه فقر را شکست، صحنه بعدی ماجراجویی هایم شد. همراه با گروههای جهادی حریم و حرم، روایتهایی ثبت کردیم که مانند فانوسهایی روشن، توجه مسئولان را به تاریکترین گوشه ها جلب کرد. حالا با افتخار می گویم: سلاح من یک گوشی ساده و یک پایه فیلمبرداری است، اما اثر این سلاح، جاده سازی برای پیشرفت و آگاهی بخشی به جامعه ای است که گاهی خودش را فراموش کرده است.
