یکی از علمای برجسته حوزه های علمیه که درباره فقه استدلالی و گردآوری فتاوای علمای مذاهب مختلف اسلامی کتاب و اثر دارد، مرحوم آیت الله شیخ محمدحسین غروی بروجردی است.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، آخرین روزهای خرداد ماه، یادآور سالروز ارتحال فقیه عالیقدر آیت الله شیخ محمدحسین غروی بروجردی است، شخصیتی که در حدود سال 1236 هجری شمسی در بروجرد به دنیا آمد.
او مقدمات علوم دینی و حوزوی را در همان زادگاهش گذراند و سپس برای تکمیل تحصیلات خود راهی کشور عراق شد.
در آن سال‌ها و در عراق، شهر مقدس سامرا به عنوان مرکز حوزه علمیه و فقاهت شناخته می‌شد، چراکه در آن زمان، میرزای بزرگ به عنوان زعیم بزرگ شیعه مورد احترام بود و از این رو، سایر علما و فضلا هم در این شهر متمرکز شده بودند تا عملا، وحدتی در حوزه علمیه شیعه پدیدار آید.
اینچنین بود که شیخ محمدحسین هم به سامرا رفت و ضمن بهره مندی از درس میرزای بزرگ، به درس بزرگانی دیگری مانند آیت الله سید محمد فشارکی اصفهانی هم شتافت.
این دوران دیری نپایید تا اینکه جهان اسلام در سوگ میرزای بزرگ نشست. پس از آن بود که موج هجرت علما و فضلا از سامرا به نجف اشرف آغاز شد و به این ترتیب، مرکزیت حوزه هم از سامرا به نجف منتقل شد.
اکنون نوبت آن بود تا شیخ محمدحسین هم همراه برخی استادان خود و از جمله آیت الله فشارکی اصفهانی، به نجف اشرف نقل مکان کنند.
او تحصیلات خود را در نجف ادامه داد و در درس دو استاد دیگر از برجسته ترین استادان تاریخ تشیع نیز حاضر شد.
آن دو، کسانی جز آیات آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و آقا سید محمدکاظم طباطبایی یزدی نبودند.
و اما آیت الله شیخ محمدحسین غروی بروجردی توانست با استفاده از دانش استادان خود و البته پشتکار و تلاش شبانه روزی اش، به درجه اجتهاد نائل آید و تدریس خود را آغاز کند.
او در حالی به سن 50 سالگی وارد شد که بروز یک بیماری، بنای آزار وی را گذارد.
وی پس از آن تصمیم گرفت تا برای درمان بیماری خود به وطنش ایران بازگردد، این بود که به تهران رفت و به معالجه مشغول شد.
او سپس برای زیارت مضجع نورانی حضرت علی بن موسی الرضا (ع) راه مشهد مقدس را در پیش گرفت و حدود یک سال و نیم در جوار آن امام رئوف سکنی گزید و به تدریس پرداخت.
در این مدت بود که شاگردان علوم آل محمد (ص) با اشتیاق به درس‌های او حاضر می‌شدند و کسب فیض می‌کردند.
پس از سپری شدن این یک سال و نیم، مردم و علمای بروجرد تصمیم گرفتند تا از معظم له برای حضور در آن شهر و به دست گرفتن ریاست حوزه علمیه دعوت کنند.
این اتفاق افتاد و آیت الله غروی بروجردی با اصرار مردم و علمای بروجرد، به زادگاهش نقل مکان کرد و تا پایان عمر، شمع محفل مردم و البته طلاب حوزه علمیه آن دیار بود.
آیت الله شیخ محمدحسین غروی بروجردی سرانجام و در حالیکه نزدیک به هشت دهه از زندگی را پشت سر گذاشته بود، ندای الرحیل سر داد و به ملکوت اعلی پیوست.
پس از آن بود که پیکر مطهرش را در بروجرد تشییع کردند تا برای تشییع مجدد و تدفین به قم منتقل کنند.
در قم هم، علما و فضلای شهر و همچنین مردم، پیکر مطهر این عالم ربانی را تشییع کردند تا مراسم خاکسپاری در قبرستان نو – که در آن زمان به قبرستان شیخ (منظور آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی است) مشهور بود – انجام شود.
لازم به ذکر است که از آن عالم وارسته و فقیه پارسا، آثار ارزشمندی به یادگار مانده که یکی از آنها، مجموعه کتابی در علم اخلاق است؛ مجموعه‌ای که در شرح صفات و فضائل یک انسان نمونه و حقیقى نوشته شد و مشتمل بر نظرات فلاسفه شرق و غرب از عصر افلاطون تا عصر حاضر و همچنین کلمات بزرگان و آیات و روایات هم بود.
یکی دیگر از آثار مکتوبی که از آن فقیه برجسته بر جای مانده است مجموعه‌اى در "فقه استدلالی" بود که ضمن بیان معارف فقهی، فتاواى علماى مذاهب مختلف هم در آن به چشم می‌خورد.
مجموعه اى در شرح مصائب حضرت امام حسین (ع) و خاندان مکرّم عصمت و طهارت، اثر دیگری است که از آیت الله غروی بروجردی به یادگار مانده است.
میثم دانایی فر
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
