نمایندگان زن شوراهای سیستان و بلوچستان دغدغه‌هایی برای زنان دارند

به گزارش سرویس بسیج جامعه پزشکی خبرگزاری بسیج،در پنجمین دوره از انتخابات شهر و روستا، آمار بیشترین تعداد زنان راه‌یافته به شوراها به استان سیستان و بلوچستان اختصاص دارد که شامل 415 زن می‌شود. در حالی‌که این آمار در دوره چهارم شوراها 185 نفر بود. به همین مناسبت، به سراغ چند تن از این زنان رفتیم تا درباره ورود آنها به شوراها و برنامه‌هایشان برای زنان بیشتر بدانیم.

زینب علم یکی از منتخبین پنجمین دوره انتخابات شهر و روستاست که به‌عنوان نماینده مردم شهر هامون به شورا ورود پیدا کرده است. این نماینده 29 ساله که متأهل است اما فرزندی ندارد، در مقطع کارشناسی ارشد رشته تاریخ تحصیل کرده و در حال حاضر، در دانشگاه زابل تدریس می‌کند.

او در رابطه با انگیزه خود از شرکت در انتخابات شوراها به مهرخانه گفت: من مشاور خانم پروندوار؛ فرماندار هامون بودم و در بسیاری از جلساتی که در شهرستان برگزار می‌شد شرکت می‌کردم و متأسفانه می‌دیدم که بسیاری از مسؤولان به دلیل سن و سال بالاتر خود، هیچ شناختی نسبت به مسایل زنان و جوانان ندارند. به همین دلیل این دغدغه را داشتم که مسایل زنان و جوانان به شورا ورود پیدا کند.

می‌خواهم برای زنان و جوانان دوره‌های یادگیری کارآفرینی برگزار کنم
علم در خصوص مشکلات زنان و جوانان شهرستان هامون اظهار داشت: یکی از مهم‌ترین مشکلات ما در حوزه آموزش است زیرا دوره‌های آموزشی و کارورزی برای یادگیری کارآفرینی نداریم. آموزش محدود به دیپلم گرفتن و دانشگاه رفتن می‌شود و الان همه مدرک مدرک لیسانس و فوق لیسانس می‌گیرند اما بیکارند و شرایط استخدام برایشان وجود ندارد. از طرفی هم هیچ کار و حرفه‌ای یاد نگرفته‌اند. به همین دلیل من مصر هستم که دوره‌هایی برای آموزش کارآفرینی برگزار کنیم تا این افراد بتوانند برای خودشان شغل ایجاد کنند. این کار باعث ایجاد اشتغال برای تعداد زیادی از زنان و جوانان خواهد شد.

زنان استان با حقوق خود آشنایی ندارند
نماینده مردم شهر هامون افزود: به دلیل سنتی بودن جامعه ما بسیاری از زنان با حقوق خود در خانواده و اجتماع آشنایی ندارند و حتی نمی‌توانند مشکلات خود را با یک عضو شورا به راحتی بیان کنند. به همین دلیل خود زنان به من مراجعه می‌کردند و می‌گفتند اگر شما به‌عنوان یک زن در شورا باشی هم مشکلات ما را بهتر درک می‌کنی، هم ما بهتر می‌توانیم مسایل و مشکلاتمان را با شما مطرح کنیم.

علم در خصوص واکنش خانواده و اطرافیان به کاندیدان شدن او بیان داشت: از آن‌جایی که قبل از این هیچ زنی وارد شورای شهر ما نشده بود و نماینده‌ها عمدتاً افراد مسن و ریش‌سفید و معتمد بودند، وقتی تصمیم گرفتم کاندیدا شوم اطرافیان و حتی اقوام نزدیک می‌گفتند این کار را انجام نده چون رأی نمی‌آوری اما زنان و جوانانی که با آنها ارتباط داشتم پیشنهاد می‌دادند که کاندیدا شوم و معتقد بودند بین 5 نفری که وارد شورا می‌شوند رأی اول تا سوم را خواهم داشت و همین اتفاق هم افتاد و سوم شدم.

همسرم در ابتدا مخالف کاندیدا شدن من بود
او در ادامه گفت: پدر و مادرم از همان ابتدا موافق بودند اما همسرم اوایل کمی مخالفت می‌کرد و می‌گفت چون جامعه سنتی است مردم نمی‌پذیرند که شما به‌عنوان یک زن وارد شورا شوی اما وقتی دلایلم را برایش توضیح دادم و دید که خودم مشتاق هستم، ایشان هم پذیرفت و کمک زیادی به من کرد؛ به‌طوری که اگر کمک‌های ایشان نبود احتمال رأی آوردن من بسیار پایین می‌آمد.

وجود فرماندار و بخش‌دار زن باعث شدن زنان برای کاندیدا شدن انگیزه پیدا کنند
نماینده مردم شهر هامون در خصوص دلایل افزایش اقبال زنان سیستان و بلوچستان به کاندیدا شدن در انتخابات شوراها بیان داشت: در استان سیستان و بلوچستان فرماندار و بخش‌دار زن داریم و حتی یکی از بخش‌داران ما یک زن جوان مجرد است. یکی از دلایلی که توانستم به خودم جرأت بدهم و در این جامعه سنتی کاندیدا شوم این بود که به عنوان مشاور فرماندار در جلسات مختلف استان شرکت می‌کردم و این باعث شده بود جسارت مطالبه‌گری پیدا کنم و به راحتی با مسؤولان مختلف صحبت کنم.

