به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج، علیرضا مالمیر-  شوراهای اسلامی شهر نمونه مشارکت اجتماعی مردم در صحنه های مدیریت شهری است.به تحقیق ،کار ویژه این نهاد، برنامه ریزی و سیاستگذاری برای ظرفیت های معطل مانده شهر در حوزه های محیط زیست، اقتصاد شهری ، حمل و نقل و ترافیک ، فرهنگی و اجتماعی ، مدیریت بحران وشهرسازی است.

طی چند روز آینده چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر وروستا به اتمام می رسد .جدای از عملکرد شورای فعلی ، پرونده عملکرد هریک از منتخبان خود به تنهایی بیانگر میزان قابلیت ها ،توانمندی ها واثرگذاری در عرصه اداره شهراست.رویکرد مدیریت شهری از جنس تعامل و تعادل ،تخصص و تعهد است. اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا مدیریت تعامل با محیط شهری را از سوی جامعه عهده دار هستند.

مدیریت شهری نیازمند کارشناسانی از جنس مردم با تخصص هایی در حوزه های علوم انسانی از جمله حقوق،جامعه شناسی،اقتصاد،مدیریت،علوم سیاسی،عمران،معماری وهنراست. تخصص هایی که در کشور ما عمدتا دست دوم و پایین تر از حوزه های پزشکی و مهندسی قرار می گیرند.تصمیم گیری درسطوح بالای مدیریتی پدیده ای ازجنس "بینش" است. صرف داشتن "دانش" آن هم در مدیریت  ونه سایر حوزه ها، اثرگذاری محدود درعرصه اتخاذ تصمیم و اجرای آن خواهد گذاشت.

یک منتخب شورای شهر قرار نیست سرساختمان برود.وی می بایست با شم مدیریتی تصمیم و راهبردی بچیند که آیا ریختن این پول در فلان حوزه به صلاح است یاخیر .همچنین برنامه وافق بلند مدت چیست.او قرار است تصمیمی ازجنس مدیریت بگیرد. اداره یک مجموعه به هم پیوست شهری نیازمند سیاستگذاری هوشمندانه درحوزه های خرد وکلان اصول راهبری شهری است.

آنچه که در عرصه مدیریت این روز های شورای شهر تهران به عنوان پایتخت جهان اسلام سایه افکنده برنامه ریزی نیست ؛بلکه صرفا توجه به هدف وغفلت از فرآیند برنامه ریزی است. پر واضح است تمرکز صرف در اهداف منجر به تدوین طرح ها و مقررات ناکارآمد درعرصه مدیریت شهری می شود.این تورم قوانین خود آسیب جدی در حوزه طراحی وچینش یک برنامه مدون و منسجم  وارد می کند.این امر خود مانع رشد و توسعه شهری است.درتعریف هدف می توان گفت نقطه ای که کوشش ها معطوف رسیدن به آن و جزیی از فرآیند برنامه ریزی است .

برنامه ریزی متضمن تعیین هدف ها و مقاصد مدیریت شهری و تهیه نقشه وبرنامه کار است.درواقع این برنامه ها هستند که چگونه تحقق یافتن اهداف را سروسامان می بخشند.خود این برنامه ریزی به دو گونه خرد و کلان تقسیم می شود. برنامه کلان یا راهبردی ،خطوط کلی آینده شهر را در مدت زمان طولانی مشخص می کند.این مدل برنامه ریزی وضعیت حال حاضر مجموعه شهری  را تبیین می کند.به نحوی که کلیه برنامه ریزی های خرد یا عملیاتی به بخشی ازاین حرکت کلی تعلق می گیرد.دربرنامه ریزی عملیاتی خطوط کلی برنامه جامع دراجزای مناسب خرد می شود . هر جز به صورت هدف دربرنامه عملیاتی تعیین خواهد شد.سپس برای رسیدن به هر یک از اهداف ،برنامه عملیاتی ترسیم می شود.درواقع برنامه ریزی عملیاتی همان پیش بینی عملیات برای نیل به هدف های معین باتوجه به امکانات ومحدودیت ها وخطوط کلی ترسیم شده دربرنامه جامع است.

به عنوان نمونه  منتخبان قبل از ورود به شورا در وعده های انتخاباتی موضوعی را در یک حوزه مشخص مانند حمل و نقل یا فرصت های زیست محیطی مطرح می کنند. برای مثال الحاق 100دستگاه اتوبوس یا تاکسی به ناوگان شهری و ایجاد 5000فرصت شغلی درحوزه اقتصاد شهری از این دست موضوعات است. کاندیداها صرفا وضع مطلوب مد نظر خویش را به جهت داشتن جذابیت و اقناع ذهن مخاطب مطرح می کنند ؛بدون آنکه  برنامه ای  کارشناسی شده و هوشمندانه دراین زمینه  ارائه دهند.

 افراد منتخب پس از ورود به  مراکز تصمیم گیری چون شورای شهر به جهت فراهم نبودن زیرساخت و نداشتن برنامه منسجم و علمی در راه رسیدن به هدف با چالشی اساسی مواجه می شوند. این به اصطلاح عدم پایبندی به وعده های انتخاباتی از نظر مردم گناهی نابخشودنی تلقی و تاثیری منفی در اعتماد  وافکار عمومی ایجاد می کند.درواقع فرآیند رسیدن به هدف را مورد مداقه قرار نمی دهند.این عدم توجه و تمرکز بر روی فرآیندها درنهایت کنترل و مدیریت پدیده هایی را درپی خواهد داشت که فقدان صرفه اقتصادی و بهره زمانی را به دنبال دارد.

درپایان ذکر این نکته ضروری است که انتخاب افراد کارآمد،متخصص، متعهد و با انگیزه به عنوان تصمیم گیران حوزه  مدیریت شهری کمک شایانی به ارتقاء و بهبود ظرفیت های خرد و کلان موجود شهرمی کند.پر واضح است شورای اسلامی شهری مانند تهران  پیش از آنکه محملی برای دورهمی های حزبی ، جناحی ،باشگاهی و تنازعات سیاسی  باشد ؛بایستی محل رویش جوانان مومن، متعهد، متخصص برای توسعه ،پیشرفت وآبادانی شهری در تراز پایتخت جهان اسلام و انقلاب اسلامی دانست.