روستاهایی نزدیک پایتخت که اهالی آن 75 روز حمام نرفته بودند

خبرگزاری بسیج- اسماعیل احمدی:

حرکتی متفاوت:

قرار بود ساعت 7 صبح میدان امام حسین علیه السلام تجمع کرده و به سمت روستاهای هدف حرکت کنیم.
همه سر وقت حاضر شدند چرا که شب قبل پیامکی آمده بود « در مرام جهادگر! تأخیر وجود ندارد ... »

خودروهای شخصی یکی پس از دیگری به صف شد تا تعداد خودروها به 20 رسید ... بچه های کمیته فرهنگی و هنری در چشم برهم زدنی پرچم هایی را بر شیشه های ماشین ها آویزان کرده و پس از نصب تمثال مبارک امام و آقا، عنوان منتظران خورشید را بر شیشه های عقب هر خودرو رنگ آمیزی کردند.

« به فکر تجدید حیات اسلام باشید... » و این توصیه کار ما رو سخت تر کرده و رسالت مون رو بالاتر برده بود. خواهران و برادران یکی پس از دیگری سوار بر خودروها شده و ندای « ای لشگر صاحب زمان ... » نیز فضای میدان را تغییر داده بود. حرکت متفاوت این اردوی جهادی که کاروانی از خودروهای شخصی را منسجم کرده بود مورد توجه عموم شهروندان قرار گرفت که در مسیر میدان امام حسینعلیه السلام تا روستای منطقه دشت احمد قم حضور داشتند. مسافتی که یک ساعت و نیم به طول انجامید و همگان از جمله اسکورت راهنمایی و رانندگی و ... برای توفیق این حرکت، مشارکت نمودند.

اردویی متفاوت:

وارد روستاهای عباس آباد- نعمت آباد- ایلیخ بلاغی و انجیرلی شدیم با 140 جهادگر در تخصص های مختلف پزشکی، قرآنی، هنری، فرهنگی، آموزشی، ورزشی و عمرانی. در چشم برهم زدنی، جهادگران در عرصه های خود فعال شدند از کمیته بهداشت و درمان که درمانگاه دندانپزشکی و پزشک عمومی و اپتومتر و داروخانه صحرایی و پزشک اورژانس و فوق تخصص جراحی عروق را بر پا نمود تا کمیته قرآنی که حلقه های آموزش آن در روستاها شکل گرفت تا ... گروه خواهران که برپایی مسابقات ورزشی و کلاس های هنری و آموزشی تا گعده های آزاد اندیشی، همه و همه سریعا فعال شد. البته اهالی هم همان ابتدای کار سنگ تمام گذاشتند و هر روستا گوسفندی را قربانی جهادگران نمود اگر چه ننه قزیس که کمیته عمرانی قرار بود دیوار حیاط خانه اش را برای ایمنی فرزند جانباز 70 درصدی اعصاب و روان بسازد نیز قربانی را آورد امّا خب با هر سختی که بود مانع لطف این مادر پیر شدیم.

قرار شد شب اول مراسم شب خاطره جهادی در روستای ایلیخ بولاغی برگزار شود. مراسمی که با نماز جماعت مغرب و عشاء با حضور اهالی روستاها و جهادگران آغاز شد و خاطرات پزشکان جهادی که برای اولین بار در یک مراسم جهادی بیان می شد توجه همگان رو جلب کرد از دکتر حسن زاده که 26 سال در آمریکا زندگی کرده و چند ماهی بود به ایران آمده بود تا دکتر قربانی دندانپزشک که چند هفته ای است گروه های جهادی قرآنی را راه اندازی نموده.

آنچه متفاوت تر از همه ی متفاوت ها در یک اردوی جهادی بود حضور فردی بود که نه جهادگران باور
حضور او را داشتند نه روستائیان نه حتی رسانه ای ها تا جایی که خبرگزاری صدا و سیما گفت بعید است یک خواننده مشهور به یک روستا برای رونمایی اثر هنری اش بیاید فلذا در مراسم نماندند اگر چه نمی دانم چه شد که وسط راه دوباره به ذهن شان متبادر شده بود که ممکن است حامد زمانی بیاید پس برگشته بودند. حامد پس از آنکه جدیدترین اثرش را پیرامون اردوهای جهادی رونمایی کرد با درخواست مکرّر اهالی3 کار دیگر نیز تقدیم روستائیان کرد.

شب خاطره که با عکس های یادگاری با حامد زمانی خاتمه یافت حتماً برای روستائیان خاطره ای جاودان شد چرا که همه از زن و مرد تا پیر و جوان همگی از این مراسم خاطره ساز تشکر نمودند.

میثاقی متفاوت:

از جمله برنامه های ارزنده این اردو مراسمی بود که باز هم نخستین بار از سوی منتظران خورشید طراحی وهم اجرا می گردید مراسمی تحت عنوان «میثاق جهادی» بود که آداب خاص آن مورد توجه بچه های جهادی و به ویژه خبرنگاران و عکاسان حاضر در اردو قرار گرفت.

مراسمی برای میثاق جهادگران از آن رو که نعمت هجرت و جهاد را قدر بدانند و عهد و پیمان ببندند که برای رفع و دفع محرومیت در هر جایی که نیاز است و می توانند تلاش کنند.