اعتماد مردم به زنان بیشتر شده است
علم در رابطه با دلیل اعتماد مردم به زنان و رأی دادن به آنها، گفت: مردم شهر ما می‌گویند فرماندار زن ما نسبت به فرمانداران مردی که داشتیم بسیار بهتر کار می‌کند. درواقع، وقتی عملکرد فرماندار زن را می‌بینند یا ملاحظه می‌کنند که بخش‌دار زن دلسوزانه‌تر به حرف آنها گوش می‌دهد و به فکرشان است، به‌تدریج اعتماد آنها به زنان بیشتر می‌شود و این تصور به وجود می‌آیند که زنان در شورای شهر هم بهتر می‌توانند کار کنند.

زرملک بصیرت یکی دیگر از زنانی است که در پنجمین دوره از انتخابات شهر و روستا منتخب مردم روستای سرچشمه از شهرستان سراوان شده است. او 39 ساله است و همسر خود را از دست داده اما یک فرزند دختر و 2 پسر دارد. خانم بصیرت تا کلاس سوم دبستان درس خوانده و بعد هم تحصیلات خود را از طریق نهضت سوادآموزی ادامه داده است.

در روستا کسی را نداشتیم که از طرف مردم حرف بزند
او درباره انگیزه خود برای شرکت در انتخابات به مهرخانه گفت: جمعیت روستای ما کم است و امکانات زیادی ندارد، از طرفی در روستا کسی را نداشتیم که از طرف مردم حرف بزند تا مسؤولان به ما امکانات بدهند. به همین دلیل من تصمیم گرفتم کاندیدا شوم تا شرایط روستا را بهتر کنم. من خودم با سختی بزرگ شدم و بچه‌هایم را با سختی بزرگ کردم و چون روستای ما سختی کشیده است، دلم می‌خواهد برای مردم آسایش ایجاد کنم تا از هر لحاظ راحت باشند. وقتی هم که می‌خواستم کاندیدا شوم همه خانواده و اقوامم راضی بودند.

مردان روستای ما کار ندارند
بصیرت در خصوص مشکلات روستای خود بیان داشت: ما تنها یک مدرسه داریم و دخترها و پسرها تنها می‌توانند تا پنج کلاس درس بخوانند و بعد از آن باید ترک تحصیل کنند. معلم هم نداریم و معلم‌هایی که می‌آیند برایشان چندان اهمیتی ندارد که بچه‌ها باسواد می‌شوند یا خیر. ما از بهداشت، آب و برق و محل بازی برای بچه‌ها محروم هستیم. مردها اصلاً کار ندارند؛ آنها یا معتاد می‌شوند یا مجبورند شش تا هفت ماه بیرون از منطقه کار کنند. زنان هم با خانه‌داری و کارهایی مثل گلدوزی زندگی خود را سپری می‌کنند. اولین کاری که می‌خواهم انجام دهم این است که خدمات بهداشتی در اختیار مردم قرار بگیرد و دیگر از لحاظ آب و برق و سواد مشکلی نداشته باشند.

پری‌خاتون جمشادزهی 34 ساله نیز در انتخابات اخیر، منتخب مردم روستای گچی استان سیستان و بلوچستان شده است. او که در مقطع کارشناسی رشته الهیات تحصیل می‌کند، متأهل و دارای سه فرزند یک و نیمه ساله، 5 ساله و 7 ساله است.

می‌خواهم مشکلات روستا را برطرف کنم
او در رابطه با انگیزه خود از کاندیدا شدن به مهرخانه گفت: روستای ما مشکلات زیادی دارد و من می‌خواهم به مشکلات مردم روستا رسیدگی کنم. ما در روستا مدرسه راهنمایی نداریم و می‌خواهیم این مسأله را از طریق وزارت آموزش و پرورش پیگیری کنیم. جاده‌های خوبی نداریم، خیابان‌ها جدول‌کشی نیستند، تا نانوایی یک ساعت راه است و خانه بهداشت هم نداریم. بعضی از زنان فقیر و بعضی از آنها ثروتمند هستند و من می‌خواهم از طریق کمیته امداد برای کمک به زنان فقیر اقدام کنم. بسیاری از زمین‌ها و خانه‌ها هم سند ندارند و باید تقاضای سند کنم. مشکل دیگر روستای ما این است که معتادها و دزدها سیم‌ها و کابل‌های تلفن را می‌برند و به همین دلیل تلفن‌های منزل اهالی قطع شده که باید برای این مسأله هم فکری کرد.

او در خصوص واکنش خانواده به حضورش در انتخابات بیان داشت: وقتی با همسرم مشورم کردم گفت هر کاری که خودت صلاح می‌دانی انجام بده اما خانواده‌ام ابتدا مخالف بودند و می‌گفتند ممکن است مردم پشت سرمان حرف بزنند یا در شورا دعوا پیش بیاید اما آنها هم پس از صحبت‌های من موافقت کردند.

بیشتر کسانی که به من رأی دادند زنان روستا بودند