چندی پیش براساس اخبار حاصله به شکلی پنهانی و در لایه ای برنامه ریزی شده، گروهی با عنوان جعلی «سینماگران مستقل ایران» علیه فیلم ارزشمند «محمد رسول الله(ص)» اقدامی شوم ورزانه کردند و با نگارش نامه ای و تهیه طوماری امضاء دار به مقابله با اثری پرداختند که نزد هر آدم عاقلی می بایست به عنوان فیلمی افتخارآمیز از سرزمین ایران یاد شود و این تفاخر به تولید فیلم «محمدرسول الله(ص)» نه تنها برای ارادتمندان آن حضرت بلکه برای هر فرد ایرانی در هر کجای جهان باید اتفاق بیفتد، چرا که اگر به دور از محتوا و ساختار ارزنده و چشمگیر فیلم به بخش فناوری های صنعتی و بصری آن هم بنگریم، بی تردید ساخت و پخش این اثر می تواند نشانه ای از پیشرفت چشمگیر سینمای ایران باشد. اما در کمال تعجب گروهی عصیان زده در نگاهی همراستا با شبیخون فرهنگی با ارسال نامه ای متوهم به جشنواره های بین المللی و نزد مقامات سینمایی در کشورهای مختلف، خواهان عدم اکران و نادیده گرفته شدن فیلم «محمد رسول الله(ص)» شدند و برای این اقدام کوردلانه خود دلیلی چون سینمای حکومتی! آوردند.
باید از این حضراتی که خود را منورالفکر می دانند سوال کرد که آخر چه تصور کم مایه ای است که اثری مزین یافته به نام والای پیامبر گرامی اسلام را که در گوشت و خون و ریشه مردمان ایران است، در خط بندی تفکراتی مسموم به چنین القابی می خوانند؟ آیا بیش از 12 میلیارد تومان فروشی که با شوق و ذوق حضور مردم در سینماهای تهران و شهرستان رخ داد و با احساسی ناب و حالی خوب و چشمانی ارادتمند و خیس از سالن بدرقه شد را باید به حساب دولت و رانت و این واژه های مادی گرایانه دید؟ آیا این جمعیت مشتاقی که به تماشای فیلم درآمدند را باید یاران حکومتی به حساب آورد؟ اتفاقا قطب بندی ها و خودی و غیر خودی خواندن از سوی همین گروه به ظاهر روشنفکر زده ای رخ می دهد که در قبال همه اتفاقات انسانی خط کشی های بی بهره خود را دارند که جدیدترین نمونه آن در حادثه تروریستی رخ داده در پاریس روی داد که ناگهان چشم های گریان و احساسات ناب این خیمه شب بازهای روشنفکر شده جریان یافت و شمع های تسلیت خود را از گنجه تظاهر بیرون آورده تا از شرکای داغ دیده عقب نمانند و همین ها که همیشه در صف مرزبندی ها میان اصطلاحات بی هویت دولتی بودن و غیر دولتی بودن، مردمی بودن و مردمی نبودن، مستقل بودن و حکومتی بودن مانده اند، تماشاگران فیلم را هم در صف حکومتی ها می دانند! و از این رو بی توجه به خواسته های علاقمندان و خاستگاه معنوی مردمان ایران که با اکران گسترده فیلم «محمد رسول الله(ص)» رخ داد، در صدد از میان بردن شرایط اکران های بین المللی فیلم و حضور آن در جشنواره ها و به خصوص در اسکار 2015 هستند. چه خوب گفت مهدی پاکدل در گفت و گوی صورت یافته که خیلی ها به دلیل نرسیدن انعام و مواجب دلخواه، به عنوان دشمنان این فیلم برجسته دینی درآمده اند! مثلا یکی از سایت های مثلا سینمایی به دنبال تفکر خام دستانه و خواب زده به دنبال تفکراتی از سینمای نفتی است و برخی از روزنامه نگارانی که حتی خود را متصل به رسانه های دغدغه مند هم کرده اند، در صفحات تلگرام و به شکلی غیر مستقیم کینه های درونی خود را به شکل شعله هایی کوچک برای این فیلم نمایان می کنند! و در دنباله برنامه های غرض ورزانه گروه هایی مغرض که به شکل نگارش و ارسال نامه ای کینه توزانه به جریان افتاد، حالا چند گروه اروپایی از نمایش فیلم ارزنده مجید مجیدی ممانعت به خرج دادند؟ و از این رو باید به این گروه به ظاهر سینماگر مستقل گفت آخر شما چه تفاوتی با وهابیونی دارید که از دوران پیش از تولید باا این اثر به مقابله برخاستند؟!
آن چه مسلم است آثار درخشانی چون فیلم «محمد رسول الله (ص)" در دورانی تاریخی تابناکی خود را حفظ می کنند و با همه دشمنی ها و کینه ورزی های گروه های تیره روز، در نگاه مردم ماندگار خواهند بود؛ همانطور که صف های طولانی منعکس در جشنواره تورنتو و تمدید اکران های این فیلم نشان داد که نمی توان جلوی تابش آفتاب را گرفت، چرا که تجلی حقیقت در دل تاریخ ماندگار است.
