"عزیز آبرومند" از قیام تاریخی ۲۹ بهمن تبریز می‌گوید
به گزارش خبرگزاری بسیج از اردبیل، انقلاب شکوهمند ایران اسلامی رودخانه خروشانی است که فراز و نشیب‌های فراوانی در پس حادثه‌های تلخ و شیرین تاریخ را تجربه کرده است و صحنه‌های تاریخی زیبایی را با حماسه‌های غرور آفرین، رشادت‌ها و جوانمردی‌های لاله‌های خونین بدن به وجود آورده که درعالم کم نظیر است، یکی از نمونه‌های این دلاوری‌های حماسه ساز، قیام ۲۹ بهمن مردم تبریز درسال ۱۳۵۶ بود.
این قیام یکی ازحلقه‌های زنجیره‌ی روند انقلاب اسلامی است که ارتباط ناگسستنی با قیام حماسه آفرینان مردم قم، یزد و جهرم دارد و سرانجام این قیام‌ها بود که باعث به ثمرنشستن حکومت جمهوری اسلامی ایران و از بین رفتن حکومت ظلم و جور رژیم ستم شاهی شد.
حمایت همه جانبه مردم تبریز از، ولی فقیه و مذهب تشیع و روحانی‌های مبارز در آغاز حرکت‌های انقلابی مردم ایران، باعث شد که علی رغم ایجاد اختناق شدید سیاسی از سوی رژیم پهلوی، مردم تبریز به ندای رهبر کبیر انقلاب اسلامی و، ولی فقیه خود، امام خمینی (ره) لبیک گفته و تصمیم بگیرند برای بزرگداشت چهلمین روز شهدای قیام مردم قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶، دوشادوش روحانی‌های مبارز شهرشان، همچون شهید آیت الله قاضی طباطبایی، به سمت مسجد قزللی حرکت کنند.
"عزیز آرزومند" یکی از مبارزان انقلاب اسلامی است که در قیام مردم تبریز در ۲۹ بهمن حضور داشت و شاهد ماجرا بود.
در مناسبت گرامی داشت این روز بزرگ به سراغ این مبارز انقلابی رفتیم تا این مبارز انقلابی روایتگرخاطرات آن دوران طلایی، برای ما و مخاطبان عزیز ارس تبار باشد.
وی اینگونه سخن آغاز کرد:
اینجانب "عزیز آرزومند" فرزند مراد متولد ۱۳۳۸ ساکن روستای ایدر اصلاندوز هستم. بنده شاغل در اداره آموزش و پرورش این شهر با سمت کارشناس تعاون و رفاه و مسئول امور پشتیبانی اداره در این سازمان، ایفای وظیفه می‌کنم.
مقطع ابتدایی را در روستای ایدر گذراندم و از کلاس پنجم ابتدایی تا دیپلم را که از سال ۱۳۵۰ لغایت شهریور ۱۳۵۹ است را در شهر تبریز در مدرسه راهنمایی فرقانی (خیابان بهار) و همچنین مقطع دبیرستان (انستیتو تکنولوژی) بازرگانی را واقع در سه راه امین خیابان شهناز شمالی سابق تبریز ادامه تحصیل داده و فوق دیپلم را در تربیت معلم طباطبایی اردبیل طی کرده و مدرک کارشناسی زبان را از دانشگاه آزاد اصلاندوز دریافت کردم.
آرزومند در مورد قیام مردم شریف و عزیز تبریز در ۲۹ بهمن ماه سال ۱۳۵۶ می‌گوید: جهت گرامی داشت خاطره روز اربعین شهدای شهر قم، بنده حقیر هم همگام با دیگر مردم مبارزه این شهر در راهپیمایی شرکت کردم.
صبح روز یکشنبه ۲۹ بهمن تقریبا ساعت ۱۰:۱۵ صبح بود که جمعی از مردم، از مسجد قزللی بازار تبریز به طرف خیابان شهناز شمالی سابق راهپیمایی می‌کردند و ما هم در آن لحظه در کلاس نشسته و درس می‌خواندیم که گروهی از راهپیمایان با در دست داشتن قمه و چوب به مدرسه ورود کردند تا ما هم بتوانیم به جمع راهپیمایان بپیوندیم.
