خانواده مهمترین بستر تحقق فرهنگ بخشندگی

به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج  - زهرا باقری، مسئولیت اجتماعی، اصطلاحی است که در غرب شکل گرفته و اینطور تعریف می شود که اگر فردی علاقمند به مشارکت در اتفاقاتی باشد که در اطراف وی در حال روی دادن است و مشارکت فعالی برای برطرف کردن مشکلات اجتماع خود داشته باشد، دارای روحیه مسئولیت اجتماعی است، بنابراین با اخلاق و حساسیت نسبت به مسائل اجتماعی، فرهنگی و محیطی رفتار می کند و به خاطر تلاش برای برقراری مسئولیت اجتماعی، به افراد، سازمان‌ها و دولت کمک می‌کند و تاثیری مثبت بر پیشرفت، کار و جامعه دارد.
این همکاری می تواند از طرق متنوعی صورت گیرد، به طور مثال شرکت در تمیزکردن خیابانی که در آن زندگی می‌کنیم یا همکاری در اجرای یک اجتماع محلی، همچنین می توان مسئولیت اجتماعی فرد را مشارکت در کارهای خیر از روش های مختلف مانند بخشیدن کالاهای مورد نیاز برای افراد مختلف یا واریزهای نقدی به موسساتی که نیازمندان را تحت پوشش قرار می دهند و نیز حل معضلات اجتماعی و فرهنگی با راهکارهای متنوع از جمله صرف زمان توسط کارشناسان مشاور، تعریف کرد.
هرچه بیشتر در مورد مسئولیت اجتماعی صحبت می شود، بیشتر اشتراکات میان احسان و نیکوکاری با این واژه نوظهور در مسائل اجتماعی به عنوان راهکار جلب مشارکت مردمی یعنی مسئولیت اجتماعی فردی بر می خوریم.
دین مبین اسلام با راهکارهای مختلفی از جمله قرار دادن صدقه، نذورات و انفاق این روحیه را در افراد تقویت می کند و نظام پاداشی که برای هر کدام از اینها به طور جداگانه ذکر می کند در واقع نیروی محرکه بسیاری از مردم در انجام این کارها بوده و هست، کسی که همواره به فکر انجام کارهای خیری از این جنس است، از نظر اجتماعی مسئولیت‌پذیرتر می شود.
اما ناگفته نماند که احسان و نیکوکاری بسیار بالاتر و موثرتر از مسئولیت اجتماعی است، زیرا مسئولیت اجتماعی محدود به اقدامات خاصی می شود اما دایره فعالیت های خیر و نیکوکاری بسیار گسترده است و صرفا فرد پس از انجام یک عمل نمی تواند ادعا کند که تکلیف خود را در جامعه انجام داده است، با این حال، برای اقناع افراد می توان از این ابزار نیز بهره برد.
برای انجام کارهایی از این جنس نه تنها لازم است در فعالیت‌های خیرخواهانه مانند کمک به نیازمندان در زمان بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله مشارکت داشت، بلکه باید به شکل یک سبک زندگی در زندگی تبدیل شود تا همواره فرد احساس مسئولیت در مقابل دیگران را در خود احساس کند و راهکار آن، ورود این مسئولیت و احساس تکلیف به ارزش‌ها و سیستم اعتقادی شخصی فرد است.
خوشبختانه ملت شریف ایران در زمینه احسان و نیکوکاری همیشه پیش قدم بودند و در حل مشکلات هموطنان و نیز سایر کشورهایی که در وضع بحرانی قرار می گیرند داوطلبانه وارد میدان می شوند اما نباید فراموش کرد که این اقدامات حاصل تلاش های پدران و مادران است و باید این فرهنگ به نسل های بعدی منتقل شود و ابزار آن همچنان که گفته شد در بستر خانواده بوده و به مهارت والدین در خانواده مربوط می شود.
تشویق افراد خانواده یکی از ابزارهای بسیار موثر است، اینکه مادر خانواده هر روز خود را با صدقه آغاز کند و آن مبلغ از صدقه را به کودک خود بدهد تا در صندوق یا محلی که صدقات روزانه را جمع می کنند، بیندازد و یا اهدای یکی از کالاهای ضروری به نیازمندان را به واسطه ی فرزند خود انجام دهد، از آن جمله است.
پدر خانواده سهمی از درآمد خود را صرف اقدامات خیرخواهانه مانند ساخت مدرسه کند و مهمتر آنکه سایر افراد خانواده از این اقدام مطلع و راضی باشند تا اثر تربیتی خود را بر روی آن ها بگذارد، و یا کمک به هموطنان در زمان وقوع بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله و یا اهدای خون به صورت مستمر و یا در زمانی که این نیاز اعلام می شود، این باور را در ذهن همه اعضای خانواده تقویت می کند که باید همواره به فکر کمک به دیگران بود.
از دیگر راهکارهای افزایش حس خیرخواهانه برای افراد دارای علقه های مذهبی، تکرار باورهای مذهبی است، به نحوی که می توان با احادیث متنوع و مختلفی که در این رابطه وجود دارد فرد را به سمت مشارکت در امور خیر خواهانه سوق داد اما اگر اعضای خانواده چندان به بحث های معنوی رغبتی نشان نمی دهند بهتر است از تمرینات دیگری بهره برد، به طور مثال تشویق آن ها با ادبیات به اصطلاح امروزی تحت عنوان مسئولیت اجتماعی و از آن ها خواست که فقط ماهی یک بار به طور کاملاً داوطلبانه جامعه را از مهارت، توانایی‌ها و علایقشان در کار خیر بهره مند کنند تا کم کم فرد به جای منفعل بودن نسبت به مشکلات اجتماعی، اقدامی فعال داشته باشد.
در پایان می توان گفت با وجود تمام نکات ریزی که در تربیت اعضای خانواده مطرح است، ملت ایران به‌ طور قطع با تکیه بر باورها و داشته‌های فرهنگی خود و البته هدایت درست در جهت توسعه مشارکت های اجتماعی، توان دگرگونی های بسیار موثرتر و مثبت تری را در جامعه دارد که به واسطه ی آن می توان شاهد بالابردن احساس مسئولیت در جامعه و بهبود وضع معیشتی همه اعضای جامعه بود.
انتهای پیام/.