به گزارش خبرگزاری بسیج از اردبیل، گوشه کناری از دلنوشته دانشجوی بسیجی در کاروان راهیان نور جنوب کشور به شرح ذیل است:
واقعیتش من چندان آدم دست به قلمی نیستم، چیزی هم در دلم برای نوشتن نیست.
فقط کمی از حس و حالم را می نویسم، می خواهم در این سفر با رفتن به جایی که بیشتر رنگ و بوی خدایی دارد خودم و خدایم را پیدا کنم و بهتر بشناسم، می خواهم چند روزی از دنیا و رنگ و نگارش دور باشم تا شاید به یک رنگی و اخلاص برسم.
من می خواهم به واسطه ی شهداء به خدا نزدیک تر شوم و او را بیشتر درک کنم، سعی در این دارم بدانم برای چه چیزی زندگی می کنم، تمرکز بر روی اهدافم را بیشتر کنم.
امیدوارم در این سفر به درکی که می خواهم برسم تا بقیه ی عمرم را درست تر زندگی کنم. به نظرمن شهداء آدم های خیلی بزرگی بودند که از خانواده، زندگی و از بزرگترین میراثی که جانشان بود برای رسیدن به هدف و عشق والایی که به حق و حقیقت داشتند گذشتند.
آری آنان عاشق خدا بودن ای کاش ما هم ذره ای از عشقان را درک کنیم و حداقل قدمی برنداریم که راه رفته ی آنان را خراب کنیم. در یک کلام شرمنده اشان نشویم. والسلام.
دلنوشته:
لیلا رئیسی- دانشجوی دانشگاه محقق اردبیل
