به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج، تعریف برده داری مدرن به حالتی گفته می‌شود که در آن فردی مجبور است در ازای درآمد بسیار پایین یا حتی رایگان و در شرایط بسیار بد، کارهایی را در راستای منافع فرد یا افراد دیگری انجام دهد و راه فراری هم برای گریز از این شرایط نداشته باشد. هرچند پرداختن به پدیده بردگی که ده‌ها سال از منسوخ شدن آن در سطح جهان می‌گذرد شاید در ابتدای امر تا حدودی عجیب به نظر بیاید ولی با این حال براساس برخی شواهد و مستندات هنوز در برخی شهرها و روستاهای اتیوپی به ویژه در مناطق دورافتاده بردگی وجود دارد و برخی افراد به دلیل شدت فقر به عنوان برده در خدمت اربابان خود روزگار را سپری کرده و از اینکه حداقل جایی برای خوابیدن و غذایی برای خوردن دارند خشنود هستند.
البته دولت اتیوپی به شدت موضوع بردگی و برده داری را در کشور رد کرده و مقامات این کشور تأکید دارند بردگی در اتیوپی از سال ۱۹۴۲ غیرقانونی و ریشه کن شده است با این حال برخی سازمان‌های غیردولتی(NGO) دست اندکار در امور خیریه و بشردوستانه این افراد را مصداق بارز بردگی در کشور اتیوپی می‌دانند.
در ارتباط با پیشینه بردگی در اتیوپی باید گفت که برده داری و به کارگیری افرادی در قالب برده در منازل افراد ثروتمند از گذشته‌های دور در این کشور رواج داشته و این بردگان به طور کامل در خدمت اربابان خود قرار داشته و از کلیه حقوق اجتماعی و آزادی محروم بودند.
نخستین تلاش برای منسوخ ساختن بردگی در اتیوپی در زمان سلطنت امپراطور تئودروس دوم (حاکمیت بر کشور از سال ۱۸۵۵ تا ۱۸۶۸) آغاز شد با این حال تجارت و خرید و فروش بردگان به دیگر کشورهای جهان تا سال ۱۹۲۳ و عضویت اتیوپی در اتحادیه ملت‌ها کم و بیش ادامه یافت. برده داری در اتیوپی در دهه ۱۹۳۰ نیز ادامه یافت و تخمین زده شده است که در سال‌های نخست این دهه در حدود ۲ میلیون نفر از جمعیت این کشور به عنوان برده در نظر گرفته می‌شدند. پس از حمله ایتالیا به اتیوپی و تصرف بخش‌هایی از آن برده داری در اتیوپی به شدت کم رنگ شد و سرانجام در سال ۱۹۴۲ و با فشار متفقین (در بحبوحه جنگ جهانی دوم) دولت اتیوپی به طور رسمی و پس از کسب استقلال خود، برده داری را در سرتاسر کشور منسوخ کرده و امپراطور هایلا سلاسی طی بیانیه‌ای پایان کامل برده داری را در اتیوپی اعلام کرد.
البته برده داری جزئی از فرهنگ و آداب و رسوم مردم اتیوپی شده بود و طبیعتاً و با صرف تصویب یک قانون توسط امپراطور هایله سلاسی نمی‌توانست آن را ریشه کن کند ضمناً وی نگران وضع زندگی و معیشت جمعیت دو میلیون نفری که بعنوان برده مشغول بکار بودند نیز بود چرا که با ملغی نمودن برده داری آنها جایی برای خوابیدن و چیزی برای خوردن نداشتند. همان طور که اشاره شد بردگی پنهان در این کشور همچنان وجود دارد و هزاران نفر از مردم این کشور بصورت برده در خدمت افراد نسبتاً متمول زندگی خود را سپری کرده و سرنوشت خود را به اربابانشان سپرده‌اند.
برده داری از زنان مهاجر اتیوپیایی
مشکل وجود شغل در اتیوپی باعث شده، که جمعیت زیادی از زنان اتیوپیایی عمدتاً به کشورهای شیخ نشین حوزه خلیج فارس برای کار بصورت قاچاق مراجعه کنند. عمده این افراد حتی زبان عربی نیز نمی‌دانند و عمدتاً به عنوان پیشخدمت در منازل افراد مشغول بکار شده و طبق گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌ها مورد انواع سوء استفاده نیز واقع می‌شوند.
این زنان بیشتر متعلق به یک جامعه فقیر هستند و برای یافتن شغل حاضر به مهاجرت قانونی و یا غیر قانونی به کشورهای همسایه در آن‌سوی دریای سرخ می‌شوند. آنها عمدتاً مسیحی بوده و بنا به درخواست کارفرمای خود به دین اسلام گرویده‌اند تا از این طریق بتوانند خواسته‌های کاری خود را برآورده کنند.
این داستان یک زن سیاه آفریقایی است که مشکل صحبت کردن وی به زبان عربی را نیز به آن اضافه کنید. او حتی ممکن است به زبان رسمی اتیوپی نیز قادر به صحبت کردن نباشد و فقط یکی از زبان‌های محلی اتیوپی را بداند. او احتمالاً تا زمانی که روند مهاجرت خود را شروع نکرده بود، هرگز در آدیس آبابا هم نبوده است. و این تازه ابتدای داستان زنان مهاجر اتیوپیایی به کشورهای عرب منطقه خلیج فارس است.
او پس از شروع کار در منزل یکی از این افراد در آن خانه زندانی شده و دسترسی به تلفن ندارد، هیچ دوست و خانواده‌ای نمی‌تواند داشته باشد و باید کاری کند که مورد رضایت کارفرمای خود قرار گیرد. سفارت کشور اتیوپی در بعضی از این کشورها وجود دارد ولی هیچیک از این افراد به سفارتخانه‌های خود دسترسی ندارند و این به معنی این است که «او در یک برده داری مدرن گرفتار شده و برای بقا می‌جنگد.»
موارد بسیاری از درد و رنج این زنان در تلویزیون به نمایش درآمده است که درآورترین آن متعلق به خانم Alem Dechassa که بعنوان یک کارگر خانگی اتیوپیایی در لبنان مشغول بکار بود. موهایش وی بطور کامل توسط کارفرما کشیده و کنده شده بود و مورد آزارهای جسمی زیادی قرار گرفته بود که نهایتاً این زن در یک بیمارستان روانی بستری و پس از چند روز خودکشی کرد.
داستان آلم داستانی است که کماکان در اتیوپی در حال تکرار است. دختر یا زن روستایی اتیوپیایی که مسئولیت مراقبت از خانواده خود را به دوش می‌کشد و باید برای سیر کردن شکم آنها تلاش کند، خود را در معرض سفری سیاه برای یافتن کار در آن‌سوی آب‌ها روانه کشوری غریب می‌کند که از زبان، فرهنگ، جامعه و دین آن هیچ اطلاعی ندارد. در حال حاضر بیشترین تعداد کارگر اتیوپایی در عربستان سعودی وجود دارد که تعداد آنها در حدود ۲۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود.
البته دولت اتیوپی اخیراً توافق نامه‌ای را با دولت عربستان سعودی منعقد کرده که به موجب آن کارگران اتیوپیایی می‌توانند بصورت قانونی به عربستان سعودی اعزام شوند و البته این توافق نامه پس از آن منعقد شد که عربستان اعلام کرد در حدود ۶۷۱ هزار کارگر خارجی غیر قانونی از این کشور اخراج خواهد شد که ۳۲% آنها اتیوپیایی و ۶۵% آنان نیز یمنی هستند.
مهر
