آدرس اشتباهی تجمع کنندگان جلوی کاخ استانداری!/مس سونگون به ما کار بدهد!!

این عده که تعدادشان به حدود ۴۰ نفر می رسید با دست نوشته هایی به مضمون «به ما اهالی سونگون ظلم شده است»، « ما اهالی سونگون بی پناهیم» و… خواستار رسیدگی به مشکلاتشان بودند.

ظاهر تجمع کنندگان به اهالی سونگون و روستا نشینی نمی خورد و این امر رغبتم را علیرغم عجله ای که داشتم بیشتر کرد اما با مشکلاتی که گویا خبرنگاران باید همیشه در تبریز در چنین مواقعی با آن دست و پنجه نرم کنند مواجه شدم.

سماجت حرفه خبرنگاری مرا واداشت تا به طور پنهانی با یکی از معترضین دور از چشم مامورین مصاحبه کنم.

طبق اظهارات این فرد مشکلشان با گورستانی که اکنون جزو تملکات مس سونگون شده گره خورده است.

این فرد که معترض کنندگان را از اهالی سونگون ولی اکثرا ساکن تبریز خواند، گفت: سال ها پیش ما زمین هایمان را به مس سونگون فروختیم و تنها گورستانی باقی مانده بود که آن هم، اکنون سونگون آن را تصاحب کرده است.

از وی می خواهم بیشتر توضیح دهد می گوید: ما یک گورستان قدیمی داشتیم که مس سونگون پس از کش و قوس های فراوان آن را جزو محدوده خود کرد هرچند افرادی را که در آن جا دفن شده بودند به جای دیگری منتقل کرد اما حق و حقوق ما را از بابت تملک گورستان پرداخت نکرده است.

از حرف وی تعجبم می گیرد مگر میشود گورستان و قبرها جزو املاک شخصی باشند و میدانم که مسئولیت گورستان ها با شهرداری هاست و هزینه ای که بابت دفن اجساد پرداخت می شود تنها هزینه نگهداری است هرچند در روستاها چنین نیست و در مورد گورستان سونگون هم اطلاع دارم که کل روستا با رضایت ساکنین محلی به مجتمع مس سون واگذار شده و گورستان آن نیز با هماهنگی معتمدین محل واگذار شده است می گوید: بله درست است اما در هر صورت آن جا خاک ماست.

منظورش را از این که آن جا خاک ماست می پرسم و حالیم می کند که ما در آن جا حق آب وگل داریم. با این که اعتراضشان قانع کننده نبود اما خواسته شان را می پرسم می گوید: ما اصلا گورستان را نمی خواهیم و با آن کاری نداریم فقط می خواهیم مس سونگون برای ما کار بدهد. آن طور که وعده داده بودند.

تجمع در جلوی استانداری و اعتراض به چیزی که این افراد آنرا حق خود می دانستند با بسیاری از اعتراض هایی که در جلوی این کاخ انجام شده بود خیلی فرق داشت. این ها بنابه ادعای فرد مصاحبه شونده کار می خواستند آن هم شغلی ثابت و رسمی با حقوق مکفی که زندگیشان را تامین کند اما نکته جالب توجه این که به معترضین آدرس اشتباهی داده بودند و مس سونگون جایی نیست که آن ها باید در آن جا دنبال کار ثابت و امنیت شغلی بگردند هرچند بنابه گفته مسئولین مس سونگون همان زمان افراد بومی زیادی جذب این شرکت شده و اکنون مشغول به کار هستند. مردی که کودکی در بغل دارد و جوان هایی که سال ها پیش، از ورزقان مهاجرت کرده اند اکنون به امید یافتن شغلی خود را به هر دری می زنند اما از درهای اصلی غافل مانده اند….

ای کاش روزی برسد که کارخانه و مجتمع های زیادی همچون مجتمع مس سونگون در این مناطق احداث و جوانان بیکار وطنمان برای یافتن شغلی از شهر و دیار خود آواره نشده و گرفتار عده ای از خدا بی خبر نشوند.

طیبه شایان