از بین رفتن صنعت دام، با اجرای طرح اسکان عشایر

وی با بیان اینکه درحال حاضر در کشور، در نقاطی کانونهای اسکان گفته شده، ایجاد شده و این طرح در برخی از جاها موفق بوده و در برخی دیگر ناموفق بوده است، گفت: ما در سازمان بسیج عشایری کشور مخالف این طرح هستیم، به دلیل اینکه وقتی در آئین نامه ساماندهی، عشایر تعریف می‌شوند سه شاخصه برای آن‌ها بیان شده است: در واقع عشایر به کسانی اطلاق می‌شود که دارای نظام قومی و قبیله‌ای باشند یعنی در راس قومیت، ایل، طایفه ، تیره، تا برسیم به خانواده، قرار داشته باشند؛ از طرفی زندگی این گروه، مبتنی بر "رمه گردانی" بوده و معاش آنها از طریق "اقتصاد دامداری" به دست می‌آید و در آخر اینکه دارای زیست بوم هستند یعنی ییلاق و قشلاق می‌کنند لذا اگر ساکن شوند حکم روستا را پیدا کرده و دیگر عشایر تلقی نمی‌شود.

محمدی، تاکید کرد: ما در تعامل با جهاد کشاورزی و سازمان امور عشایری خیلی از این موضوع حمایت نمی‌کنیم و الان هم در تعامل با فراکسیون عشایری مجلس بحثهایی کردیم که آئین نامه را تبدیل به قانون کنیم اما در نظر داریم برای روزآمد شدن این آئین نامه، موضوع کانونهای اسکان را برای عشایر نادیده بگیریم و عشایر کماکان بین ییلاق و قشلاق در کوچ باشند.

مسئول بسیج جامعه عشایری کشور، ادامه داد: الان 59 درصد مساحت کشور را عشایری که در طول سال کوچ می‌کنند، پوشش می‌دهند و متناسب با اقلیم و طبیعت، دام خود را به چراگاه‌ها برده و زندگی خود را می‌گذرانند.

وی در پایان با تاکید براینکه اگر عشایر اسکان پیدا کنند، صنعت دام از بین می‌رود، گفت: از آنجایی‌که اقلیم ایران اسلامی و مراتع برای دام سنتی، فقط با "رمه گردانی" در زندگی عشایری قابل تحقق است، نباید طرح اسکان عشایر را که از اروپا گرفته شده، در کشور خودمان پیاده سازی کنیم زیرا در کشورهای اروپایی آب و هوا معتدل است و مراتع جواب می‌دهد و تقریبا حالت چهار فصل دارد اما این طرح باتوجه به آب و هوا و اقلیم ایران، ناسازگار است.