علت بی توجهی به قانون حجاب ترس از دست دادن حمایت های داخلی و خارجی است

به گزارش خبرگزاری بسیج از اردبیل حجت الاسلام و المسلمین نجاری مسئول بسیج طلاب استان اردبیل به مناسبت روز ملی عفاف و حجاب در گفتگو با خبرگزاری بسیج گفت: حجاب از جمله اصول حیاتی دین اسلام و مورد تاکید می باشد لذا دشمنان اسلام و انقلاب همیشه می خواهند این اصل را در جامعه ما کم رنگ کنند حضرت امام (ره) در این باره می فرمایند: یکی از پلید ترین توطئه های دشمن در تاریخ معاصر کشف حجاب است. لذا می بینیم مقابله با حجاب، محور دشمنی با فرهنگ اسلام قرار گرفته است. و حتی در بعضی از اتاق های فکر دشمنان اسلام و انقلاب تنها راه حذف اسلام را حذف حجاب و ترویج مفاسد اخلاقی در کشور ما معرفی کرده اند. یکی از نخست‌وزیران اسبق انگلستان در نطقی گفته است: «مادامی که کعبه، قرآن و حجاب در جوامع اسلامی باشد، ما نمی‌توانیم سیادت و آقایی خود را داشته باشیم. باید قرآن را بسوزانیم، کعبه را از بین ببریم (که وهابیت را برای رسیدن به همین هدف به عربستان آوردند) و عفت و حجاب را از بانوان مسلمان بگیریم»؛ در نگاه دین مبین اسلام، همه افراد جامعه نسبت به مسائل آن جامعه وظیفه و تکلیف دارند و نباید نسبت به مسائل جامعه خود بی تفاوت باشند و حدیث گرانبهای پیامبر اکرم بیانگر این مطلب مهم می باشد: کلکم راع و کلکم مسوول عن رعیته. که همه ما را نسبت به یکدیگر مسئول دانسته. لذا بسیار ضرورت دارد که همه به خصوص مسئولین فرهنگی کشور نسبت به روند بدحجابی و آلودگی‌های اجتماعی نگران باشند و برنامه ریزی کنند.

ایشان در ادامه افزودند: در این راستا، شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1384، قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب را به تصویب رساند. قانونی که هدف آن، نهادینه کردن امر مهم حجاب و عفاف، در جامعه می باشد و وظایف تخصصی دستگاه‌ های قانون گذار و اجرایی را در قبال موضوع مهم حجاب را به طور دقیق و مشخص، بیان کرده است. با وجود آن که اين قانون در شوراي عالي انقلاب فرهنگي مصوب شده است و رئيس اين شورا نيز رئيس جمهور است، اما نه دولت سابق و نه دولت کنوني نسبت به اجراي آن اهتمام نداشته و ندارند.این که چرا یک مصوبه آن هم مصوبه‌ای که ریشه‌ در باورهای دینی ‌مردم دارد و مطالبه عموم آن هاست پس از گذشت سال ها به فراموشی سپرده شده است و اجرا نمی‌شود و فقط هر از چند گاهی با برگزاری جلسات و همایش های صوری و کم اثر و گزارشی پیگیری می شود جای تأمل دارد و مایه تاسف می باشد. به نظر می رسد اصلی‌ترین عامل اجرایی نشدن طرح عفاف و حجاب، جدی نگرفتن دستگاه‌های فرهنگی و اجرایی ما است، به عبارت دیگر عزم جدی تاکنون در مسئولان امر دیده نشده است و متأسفانه وضعیت جامعه بیانگر عملی که قانع‌کننده باشد نیست. لذا اشکال کار جدي نگرفتن قانون و عمل نکردن به وظايف است و علت این بی توجهی و جدی نگرفتن هم ترس از دست دادن حمایت های داخلی و خارجی است.

ایشان در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا متولیان قانون به این قانون اعتقاد دارند، گفت: متاسفانه بدنه دولت به اجرای مصوبه عفاف و حجاب چندان اعتقاد و ‌اعتنایی ندارد و این بی‌تفاوتی به طور یقین در طبقات پایین‌تر اجتماع نیز نفوذ کرده و مدیران میانی وقتی مشاهده می کنند در رده‌های بالایی کشور اراده‌ای برای اجرای این قوانین نیست و در صورت عدم اجرای مصوبات مورد مواخذه قرار نخواهند گرفت این امر در بین آنان هم تسری پیدا می‌کند. امروزه متاسفانه به جرأت می توان گفت: بی‌اعتنایی و بی توجهی برای اجرای مصوبه عفاف و حجاب تقریباً در تمام سطوح و رده‌های نهادها و سازمان های دولتی فراگیر شده است. متاسفانه بعضی از نظریه پردازان دولت، اعتقادی به این مصوبات ندارند و حتی چنین مصوباتی را مانع رسیدن به اهداف حزبی و گروهی خود می دانند و کمترین اهمیتی به این نوع برنامه ها ندارند. بعضی از مسئولین دولتی نیز می ترسند با اجرای این نوع مصوبات بخشی از افراد جامعه را که زیاد موافق چنین برنامه های فرهنگی و دینی نیستند را از دست خواهند داد و چون اعتقاد چندانی به مسائل دینی ندارند و اهداف گروهی و حزبی را مقدم بر همه چیز می دانند لذا حاضرند به هر طریق ممکنی تمام افراد جامعه را با هر فکر و اندیشه ای اگر چه مغایر اصول دینی هم باشد، جذب خود کند و آراء آنها را از دست ندهد. لذا می بینیم منافع حزبی و گروهی و سیاسی، بر اصول اخلاقی و دینی و مصالح اجتماعی مقدم شده است و غبار فراموشی روی اصل مهمی همچون عفاف و حجاب نشسته است.

