خواهر پرستار شهید "فوزیه شیردل" در گفت وگو با «بسیج» :

به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج- مریم شهید فوزیه شیردل در گفت وگو یی به اهمیت روزهای کرونایی و رعایت بهداشت فردی و اجتماعی، حفظ سلامت و ماندن در قرنطینه خانگی تأکید کرد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه پرستاران و پزشکان این روزها در مبارزه با ویروس کرونا در میدان دفاع از سلامت جامعه، زحمات بسیار باارزشی مانند شهدای انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس می کشند از آنها قدردانی کرد و گفت: برای ملت ایران، فرض است که این تلاش های ایثارگرانه اجر و ثواب خداوند را به دنبال دارد.

خواهر پرستار شهید فوزیه شیردل در ادامه با بیان اینکه: بهترین و اصلی‌ترین راه مبارزه با این ویروس پیشگیری است،رعایت نکات بهداشتی و حفاظتی فردی در ارتباط با دیگران، شستشوی مکرر دست‌ها با آب و صابون مایع در طول روز، خودداری از تماس دست با دهان و بینی و چشم و فاصله گرفتن از کسانی که علائم سرماخوردگی دارند است، گفت: حفظ سلامت فردی و در نتیجه حفظ سلامت اجتماعی یکی از مهم ترین راه شکرگذاری سلامت و حفظ حقوق شهروندی است که در دین اسلام نیز به آن تأکید فراوانی شده است.
وی افزود: بنده در ادامه راه خواهرم که پرستار بود با دوستان و آشنایان در تماس هستم و همگی را به با رعایت چند نکته بهداشتی ساده به‌خصوص عدم خروج غیرضروری از منزل و اجتناب از حضور در تجمعات تشویق می کنم.
مریم شیردل با تأکید براینکه، اینبار هم مثل همیشه مردم ایران با رعایت اصول و آگاهی، ویروس کرونا را شکست خواهند داد ، گفت: با عنایت الهی از این شرایط خارج خواهیم شد.
وی در پایان گفت:اجرا نمودن تدابیر وزارت بهداشت برای جلوگیری از این بیماری را به جد رعایت کنیم و با سلامت سال خوبی را در کنار همه ی مردم ایران بسازیم.
یادی از فوزیه شیردل
خواهر پرستار شهید فوزیه شیردل در مورد نحوه شهادت خواهرش گفت: بیست و پنجم مرداد ۵۸آخرین روز از دوره دوساله فوزیه در پاوه بود و قرار بود فردای آن روز برای همیشه به کرمانشاه برگردد. خانم نقش‌بندی از دوستان فوزیه به او می‌گوید که اوضاع منطقه مناسب نیست و دکتر چمران و دوستانش در حال درگیری با منافقان و ضدانقلاب هستند بهتر است شما سریعتر به کرمانشاه برگردید اما فوزیه به او جواب می‌دهد که مبارزانی که با منافقان می‌جنگند با برادران او تفاوتی ندارند و باید به آنها کمک کند و ماندگار می‌شود و به زخمی‌ها کمک می‌کند.
پاوه یک منطقه کوهستانی بود و بیمارستان محل خدمت فوزیه نیز با ۱۰ تختخواب دارای کمترین امکانات و در محاصره شدید منافقان و ضدانقلاب از خدا بی‌خبر بود.
شهید چمران دستور می‌دهد که پرستاران، زنان، کودکان و زخمی‌ها را داخل یک وانت گذاشته و یک محلفه روی آن‌ها بکشند و با عنوان زخمی از بیمارستان خارج و به خانه سپاه که از بیمارستان فاصله داشت منتقل کنند. فوزیه هم یکی از این افراد بود. در همان هنگام یک بالگرد به منظور رساندن مهمات به نیروهای شهید چمران به پاوه اعزام شده بود. فوزیه به منظور علامت دادن به بالگرد از زیر محلفه بیرون می‌آید و از ناحیه پهلو مورد هدف گلوله منافقان قرار می‌گیرد ولی کوتاه نمی‌آید و باز هم تیر می‌خورد و از پا می‌افتد و تازه متوجه گرمی و خونریزی پهلویش می‌شود تا اینکه به خانه سپاه می‌رسند.
خانه سپاه فاقد هرگونه امکانات از جمله آب و برق بوده است. فوزیه در این شرایط و با زبان روزه و بدون هیچ درمانی هفده ساعت خونریزی داشته است. شهید چمران و همرزمانش بیشتر از همه ناراحت فوزیه بودن که نمی‌توانستند برای او کاری کنند.
بعدد از فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر آزادسازی پاوه، نیروهایی به آنجا اعزام شدند و افرادی که در خانه سپاه بودن را به داخل بالگرد انتقال دادند. جسم ناتوان فوزیه که اندکی جان داشت همراه آنها بود. بالگرد هنگام اوج گرفتن مورد هدف ضدانقلاب قرار گرفت و با کوه برخورد کرد و متلاشی شد. شهید چمران درباره خواهرم می‌گوید دردناک‌ترین صحنه‌ای که دیدم صحنه پرستار جوانی بود که با لباس سفید آغشته به خون و کبود شده از هلی‌کوپتر آویزان شده به گونه‌ای که پاهایش در داخل هلی‌کوپتر و بدنش روی زمین کشیده می‌شد.