وی افزود: از طرفی هم مستند یک پوسته رویی دارد که همانا شبیه بودن به یک نقش تاریخی است و لایه درونی آن هم حالات و رفتار، لحن و درکی است که حتی از ادای یک دیالوگ برمی‌آید و در شناخت یک نقش موثر و مفید خواهد بود. این بسته و پکیج وقتی کنار هم قرار می گیرد معنا و مفهوم می یابد. به طور کلی شبیه بودن به یک شخصیت تاریخی در سریال های تاریخی یک کلیت است که وقتی به آن ورود می‌کنی، باید با توجه به هر نقش تاریخی، درباره جایگاه آن در هر برهه تاریخی و تاثیرگذاری اش در شرایط سخن بگویی. چراکه این شخصیت ها ممکن است شرایطی را تحول بخشیده باشند یا مانع از ایجاد شرایطی خاص در برهه ای از تاریخ شده باشند.
این بازیگر درباره چگونگی دعوتش به این پروژه تاریخی گفت: من مشغول ایفای نقشی به نام شمس‌الدین در نمایش «ساقی» به نویسندگی و کارگردانی امیر دژاکام در مرداد سال 92 بودم که در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا می شد. آقای ورزی این نمایش را دیدند و من را برای نقش امام خمینی (ره) انتخاب کردند. حدود 25 جلسه گریم بر چهره من انجام شد که هر کدام دست کم 6 ساعتی طول می کشید. البته کارگردان در جلسات ابتدایی به زیرساخت اولیه گریم که قانع کننده باشد رسیدند اما این شرایط لازم بود نه کافی. بعدها از آقای ورزی شنیدم که پیش از انتخاب من چند گزینه برای ایفای این نقش در نظر داشتند که با آن ها هم به نتایجی رسیده بودند. حتی یکی از آن ها تایید شده بود اما ایشان عنوان می کردند که ته دلشان نسبت به این انتخاب ها راضی نبود. زیرا نمی خواستند تنها کاوری از این نقش را در اختیار داشته باشند. بلکه قصدشان باورپذیر جلوه کردن نقش بوده است.
وی در پاسخ به این که آیا لحن و بیان او نیز به امام خمینی (ره) در این سریال نزدیک می شود یا نه، ادامه داد: من از ابتدای بازی این نقش گفتم که یکی از مهم ترین ویژگی های امام خمینی (ره) ویژگی های کلامی و لحن خاص ایشان است. حال اگر من بخواهم شبیه به ایشان صحبت کنم ممکن است به محض آن که کمی از این لحن دور شوم، همان شباهت تصویری و حرکات و رفتاری را هم زیر سوال ببرم. بنابراین بهتر است یک صداپیشه این وظیفه را برعهده بگیرد و خوشبختانه آقای ورزی هم خود به این نتیجه رسیده بودند.
