به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی، شهید غلامرضا یوسفی فرزند نوروز در سال 1349 در شهر شهیدپرور نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مركزی در خانواده مذهبی و متدین دیده به جهان گشود.
با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، غلامرضا دهمین سال زندگی خود را پشت سر می‌گذاشت، پیر و جوان شهر نراق نیز برای دفاع از خاک و ناموس راهی جبهه‌ها می‌شدند و غلامرضا هر روز شاهد شور و غروری بود که رزمندگان اسلام از خود در مقابله با دشمن متجاوز نشان می‌دادند.
غلامرضا نیز احساس مسئولیت بر دوش کوچکش سنگینی می‌کرد سال‌ها یکی از پس دیگری می‌گذشت و اواسط دوران دفاع مقدس بود که او تصمیم گرفت درس و مشق را رها کند و در کنار دیگر رزمندگان اسلام در سنگر دفاع از حق حضور پیدا کند.
سال 1365 بود که سماجت او برای ادای وظیفه به ثمر نشست و به رغم سن کم به آرزوی دیرینش پیوست حضور در سنگر حق، او مسرور و مغرور از اینکه در کنار دیگر پاسداران و بسیجیان سپاه حضرت محمد(ص) از شهر نراق برای دفاع از خاک کشورش می‌رود.
حضور در شلمچه نخستین تجربه او در جبهه نبرد حق علیه باطل بود و شیرین‌ترین تجربه را برایش رغم زد او که مشتاق شهادت در راه دفاع از اسلام بود در اثر اصابت تركش خمپاره ارتش متجاوز عراق در 25 دی‌ماه سال 1365 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
در بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام چنین آمده است:
دوستان و هموطنان عزیز از شما می‌خواهم همیشه به فكر مستضعفان و مستمندان باشید و هیچ‌گاه آن‌ها را فراموش نكنید، تقوا پیشه كنید كه خدا تقوا پیشه كنندگان را دوست دارد تقوا انسان را به جایگاه رفیع سوق می‌دهد و در آخرت به شما كمک می‌كند.
امیدوارم كه بعد از شهادت من امت قهرمان ایران همیشه یار و یاور امام امت باشند و به ولایت فقیه لبیک گفته و چشم دشمنان اسلام را كور كنند.
چه زیبا امام می‌فرماید "ما چه كشته شویم و چه پیروز شویم هر دو جهت پیروزی از آن ماست"
در آخر از پدر و مادرم كه تا به حال زحمت مرا كشیده‌اند و شهامت خودشان را برای فداكردن فرزندشان به خاطر اسلام نشان داده‌اند متشكرم و امیدوارم كه بعد از شهادت من یار و یاور امام باشید و در نماز و دعای خود حضرت امام و كلیه كسانی كه به مملكت خدمت می‌كنند را دعا كنید و از امت حزب‌الله و شهید پرور می‌خواهم كه دنبال‌رو راه شهیدان باشید .
انتهای پیام/