جهادگرانی متفاوت:

پس از مراسم میثاق، اردوی منتظران خورشید شاهد حضور جهادگرانی بود که برخلاف عرف معمول که همیشه آنها را در همایش ها و جلسات می دیدیم این بار در کسوت جهادگر با لباس های کار زیارت کردیم. سردارانی که فرماندهان و مسئولان عالی سازمان بسیج بودند و در طرح یک روز «خادمی ملّت» آمده بودند تا در ساخت دیوار منزل پیرزن روستایی (ننه قزبس) مشارکت کنند. مشارکت نه به معنای بازدید معمول رؤسا بلکه برای بیل و کلنگ دست گرفتن و مصالح درست کردن و ...

جوانان نسل سومی و چهارمی که تا لحظه ی لباس کار پوشیدن مسئولان، تصورشان آن بود که آنها برای بازدید یکی دو ساعته آمده اند با دیدن لباس کار و کارگری سرداران نه یک ساعت و دو ساعت که صبح تا ظهر و برخی شان تا غروب؛ یاد آن ضرب المثل افتادند که «دود از کنده بلند می شه»

معاونین بسیج کار کردند و ماندند تا آنکه غروب آن روز پروژه ساخت دیوار افتتاح شد و همگان این اقدام ارزنده را به جشن نشستند که لبخند زیبای حسین (جانباز 70درصد) و مادر پیرش را به نظاره نشستند و لذت بردند از آن همه لذت مادر و پسر روستایی.

روستاهایی متفاوت در محرومیت:

همواره برای یافتن روستاهایی محروم ذهن ها به سوی استان هایی چون کرمان و سیستان و ایلام و خراسان جنوبی و ... می رود و هیچگاه کسی باورش نمی گردد که روستاهایی یافت شود که با پایتخت کشورمان 75 کیلومتر و با پایتخت مذهبی کشور یعنی قم نیز 45 کیلومتر مسافت داشته باشد که مشکل شدید در آب شرب دارند روستاهایی که مردمانش 75 روز است استحمام نکرده و قطره قطره آب جمع می کنند تا در  گرمای سوزان بیابانها آبی برای خود داشته و شاید بتوانند برای دام شان جور کنند و حتماً سالهاست که آبی برای کشاورزی و باغداری ندارند لذا دیگر نه از کشاورزی نه از درختان انار و پسته آنجا خبری نیست و زمین ها بیشتر بایر می نمایاند.

سرزمینی که جادّه آسفالته و مدرسه های ابتدایی اش را از دولت نهم (نه دهم) هدیه گرفته امّا باید دانش آموزان متوسطه اول و دوم هر روز سوار بر مینی بوس 45 کیلومتر به قم بروند و ظهر هم بازگردند چرا که مدرسه در این مقطع ندارند (حق سرویس 130 هزار تومانی در ماه هم معضلی افزون بر این فقدان) و دیاری که نه بیمارستان و درمانگاه تخصصی و عمومی و مطب که حتّی یک اتاق یا حتّی میز به عنوان خانه بهداشت ندارد و نه حتّی یک جعبه کمک های اولیه نه برای زنان باردار و اطفال نیازمند به واکسن ..نه برای مار و عقرب و رتیل و سگ گزیدگی که در آنجا فراوانند چنین حیواناتی ... کوچکترین سرفه ای به نشانه‌‌ی سرماخوردگی همانا و طیّ 45 کیلومتر مسافت تا قم هم همانا !

مکانی که در 2 کیلومتری آن پمپ گاز و ... وجود دارد امّا این روستاها فاقد گازکشی هستند ... چه بگویم  که حتّی برای خریدن نان چه از نوع لواش چه سنگک و بربری و تافتون و چه به قول امروزی ها نان باگت باید باز هم تا شهر مقدس قم طی طریق کنند و خداوکیلی خنده آور است این محرومیت ها و شاید هم گریه آور.

روستاهایی که اهالی اش عزت مند بوده و از طایفه ی ترک زبانان با غیرت و ولایت مدار و پرافتخارند امّا چه بگویم از مادر شهیدی که سقف خانه اش دیگر تاب ندارد و خرابی اش بعید نیست ... دختران جوانی که نه یک نفر و دو نفر که ده ها دختر دم بخت بدون توان برای خرید جهیزیه اند و چندین سرپرست خانوار که دیدن حیات شان اشک را از چشمان هر آزاد اندیشی جاری می کند و جانبازانی که معطل ساخت یک دیوار برای حیاط خانه شان بوده یا قصد ساختن یک چهار دیواری برای پسر ارشد خود را دارند امّا ...

استانی متفاوت:

آری، استان قم هم حکایت مفصلی دارد به نظرم طیّ دو سال قبل تعداد استاندارانش شاید به اندازه تمام 30 سال انقلاب تغییر کرده. همین اردوی آخرمان، تازه استاندار معرفی شده بود و هر که را دعوت کردیم از خود استاندار که احتمالا نمی دانست واقعا خواب دیده که استاندار شده یا در حال بیداری است تا مسئول آبفا و بخشدار و مسئول آموزش و پرورش و... نیامدند که نیامدند چون هیچکس ثباتی را احساس نمی کند لذا دل به کار نمی دهد وگرنه استان قم که در حدّ یک شهرستان بیشتر روستا ندارد و از مرکز استان تا دورترین روستاها را ظرف نیم ساعت می توان سپری کرد یافتن چنین روستاهایی محروم حقیقتاً فاجعه ی مدیریتی است و ... باشد که خداوند به «منتظران خورشید» توفیق دهد تا صدای مظلومیت دلاورمردان و شیرزنان این روستاها را به گوش مسئولان برسانند و به زودی شاهد آرامش و آسایش بیش از پیش مردمان خوب و میهمان نواز این دیار باشیم(ان شاءالله)