دلتنگی هایت را به آستان دوست بسپار

ماه مبارک رمضان با آن همه لطف و لطافت و زیبایی تنها ماهی است که تشویش ها، بی سامانی ها و اضطراب هایت را به مامن آرام و امن آن می بری تا باری از همه اندوه ها و گناهانت کم کنی به خصوص در شب های قدر که امید همه دردمندان و دلسوختگان است.

رمضان، بهار دل ها و ماه گناه سوزی و خودسازی است، فرصتی که فقط یک ماه در سال دست می دهد تا آرامش از دست رفته خود را به دست آوری، چنان که امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه ثمالی این چنین با خدا نجوا می کند؛

«خداوندا!من راه های خواسته ها را به سوی تو باز و هموار، و چشمه های امید به تو را پر آب، و یاری جستن به فضل و کرمت را برای آرزومندان، روا و درهای دعا برای دادخواهان به درگاهت را گشاده می یابم، و می دانم تو در جایگاه اجابت امیدواران و فریادرسی پریشان حالان قرار داری.

سرور من! زمانی که گناهانم را می بینم، در ورطه وحشت فرو می افتم و زمانی که لطف و کرمت را می بینم، طمع می کنم. پس اگر ببخشی، بهترین رحم کننده ای و اگر کیفر دهی، بر من ستمی نکرده ای.

خدایا! از تو ملتمسانه می خواهم که قلبم را از محبت به خود و ترس عارفانه از خود پر کنی و دلم را از ایمان و تصدیق به قرآن و ترس از دوری ات، و شوق رسیدن به خودت آکنده و لبریز سازی.

خداوندا! از تو ایمانی می خواهم که همدم قلبم باشد و یقینی درخواست می کنم که در پرتو آن، بدانم هر چه به من می رسد، بر قلم قضا و خواست تو جاری گشته است و مرا از آن چه در زندگی، قسمت و روزی ام ساخته ای، خشنود ساز؛ ای مهربان ترین مهربانان!»

به یقین که این ماه، ماه میهمانی خدا در گذر خود همه لحظه هایت را تعالی می بخشد، چه در آن دقایق که سطور زیبای کلام الهی چشمانت را به تماشا می خواند و چه در آن لحظه ها که دلتنگی هایت را با تسبیحی که در دست داری به آستانه اجابت می بری، همه از لطف و کرم دوست حکایت دارد به وسعت دلدادگی دلدادگان و یکرنگی بندگان خالص.

تا فرصت باقی است در روزهای پایانی رمضان غریبانه دلتنگی هایت را به آستان دوست بسپار، یقین کن خدا قنوت بندگان را سرشار از ربنای یاکریمانی می کند که سر بر آستان عشق نهاده اند، باور کن.

 راستی لحظه ای که دلت شکست ملتمس دعای خیرت هستیم.

رقیه غلامی