به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ برخی جامعه شناسان شباهت رفتاری را ریشه در ذات انسان و برخی دیگر ریشه در هوش جمعی می‌دانند. هوش جمعی به این معناست که هر فردی در هر جای دنیا پژوهش و مطالعه‌ای انجام دهد، در واقع اطلاعاتی را به دانسته‌های تمام انسان‌ها می‌افزاید.
۱. ایستادن هنگام سلام کردن
هنگام سلام کردن و خوش‌آمد گویی به فرد تازه وارد شده باید ایستاد و با کلمات مناسب از او استقبال کرد. ایستادن هنگام سلام و احوال پرسی کردن، زبانِ بدن برای احترام گذاشتن به شخص مقابل است که در تمام جوامع رفتاری خلاف آن را رفتاری ناشایست و غیر حرفه‌ای می‌دانند.
۲. در صف ایستادن
وقتی تعدادی از افراد در صف ایستاده باشند و شما نیز درخواستی مشابه آنها داشته باشید، ناخودآگاه در پشت سر آخرین نفر می‌ایستید. برخی از افرادی که صف را رعایت نمی‌کنند موجب تنش و نارضایتی دیگر افراد جامعه می‌شوند. خود و هم دیگران را به زحمت مذاکره بر سر بدیهی‌ترین مسایل وادار کنند.
۳. نگه نداشتن آسانسور
حتما برای شما نیز پیش آمده است که مدت زیادی را منتظر آسانسور ایستاده باشید اگر در آن زمان‌ها عجله داشتید مانند عجله برای دیر نرسیدن به یک مصاحبه کاری، تاخیر زیاد آسانسور می‌تواند برایتان گران تمام شود. به همین دلیل در هیچ یک از فرهنگ‌های جوامع متمدن، نگه داشتن آسانسور به دلیل میل شخصی پسندیده نیست؛ زیرا ممکن است حق دیگران را ضایع کینم یا به آنها ضرر برسانیم.
۴. وقت شناس بودن
دیر رسیدن تصویر حرفه‌ای و استحکام شخصیتی شما را زیر سوال می‌برد. انتظار به هیچ عنوان برای هیچ فرد و افرادی خوشایند نیست. حتی اگر آن افراد خانواده و نزدیکان شما باشند. فرهنگ «وقت شناس بودن» و «سر وقت رسیدن» در همه موقعیت‌ها یک صفت مثبت است که برای تقویت تصویر حرفه‌ای شما در جامعه به شدت نیاز است.
۵. اول زنان داخل شوند
باز کردن در، برای زنان و پیشقدم شدن آنها، نوعی احترام شایسته و مودبانه درخور مردان نسبت به زنان است. هیچگاه اول وارد شدن مردان در حضور زنان، احترامی به خود (مردان) یا احترام به زنان را شامل نمی‌شود.
۶. استفاده از کلمات محترمانه
استفاده از کلمات «سپاسگزارم»، «لطفا»، «خواهش می‌کنم» و ... برای نشان دادن شخصیت متین و بردبار شخص سخنور لازم است. حتی در رستوران هم باید نسبت به گارسون این کلمات را به کار برد و هوش زبانی خود را به ساختار این چنینی عادت داد. یکی از راه‌های تقویت هوش زبانی خواندن کتب کلاسیک است.
۷. اجازه گرفتن
اجازه گرفتن پیش از استفاده از حق یا وسایل دیگران نیز در بین همه مردم متمدن جای گرفته است. مانند، اجازه گرفتن پیش از اینکه بخواهیم به وسایل دیگران دست بزنیم یا پیش از اینکه بخواهیم وقت آنها را بگیریم.
۸. تشکر کردن
تشکر کردن از دیگران معنای لطف کردن آنها به ما نیست؛ بلکه نشان‌دهنده حس قدر شناسی ما به آنها است. تشکر کردن احساس خوبی را هم در دیگران و هم ما برمی‌انگیزد که راه‌های محبت و خوبی کردن به یکدیگر را هموارتر می‌سازد.
۹. سرمان در کار خودمان باشد
دخالت کردن در مسائل خصوصی و شخصی دیگران کار قشنگی نیست و حتی اگر به هدفی که داشته‌ایم، برسیم هم کسی ارزشی برای عملکرد ما قایل نیست؛ زیرا که از اول رفتار و آداب فرهنگی اشتباهی را انتخاب کردیم.
۱۰. در نیاوردن کفش در مکان‌های عمومی
این مورد نیز یکی از دیگر مواردی است که هیچگاه پسندیده و درخور فرهنگ انسان‌های متمدن نیست. ما ظاهری آراسته و مرتب را برای حضور در جامعه انتخاب می‌کنیم و می‌پوشیم؛ حالا در آوردن کفش در مکانی که به هیچ وجه شخصی و خصوصی نیست کاری بسیار نامتعارف است.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/
