شهید بافکر دارای دو فرزند دختر و پسر بود و در سن ۳۵ سالگی و در تاریخ ۱۵ اسفندماه سال ۱۳۶۲ به شهادت رسید.
خاطرهای به نقل از دوست شهید (محمد حامدی):
اخلاقش بسیار عالی بود شهید نیاز به مال دنیا نداشت با صبر و حوصله با مشکلات مواجه میشد با دیگران مشورت میکرد به عهد خود وفادار بود، کاری را که تصمیم میگرفت انجام بدهد بر اساس عهدش انجام میداد.
شجاعت وشهامت زیادی در کارهایش داشت نسبت به مسئولیت خود در برابر مردم روستا توجه زیادی قائل بود وشب وروز برای آنها زحمت میکشید و پیرو خط امام بودند.
بلافاصله با دستور جهاد امام(ره) تمام زندگی خود را رها کرده وعازم جبهه شد، قبل از انقلاب مردم را به وسیله ماشین به شهر برای راهپیمایی وتظاهرات میآورد و آرزوی پیروزی انقلاب و آرزوی آمدن امام(ره) را داشت.
موقع رفتن به جبهه من به شهید گفتم که شما ثروت دارید بیاید چون عائلهمند هستید و دو همسر وچندین فرزند که دو تا از آنها معلول هستند و دو صغیر از پدر دارید به جبهه نروید واز مالتان بدهید به جبهه چون بر شما واجب نیست، ولی شهید گفت من باید بروم به جبهه و خداوند خونم را قبول کند و خداوند هم قبول کرد وبه شهادت رسید.