وی افزود: البته دو روز قبل جهت شرکت در مراسم راهپیمایی، در مسجد قزللی به صورت پنهانی و بوسیله اعلامیه و نیز برخی از اساتید و ریش سفیدان، حضور در راهپیمایی را به ما اطلاع داده بودند. صبح همان روز وقتی که جمعی از مردم در جلو مسجد تجمع کرده بودند، مامورین کلانتری ۶ متاسفانه درب مسجد را بسته بودند و نمی‌گذاشتند مراسم اجرا شود. در همین حال بود که سرگرد حق شناس رییس کلانتری، به سوی مردم تیراندازی کرد و یک نفر را در همان جا به شهادت رساند.
آرزومند در ادامه گفت: تقریبا راس ساعت ۱۱:۲۰ قبل از ظهر با شعار الله اکبر، مرگ بر حق شناس و مرگ بر شاه، راهپیمایی را ادامه دادیم تا اینکه در چهارراه شهناز سابق و به دستور شخصی به نام حمید خیرخواه که از مامورین ساواک و آگاهی بود ما را دستگیر و با تیراندازی و کتک کاری مامورین ساواک، به حوالی چهارراه شهناز سابق و بعد هم به خیابان ارتش برده و ما را در آنجا بازداشت کردند، تعداد افراد بازداشت شده بیش از ۷۰ نفر بود که بنده هم یکی از آنان بودم و همه ما را در یکجا دستگیر و نگه داشته بودند.
وی در ادامه عنوان داشت:ساواک ما و سایر دستگیر شده‌ها را بعد از اذان مغرب با چشم و دست بسته سوار اتوبوس و مینی بوس کرده و از اول شب تا صبح فردا در خیابان‌های تبریز گرداندند و گوشزد می‌کردند که شما را با هلی کوپتر می‌بریم به دریا می‌اندازیم و یا در بیابان زنده زنده دفن می‌کنیم.
این مبارز انقلابی در ادامه افزود: نزدیک صبح و در تاریخ سی ام بهمن بود که ما را در یک حیاط پیاده کرده و چشم هایمان را باز کردند و دیدیم که شهربانی یا زندان تبریز است.
در آن زمان آقای کاظمی با سمت بازپرس و رئیس شعبه ۲ دادگستری، مسئول محاکمه در زندان بود که بنده و تمام دستگیر شدگان را به مدت ۵ شبانه روز با ضرب و شتم و انواع شکنجه‌های روحی و جسمی از قبیل: سیگار چسباندن به اعضای بدنمان، آزار و اذیت می‌کردند.
این شاهد عینی قیام مردم تبریز در ۲۹ بهمن ۵۶ در ادامه چنین بیان می‌کند: اولین سوال ساواک از ما این بود که، آیا خمینی را می‌شناسید؟ آن‌ها حتی پیراهن‌های سیاه ما را نیز زیر سوال می‌بردند، که چرا پیراهن سیاه پوشیده اید. چون در آن زمان هرکسی که پیراهن سیاه به تن می‌کرد یا ریش می‌گذاشت را بیش از اندازه شکنجه می‌کردند و بعد در پرونده، ما و دیگر دستگیر شدگان را اغتشاشگر و خرابکار می‌نامیدند، آن هم به علت اینکه چرا برعلیه رژیم ستم شاهی راهپیمایی می‌کنید و در کشور اغتشاش به بار می‌آورید و از این قبیل برچسب‌ها به ما می‌زدند و پرونده سازی می‌کردند.
وی در پایان گفت: بعد از چندین روز شکنجه و پرسش و پاسخ ما را با قرار بازداشت به زندان فرستادند و پس از حدود یک ماه حضور در زندان با ضمانت و سند آزاد شدیم.
به گزارش خبرگزاری بسیج از اردبیل، همزمان با ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۶ بود که مردم غیور تبریز به مناسبت بزرگداشت چهلمین روز درگذشت شهدای قیام مردمیِ قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶ به پا خواستند و همگام با سایر مردم و مبارزان انقلاب اسلامی در سایر نقاط ایران علیه رژیم ستم شاهی، همچون آباء و اجداد خود، دیو استبداد داخلی و استعمار خارجی را در دوره مشروطیت شکستند، این بار نیز مردم تبریز نقش تاریخی خود را با خلق قیام پرشور ۲۹ بهمن به خوبی ایفا کردند.
این گزارش به مناسبت سالروز قیام ۲۹ بهمن مردم تبریز در سال ۱۳۵۶ برای دومین سال متوالی منتشر می‌شود.
مصاحبه:سید سجاد میرزایی
