بهانه نوشتن این مطلب حرکت فرهنگی نو و مبتکرانه، یکی از هیئتهای قم پس از عزاداری، اقدام به قرائت ختم کامل قرآن کریم نمود. به راستی چرا از شور سینهزنی لذت میبریم، اما نیاموختهایم مانند اربابمان امام حسین(ع) از خواندن قرآن لذت ببریم؟!
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، در مقدمه باید عرض کنم دهه اول محرم در محله ما و در یک کوچه دوازده متری سه مجلس عزاداری حضرت اباعبداللهالحسین(ع) در مسجد، حسینیه و منزل یکی از همسایهها برگزار میشود؛ حال حساب تعداد محافل عزاداری در کل کشور و میان شیعیان دنیا با شما؛ پس ظرفیت بسیار عظیم است.
چرا از شور سینه زنی لذت می بریم، اما نیاموختهایم مانند اربابمان امام حسین(ع) از خواندن قرآن لذت ببریم؟ این سئوال را باید از کارشناسان امور دینی پرسید؟!
چه زیباست در کنار هر مجلس عزاداری برای امام حسین علیهالسلام، محفل قرآنی هم برگزار شود، عزاداری برای قیام ابیعبدالله الحسین(ع) منافاتی با فعالیتهای قرآنی ندارد، این دو مکمل یکدیگرند و پیامبر رحمت(ص) در حدیث «لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ»، «لَنْ یَفْتَرِقَا» یعنی امام حسین(ع) و قرآن و بهترین مصداق آن تلاوت قرآن امام حسین(ع) در شب عاشوراست.
آیا محافل عزاداری در دو ماه محرم و صفر، هنرمندانه مدیریت میشود؟
به طور میانگین در مجالس و هیئات بزرگ در حدود یک ساعت برای سخنرانی برنامهریزی میشود - که اکثر مواقع زمانی است که مستمعین کمی حضور دارند - و حدود یک تا یک و نیم ساعت برای روضه خوانی، مداحی و سینهزنی زمانبندی میشود.
عصر روز تاسوعا، زمانی که لشکر عمر سعد به سوی خیمههای حسینی حملهور شد و عرصه را بر یاران امام تنگ کرد. وقتی حضرت اباالفضل(ع) خبر هجوم دشمن را به برادرش داد، امام حسین(ع) فرمود: «نزد اینها بازگرد و اگر میتوانی از آنها مهلت بگیر؛ تا امشب را به نماز و راز و نیاز با پروردگار بپردازیم، «فَهُوَ يَعْلَمُ أَنّي كُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ كِتابِهِ؛ خدا می داند که من به نماز و تلاوت قرآن عشق می ورزم و دعا و استغفار را دوست دارم. (بحارالانوار،ج 44، ص 391)»، این احادیث نشان میدهد که این دو از هم جدا نیستند و قرآن منهای اهلبیت(ع) و اهلبیت(ع) منهای قرآن خلاف است. به گونهاى كه در روايت آمده: ولهم دوى كدوى النحل ما بين راكع و ساجد و قائم و قاعد. همين آواى پر سوز كه از دلهاى پاكبازان و عاشقان خدا برمىخاست، باعث شد كه سى و دو نفر از سربازان دشمن تحت تاثير قرار گرفته، همان شب به سپاه امام حسين عليه السلام پيوستند. (بحار ج 44 / ص 394 - نفس المهموم ص 118) یعنی اثر خواندن قرآن همان شب نمایان شد. و باز میبینیم حضرت پس از شهادت نیز، بر سر نیزه، ندای قرآن سر میدهند.
به راستی چند نفر از عزاداران، در ایام محرم و صفر و شب عاشورا به امام خود اقتدا میکنند و در این شب بخشی از برنامههای هیئتها به خواندن قرآن کریم و تأمل در آیات آن اختصاص پیدا میکند؟
آیا به این مطلب ایمان داریم که امام حسین(ع) و ائمه اطهار (ع) نسخه عملی قرآن هستند و قرائت قرآن در مجالس عزاداری همانند قرائت مقتل امام حسین(ع) است؟
آیا بعد معرفتی قیام امام حسین(ع) مهمتر است یا بعد حماسی و احساسی این قیام؟ و نوع عزاداریها معمولا در راستای کدام بعد است حماسی یا معرفتی؟
بهتر است همان شعار قرآن کریم که «فاقرؤ وا ما تیسّر من القرآن» را ترویج نماییم. یعنی هرچه در توان دارید، قرآن بخوانید! بیایید شرمنده قرآن نشویم و این توان که در هیئت و محفل عزای حسین دیده میشود و استفاده نمیگردد را احیاء کنیم. اما اقدام هیئت متوسلین به قرآن و اهلبیت (ع) قم چه بود؟ خیلی ساده، در دسترس و در توان تمام هیئات و مساجد، پس از عزاداری و سینهزنی سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) اقدام به ختم کامل قرآن نموده به این شیوه که هر یک از افراد، یک حزب از قرآن را نثار روح شهدای کربلا و مدافعان حرم اهلبیت (ع) قرائت نمودند. و قرائت یک حزب به طور متوسط ده دقیقه بیشتر زمان نمیبرد اما مطمئنا روح قرآنی تلفیق شده با گریه بر سیدالشهدا و یارانش (ع) بر جلسه دیدنی است.
البته دور از انصاف است و باید یادآور شد در برخی هیئتها به صورتهای دیگر این حرکت دیده میشود؛ مثلا در ابتدای مراسم - که حضور حداقلی افراد است - قرآن تلاوت میشود یا کاغذهای کوچکی که شماره حزب یا جزء و سورهای روی آن چاپ شده است به عزادار داده میشود. اما به نظر حقیر اثرگذاری این روش به مراتب بسیار بیشتر از روشهای دیگر است چرا که به اعتقاد ما با اشک گناهانمان ریخته میشود و با قرآن نور چشممان زیاد میگردد.
امید است روزی شاهد باشیم مدیران و برگزارکنندگان هیئات بزرگ و کوچک مثل همیشه با مدیریت هنرمندانه خود و برگزاری این سنت نوپا و حرکت قرآنی و ایدهها و طرحهای قرآنی دیگر بابی جدید و فراگیر در رفع مهجوریت قرآن عزیز بین شیعیان و محبین اهلبیت (ع) بردارند.
آخر اینکه مثل شیخ رجبعلی خیاط دلم برای خدا میسوزد که میفرمود: امام حسین(ع) مشتری زیادی دارد، ممکن است امامهای دیگر هم همین طور باشند، ولی خدا مشتری ندارد! من دلم برای خدا میسوزد که مشتریهایش کم است، کمتر کسی میآید بگوید: که من خدا را میخواهم و میخواهم با او آشنا شوم و گاه میفرمودند: در حالی که تو به خداوند محتاجی، خداوند عاشق توست...
بسیجی اهل قلم: حجت شعبانی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار