نوردیده (4)

بحران‌های هویتی نوجوانی

پیدا کردن هویت از واجباتی است که در دوران نوجوانی روی دوشمان سنگینی می‌کند.گفته می‌شود اگر نوجوان دچار بحران هویت باشد و هویت تثبیت شده و کسب شده را پیدا نکند دچار مسائل و مشکلاتی می‌شود که تمام زندگی‌اش را تحت الشعاع قرار می‌دهد. آن هم از آن خانه‌مان سوزهایش...
کد خبر: ۹۶۲۲۱۰۱
|
۳۱ مرداد ۱۴۰۳ - ۰۷:۰۶

به گزارش خبرگزاری بسیج؛ پیدا کردن هویت از واجباتی است که در دوران نوجوانی روی دوشمان سنگینی می‌کند.گفته می‌شود اگر نوجوان دچار بحران هویت باشد و هویت تثبیت شده و کسب شده را پیدا نکند دچار مسائل و مشکلاتی می‌شود که تمام زندگی‌اش را تحت الشعاع قرار می‌دهد. آن هم از آن خانه‌مان سوزهایش...

میرسبحان سادات در کتاب رمزگشایی از دنیای نوجوانی به بعضی از مشکلات بحران هویتی اشاره می‌کند:


الف. حس بی هدفی و پوچی
جانم برایتان بگوید در این حالت ما احساس پوچی بی هدفی و بی انگیزگی می کنیم. اگر خدا برایمان نخواسته باشد و دچار بحران هویت تحصیلی باشیم، انگیزه ای برای درس خواندن نداریم و دست و دلمان گاهی به مدرسه رفتن هم نمی‌رود. درخواست والدین از مشاور این است که به فرزندانشان انگیزه ای برای تحصیل بدهند؛ در حالی که مدت این انگیزه محدود است. کارگاه های انگیزشی این گونه هستند؛ وقتی از آنجا خارج می‌شوید با انرژی هستید، اما تا یک هفته تأثیر همه آن حرف ها تمام شده است. در واقع این انگیزه ها اصطلاحاً تزریقی است و همانند چاهی است که آب ندارد و می‌خواهید با سطل درون آن را پر از آب کنید؛ چنین چیزی ارزش ندارد و چاه باید خودش بجوشد. در بحث انگیزه باید ببینیم ایا نوجوان درگیر بحران هویت است یا خیر؟ معمولا کسانی که بی هدف و بی‌انگیزه اند، هیچ چیزی در دنیا آنها را خوشحال نمی‌کند؛ حتی اگر پولدار خدادادی هم باشند. نوجوانانی که نسبت به آینده نا امیدند، در واقع نتوانستند هویت خود را شکل بدهند تا این هویت به آنها انرژی دهد و کمک کند.

ب. حس بی ارزشی
مشکل دیگر حس بی ارزشی است که فکر می‌کنیم آدم هایی هستیم که نه خانواده آنها را قبول دارد، نه مدرسه و نه جامعه این حس به شدت منفی مثل خوره وجودمان را می‌خورد و ناشی از احساس بی هویتی است. از مؤلفه های اصلی در هویت یابی ارزش مداری است. احساس بی ارزشی باعث می‌شود اعتماد به نفس نداشته باشیم و خلاصه تا بزرگسالی هم ممکن است این حس کش پیدا کند.

ج. مسئولیت گریزی
یکی از دغدغه های خانواده ها نپذیرفتن مسئولیت از سمت نوجوان است. در مناطق روستایی بعضی از مسئولیت ها روی دوش بچه ها گذاشته می‌شود ولی در مناطق شهری این مسئله خیلی کم شده است به دلیل آپارتمان نشینی و جمعیت کم خانواده ها، بچه ها خواه ناخواه درگیر مسئولیت نمی شوند. پدر و مادر فکر می‌کنند مسئولیت تزریقی است و باید به زور آن را به گردن نوجوان انداخت اما کاش متوجه شوید وقتی نوجوان هنوز خودش را نمی‌شناسد و به توانایی هایش واقف نیست نمیتوان از او انتظار مسئولیت پذیری داشت.

ارسال نظرات
آخرین اخبار