به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج یوسف صبوری جوان بسیجی خوش آتیه اردبیلی، بعد از کسب ۶ مدال مختلف مسابقات کشوری و علاوه بر کسب طلای جوانان آسیا در سال ۲۰۱۵ چین و نیز ۲۰۲۲ مسابقات آسیایی پله‌های ترقی را پیموده و در جایگاه سکوی اول جهان در چند سال پیاپی ایستاده است؛ گر چه گردن آویز زرین طلا مزد مسابقات پر صلابتش بود اما بزرگترین رسالتش را یعنی اهتزاز پرچم سه رنگ ایران اسلامی در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۶ بلغارستان ۲۰۱۷ روسیه ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ چین با طنین انداز نمودن سرود مقدس جمهوری اسلامی ایران در این کشورها و بین ورزشکاران اقصیٰ نقاط جهان به پایان رسانده است. قهرمانی که به تازگی وارد زندگی مشترک با خانم مریم نعمتی ملی پوش تکواندوی بخش نوجوانان شده است.
از سنگ‌بُری در نوجوانی تا دعوت به اردوی تیم ملی
در خانه وادی متوسط در شهرستان آبی بیگلوی استان اردبیل متولد شدم، گرچه پدرم همانند افراد خانواده حمایتگر همیشگی بنده بودند، اما خود با کارگری در کارگاه‌های سنگبری همزمان به اشتغال و فعالیت ورزشی حرفه ای در دوران نوجوانی پرداختم تا در سال ۱۳۹۴ وقتی ۱۶ ساله بودم به اردوی تیم ملی دعوت شده و کم کم عضو ثابت تیم جوانان شده و سپس وارد تمرینات تیم ملی ووشو شده و با کسب مدال جهانی و آسیایی عضو ثابت بخش بزرگسالان تیم ملی نیز شدم.
استعداد و علاقه عامل انتخاب ووشو
از همان دوران کودکی علاقه شدیدی به رشته‌های رزمی داشتم و با توجه به بحث مدال آوری و جایگاه قابل قبول رشته وشو در بین ورزشکاران ایران و همچنین استان اردبیل با حمایت خانواده و تشویق مربیان استعداد خود را در این رشته ورزشی یافتم.
حس غرور در لحظه اهتزاز پرچم کشورم
حس غرور و افتخاری که در لحظه برافراشته شدن پرچم مقدس کشورم در من ایجاد می‌شود اینکه پرچم کشورم ان را بالاتر از سایر پرچم‌ها در اوج می‌نگرم و همزمان شاهد نواخته شدن سرود ملی کشورم نیز هستم حس پرافتخاریست که به زبان قابل توصیف نیست.
غلبه بر ناامیدی با حمایت خانواده
در برابر برخی ناملایمات و رفتارهای اطرافیان و یا حاشیه‌ها ایجاد شده در زندگی یک ورزشکار گاهی ناامیدی میهمان موقت لحظه‌هایم شده اما با تزریق امید و حمایت خانواده و از سرگیری پشتکار برای ناامیدی فائق آمده و بر آن غلبه نموده ام.
چالش‌های پیش روی یک ورزشکار
حاشیه‌هایی که ناخواسته در زندگی یک ورزشکار ایجاد می‌شود و یا آسیب دیدگی و اضافه وزن از چالش‌های همیشگی یک ورزشکار است ه در بازی‌های آسیایی اخیر به دلیل آسیب دیدگی و چند ماه دوری از میدان‌های رقابت ورزشی،۲۰ کیلو اضافه وزن داشتم که با دعای پدر و مادر و مردم همیشه حامی شهرم؛ آبی بیگلو و حمایت خانواده و تلاش شبانه روزی مربیان شهرستان و ملی تقریباً از صفر شروع کرده و به موفقیت دست یافتم.
انتظار یک ورزشکار رزمی از مسئولین
متاسفانه در مقابل رشته‌های توپی مثل فوتبال، حمایت کمتری از رشته‌های رزمی می‌شود. در واقع یک ورزشکار با کنار گذاشتن تمایلات، برنامه‌های درسی و شغلی و کمرنگ کردن نقشش در خانواده، به تمرینات سخت ورزشی می‌پردازد تا همواره در حد یک ورزشکار ملی بدنی آماده داشته باشد و از طرفی مسئولین استانی و نیز مسئولین وزارتخانه با تجلیل به جا، حمایت‌های مالی، ایجاد اشتغال و فرصت شغلی مناسب باعث دلگرمی و ماندگاری ورزشکار در این عرصه شده و با پرداخت به‌روز پاداش‌های مشخص شده گره‌گشای بسیاری از مشکلات ملی پوشان خواهند شد.
افتخارآفرینی تا آخرین توان
با توجه به اینکه شرایط سنی خوبی دارم بسته به شرایط و پیش آمدها با هدف برافراشتن پرچم سه رنگ ایران درصدد کسب قهرمانی‌های بیشتر البته تا جایی که سن و توانم ادامه دهد هستم.
تربیت قهرمان‌های آینده ایران، در آبی‌بیگلو
فعلاً به مسابقات سال آینده و قهرمانی مجدد می‌اندیشم اما در دراز مدت برای تربیت نوجوانان مستعد و سخت‌کوش منطقه محل سکونتم آبی بیگلو برنامه‌های متنوعی دارم. با بهره‌گیری از دانسته‌های خودم در مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی، و با توجه به ظرفیت ورزشگاهی که به نام بنده در همین شهرستان نامگذاری شده، در صدد آنم که؛ انشاالله قهرمانان و ملی پوشانی پرافتخار از منطقه آبی بیگلو تحویل جامعه دهم.
گفتگو: ل.عابدینی
انتهای پیام/
