وی ادامه داد : یک عده ای شیطنت کردند و نوشتند که در هنگام اکران این فیلم در برج میلاد، مردم خندیده اند در حالی که اصلا این گونه نبود. امیدوارم مسئولان این کشور در حد آقای جنتی و روحانی به این ژانر فیلم بودجه اختصاص بدهند و در غیر این صورت باید دو سال دیگر چندین برابر سرمایه هزینه کنند تا قضیه را جمع کنند.
وی دربارهی لزوم استفاده از قالب سینمای داستانی برای این ژانر گفت: هر کس سینمای مستند را نگاه نمی کند و عده ای دنبال فیلم داستانی هستند. من تلاش کردم که هر آن چه که در آن جا دیدم را بیاورم و این قابل توجه است. من هر دو کار مستند و داستانی ام درباره ی سوریه را ترجیح می دهم قطعا کار مستند ساده تر است اما کار داستانی نیز ویژگی های خود را دارد. باید بگویم که مسئولان باید برای رفع مشکل مالی انجام چنین کاری به سراغ ما بیایند نه این که ما به سراغ آن ها برویم. من نمی‌گویم چرا سراغ من نیامدید؟ من می گویم که چرا سراغ حاتمی‌کیا نرفتید؟ چرا سراغ مهدویان نرفتید؟ قطعا قدم های بعدی برای پیش برد این گفتمان سینمایی این است که بودجه بیاورند تا کارگردان ها بتواند با آسودگی بیش تری کار کنند. اگر غیر از این باشد نباید کسی بیاید و از من راجع به فیلم سوال بپرسد. هر زمان که بودجه آوردید آن وقت می توانید از کارگردان یا سایر عوامل فیلم درباره ی کیفیت اثر سوال بپرسید.
