سایهٔ بی‌توجهی بر دیوار‌های سنندج

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، با گذر از خیابان‌های سنندج می‌بینید که کم نیستند دیوار‌هایی که همچنان میزبان آثار خط‌خطی، تبلیغات فرسوده و رنگ‌های پژمرده‌اند؛ گویی شهرداری نه آنها را می‌بیند و نه مسئولیتی برای بازآفرینی آنها حس می‌کند.

کارشناسان حوزه شهرسازی بر این باورند که مبلمان شهری و زیباسازی دیوارها، نقش مهمی در بهبود روان شهروندان، کاهش تنش‌های اجتماعی و حتی افزایش مشارکت مردم در حفظ محیط‌زیست شهری دارد. اما به نظر می‌رسد این مفهوم هنوز برای برخی مدیران شهری در سنندج غریب مانده است.

این در حالی است که همین دیوار بر سر راه مردمی که برای پیاده‌روی و حتی هزاران دانشجویی که روزانه از آنجا گذر می‌کنند قرار گرفته است؛ جوانانی که هر روز از کنار این دیوار زشت و نازیبا عبور می‌کنند، در این تصاویر فرسوده، نه‌تنها جلوه‌ای از بی‌تفاوتی مدیریت شهری‌اند، بلکه بی‌صدا بر روان و انگیزه نسل فردا سایه می‌اندازند.

در شرایطی که در بسیاری از شهر‌های کشور طرح‌های دیوارنگاری هنری و رنگ‌آمیزی‌های هدفمند برای ارتقای روحیه عمومی اجرا می‌شود، جای خالی چنین برنامه‌هایی در کردستان احساس می‌شود. این کم‌کاری در حالی است که شهرداری‌ها با همکاری هنرمندان محلی و گروه‌های مردمی می‌توانند با کمترین هزینه، چهره‌ای متفاوت و زنده به شهر بدهند.

پرسش اینجاست: چرا شهرداری سنندج هنوز برای پاک‌سازی یا بازآفرینی بصری این دیوار‌ها هیچ اقدام مؤثری انجام نداده؟ آیا بودجه‌ای برای زیباسازی شهر در نظر گرفته نشده؟ یا مسئله، نبود اراده و بی‌تفاوتی نسبت به روح و روان شهروندان است؟

مردم کردستان، مردمی نجیب و صبورند، اما صبوری آنها نباید بهانه‌ای برای بی‌توجهی باشد آنها هم مانند دیگر مردم کشور حق دارند در شهری زندگی کنند که نشانه‌هایی از امید، رنگ و زندگی در آن جاری باشد؛ نه یادآور تلخی‌ها.

شاید وقت آن رسیده باشد که شهرداری به‌جای تمرکز صرف بر پروژه‌های سخت‌افزاری، اندکی هم به حال‌وهوای دیوار‌های شهر و دل مردمانش فکر کند.

یادداشت از ساره امین