دومین رئیس‌جمهور شهید، دومین قاضی‌القضات شهید و دومین ابرمرد شهید میدان

بلافاصله پس از انتشار اخبار سقوط بالگرد حامل رئیس‌جمهور و هیات همراهش، رسانه‌ها به تاریخچه‌ای از حوادث هوایی روسای جمهوری پیشین (بنی صدر در مرداد ۵۹ و احمدی نژاد در خرداد ۹۲) اشاره کردند که البته هیچکدام فرجامی چون آیت الله «سیدابراهیم رئیسی» نیافتند.

نگاهی به تاریخ پر فراز و نشیب نظام جمهوری اسلامی هم نشان می‌دهد که رئیسی از آغاز تا انجام مسئولی یگانه بود و هیچکس را نمی‌توان به او مانند کرد.

رئیسی را باید «نائب شهادت» در نظام جمهوری اسلامی نامید که در سه عرصه مهم نگذاشت پرچم شهادت در عالی‌ترین مناصب و مسئولیت‌ها بر زمین بماند.

سیزدهم دی‌ماه سال ۹۸ که سردار «حاج قاسم سلیمانی» به شهادت رسید، نامورترین چهره لشکری بود که در «گام دوم انقلاب»، «مرد میدان» شهادت لقب گرفت و اینک رئیسی عالی‌مقام‌ترین مسئول کشوری است که در راستای همین گام و در قامت «مرد میدان شهادت در راه خدمت» خود را در دل تاریخ این کشور جای داده است.

رئیسی دومین رئیس‌جمهوری است که به مرتبه رفیع شهادت می‌رسد. بعد از شهادت «محمدعلی رجایی» و یارانش در هشتم شهریورماه ۱۳۶۰، کمتر کسی گمان می‌برد که رئیسی‌جمهوری در ایران جان بر سر مسئولیت بگذارد؛ خصوصا که سال‌ها پشت‌میزنشینی به ویژگی دولتمردان تبدیل شده بود و کمتر کسی منصب‌داری در قوه مجریه را به معنای حضور میدانی در عرصه خدمت می‌دید.

رئیسی، رئیس‌جمهور افتتاح‌های ویدئو کنفرانسی و کلنگ‌زنی‌های مجازی نبود بلکه وجودش را در دل وظایف اجرایی جست‌وجو می‌کرد و قابل تامل اینکه به همین خاطر، آماج طعن و کنایه‌ها می‌شد یا مردمی بودنش مورد تردید قرار می‌گرفت.

حیرت‌انگیز آن که رئیسی دومین رئیس قوه قضاییه در تاریخ جمهوری اسلامی است که به شهادت می‌رسد.

هفتم تیرماه ۱۳۶۰ بود که انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، «سیدمحمد بهشتی» عالی‌رتبه‌ترین مسئول قضایی کشور را به جایگاهی که طلب می‌کرد رساند و آنچه حیرت‌‎برانگیز است اینکه رئیسی علاوه بر اینکه نگذاشت پس از حاج قاسم پرچم شهادت یک ابرمرد میدان بر زمین بماند، دومین رئیس جمهوری شهیدی است که در عین حال دومین قاضی القضات شهید نظام جمهوری اسلامی لقب گرفته است.