به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛حتما بارها شنیده‌اید که خداوند سرنوشت هیچ ملتی را تغییر نمی‌دهد مگر اینکه خودشان دست به کار شوند و شرایط را تغییر دهند.[1] بدون شک در حال حاضر انتخابات یکی از بارزترین مصادیق این آیه محسوب می‌شود؛ آن هم انتخابات مجلس شورای اسلامی که آسان‌ترین و مردم‌سالارانه ترین راه برای حل مشکلات جامعه است و اساسا از ویژگی‌های جامعه دینی این است که «أَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ»[2]، یعنی از طریق مشورت در شورا به تصمیمات کلان می‌رسند.
اما وظیفه ما فقط به این محدود نمی‌شود که صبح روز انتخابات از خواب بلند شویم و به نزدیک‌ترین حوزه اخذ رای برویم و رأیمان را داخل صندوق بریزیم، بلکه به حکم قرآن که فرمود: «الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»[3] وظیفه داریم، در بین کاندیداهای موجود تحقیق کنیم و کسانی که بهترین برنامه را ارائه می‌کنند، برای نشستن روی صندلی های سبز انتخاب کنیم. ما همانطور که وظیفه داریم در انتخابات شرکت کنیم، وظیفه داریم نامزد اصلح را هم پیدا کنیم.
از بین این همه کاندیدا، چطور فرد اصلح را پیدا کنیم؟
البته خیلی از مردم نمی‌دانند، از بین این همه کاندیدای انتخابات، چطور باید به فردی برسند که صلاحیت بیشتری برای وکیل ملت شدن را دارد. در حقیقت سوال می‌کنند که معیار انتخاب اصلح چیست؟ از بررسی آیات قرآن کریم، می‌شود به شاخص‌هایی دست پیدا کرد که نامزدها را در حد توانمان با آن محک بزنیم و بهترین نامزدها را انتخاب کنیم.
عدالت فقط به دست کسی ایجاد می‌شود که خودش حسابش پاک بوده و عدالتخواهی‌اش در حد شعار نباشد، نماینده‌ای که اهل زد‌وبند نباشد و منافع مردم را با چیزی معامله نکند.
اولین ویژگی این است که نماینده باید متخصص و متعهد باشد. حضرت یوسف وقتی از پادشاه خواست، او را سرپرست خزائن مصر قرار دهد، فرمود: « إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ»[4] یعنی چون من هم نگهدار و نگهبان این مسئولیتم و هم دانا و عالم به این جایگاهم، من را انتخاب کن. جایگاه مسئولیت و مدیریت، ملک طلق پدری ما نیست که هرطور بخواهیم با آن برخورد کنیم، بلکه یک امانت است در دست ما و خداوند امر کرده که «أَن تُؤَدُّوا الأَماناتِ إِلى أَهلِها»[5]. هر نوع کوتاهی، کم کاری یا سوء‌استفاده از مسئولیت، خیانت در امانت الهی و امانت مردم است.
نماینده‌ای را انتخاب کنیم که دغدغه عدالت داشته باشد. در قرآن آمده که هدف همه انبیا «لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ»[6] بوده، یعنی پیامبران آمدند تا عدالت را در جامعه محقق کنند، تا شکاف بین غنی و فقیر را کم کنند، تا نگذارند عده‌ای ستمگر، حق مظلوم و محروم را بخورند. این عدالت هم فقط به دست کسی ایجاد می‌شود که خودش حسابش پاک بوده و عدالتخواهی‌اش در حد شعار نباشد، نماینده‌ای که اهل زد‌وبند نباشد و منافع مردم را با چیزی معامله نکند. آیا می‌توان وکیل ملت بود و سنگ وزرایی را به سینه زد که سرمایه چند صد میلیاردی دارند؟ آیا می‌شود دغدغه عدالت داشت و برای رسیدن به ساختمان هرمی چند میلیارد هزینه کرد؟
افرادی را انتخاب کنیم که منافع ملی را برای به دست آوردن دل قدرت‌های جهان به خطر نیندازند، نمایندگانی که سقف آرزویشان سلفی گرفتن با سیاست‌مداران خارجی نباشد.
اغنیاء صدر اسلام آمدند به پیامبر(ص) گفتند چرا این همه آدم فقیر اطرافت جمع کردی؟ از این‌ها دست بکش تا ما با تو بیعت کنیم، اما پیامبر(ص) فرمود: «مَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِینَ آمَنُوا»[7]، من هرگز مردمی که ایمان آوردند را از خودم طرد نمی‌کنم. به تعبیر امروزی پیامبر(ص) فرمود، من مردم را فقط برای رای دادن نمی‌خواهم و در ازای هیچ چیز حاضر نیستم پشتشان را خالی کنم.
یکی دیگر از ویژگی‌هایی که نماینده مردم باید داشته باشد، این است که همانند پیامبر(ص) «عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ»[8]، باشد، یعنی واقعا دلسوز و غمخوار مردم باشد، نه آن کسانی که به محض رسیدن فصل انتخابات با دادن چند پرس ناهار و شام به مردم خودشان را دلسوز و حامی مردم جا می‌زنند.
یکی دیگر از صفات فرد شایسته از نگاه قرآن این است که موضع مشخصی نسبت به حکومت‌های طاغوتی و استکباری داشته باشد. یاران پیامبر(ص) «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ»[9] بودند، ما هم باید افرادی را انتخاب کنیم که منافع ملی را برای به دست آوردن دل قدرت‌های جهان به خطر نیندازند، نمایندگانی که سقف آرزویشان سلفی گرفتن با سیاست‌مداران خارجی نباشد.
وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، می‌بینیم ما کم چوب انتخاب‌های اشتباهمان را نخوردیم، بیاییم این بار با چشمانی بازتر رای دهیم، تا افرادی که واقعا دلسوز مردم هستند انتخاب شوند.