نجاری با اشاره به دو نظریه نامناسب برای مقابله با ناتوی فرهنگی غرب وجود گفت: متاسفانه یکی از این نظریه ها افراطی و دیگری تفریطی است. نظریه افراطی می گوید برای مقابله با بدحجابی و بی حجابی فقط باید برخورد فیزیکی کرد. نظریه دوم که تفریطی است می گوید فقط باید کار فرهنگی انجام داد و برخورد قانونی موثر نیست. در نگاه دینی هر دو نظریه غلط و نادرست است یعنی برخورد فیزیکی صرف، روشی ناصواب است و از سویی فقط کار فرهنگی محض هم جواب نداده و نمی دهد. ولی روش درست همان است که دین و رهبران دینی معرفی کرده اند. امام صادق(ع) می فرمایند: باید کار فرهنگی و اجرایی با هم صورت پذیرد. ترجمه حدیث این است؛ خداوند نخواسته زبان، باز باشد (زبان نماد کار فرهنگی) و دست، بسته باشد (دست نماد کار اجرایی). خداوند این را خواسته که این دو با هم باز و با هم بسته شوند. این روایت به وضوح می گوید که برای گسترش حجاب و عفاف در جامعه هم باید کار فرهنگی و هم کار اجرایی با هم صورت پذیرد و مفیدترین کار اجرایی همان اجرای مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است که 300 ماده دارد و برای 25 نهاد در این زمینه تعیین تکلیف کرده است. ولی متاسفانه کار بایسته و در خور شأن این اصل مهم دینی و ارزشی انجام نگرفته است. لذا می بینیم صدا وسيما اينك خود از مروجين بد‌حجابي و بي‌عفتي شده است.

مسئله مقابله با ناهنجاری های فرهنگی که از جمله آن ها بدحجابی و بی حجابی است همانند یک عملیات نظامی است. در عملیات نظامی، رزمندگان چند لشگر با هماهنگی کامل اقدام می کنندتا منطقه ای را فتح کنند. در هر عملیاتی این هماهنگی نباشد یقینا آن عملیات ناکام خواهدماند. مسئله حجاب و عفاف هم یک عملیات فرهنگی است. باید کلیه نهادهای مسئول به صورت هماهنگ، تکلیف محور، جهادی و بسیجی وار وارد عرصه کار شوند. دولت، مجلس، قوه قضائیه، نیروی انتظامی، حوزه و دانشگاه و سایر سازمان ها و نهادهای دخیل در این عرصه با هماهنگی در صحنه باشند. بنابراین اگر بخواهد این مسئله به نتیجه برسد این هماهنگی لازم است.

وی در پایان به نقش مردم اشاره کرد و گفت: همان طور که در اول سخن اشاره شد در نگاه دینی باید تک تک افراد جامعه نسبت به مسائل فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و .... احساس تکلیف کنند و بی تفاوتی در جامعه حاکم نباشد. کلکم راع و کلکم مسوول. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: مَنْ اَصْبَحَ و لم یَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ. لذا مردم می توانند در همه مسائل کشور از جمله عفاف و حجاب نقش ایفا کنند اجرای مصوبات را از دولت و مسئولین مطالبه کنند. نسبت به وضع مسائل فرهنگی بی تفاوت نباشند و عکس العمل نشان دهند و مسئولین بی تفاوت و سیاسی کار به چالش بکشند. لذا مردم می توانند نقش بسزایی در اجرایی شدن مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی داشته باشند. علامه طباطبایی (ره) در تفسیر المیزان می فرمایند: در جامعه اسلامی، قوه مجریه، از یک گروه خاص و تعداد محدود تشکیل نمی شود بلکه این قوه همه شهروندان را در بر می گیرد و تک تک افراد وظیفه دارند دعوت به خیر نموده و امر به معروف کنند. البته روشن است که قوه مجریه از افراد خاصی تشکیل می شود و این قوه بخشی از حاکمیت است ولی ضمانت اجرا فقط در اختیار این قوه قرار نگرفته، بلکه عموم مردم بر مبنای امر به معروف و نهی از منکر برای عینیت یافتن احکام اسلامی تلاش می کنند. و در این میان نقش موثر خانواده ها در تربیت دینی فرزندانشان غیر قابل تردید و انکار می باشد.