زیبایی پرهزینه

اشک در چشمانش حلقه زده، به ناخن هایش نگاه میکند، آهی از سر درد میکشد و اشک بر گونه هایش جاری می شود.
علتش را که میپرسم شروع به درد و دل میکند ....

آهی از سر حسرت میکشد و می گوید: وقتی در جمع دوستانم قرار میگرفتم و ناخن های بی عیب و زیبای کاشته شده ی آنها را میدیدم با خود می گفتم من هم باید هر چه زودتر اینکار را انجام بدهم و از دست این ناخن های ساده رها شوم.

بعد از جدایی از جمع دوستان به سراغ آرایشگاهی رفتم که اتفاقا از هنرش و حرفه ای بودن و تنوع در کارش بسیار تعریف میکردند....

درست است که قیمت کاشت ناخن در آنجا کمی گزاف بود اما به زیبایی ناخنم می ارزید...

دوباره آهی میکشد و زیر لب می گوید: زیبایی!!!!

دوباره شروع به سخن گفتن میکند و اینبار اینگونه ادامه میدهد: از آنجایی که من فرد معتقدی هستم از او حکم کاشت ناخن را پرسیدم و او با گذاشتن یک برگه استفتا از مقام معظم رهبری خیالم را راحت کرد البته باید اعتراف کنم که آن لحظه آنقدر در حسرت ناخن های براق و رنگی دوستانم بودم که ابدا متوجه اینکه  آن حکم تنها در موارد ضرورت تعیین شده و اینکه باید هر چه سریعتر فرد مانع ( ناخن کاشته را بردارد تا وضو و غسلش صحیح باشد) نشدم یا بهتر بگویم نخواستم بشوم و فقط دنبال سخنی برای آرام کردن عذاب وجدانی که داشتم بودم و بس.....

خلاصه رضایت خود را اعلام و دستانم را به آرایشگر سپردم، ناخن ها کاشته و رنگ و لعاب دار و زیبا شده بود و الحق و الانصاف از دیدنش لذت می بردم....

با خود گفتم دیدی به هزینه ی بالایش می ارزید....

مدتی گذشت زیر ناخن های کاشته شده ام شروع به تورم کرد، از جایی که ناخن کاشته شده بود زخم ها شکل گرفت و درد ناخن شروع شد هر چند زیاد نبود اما ظاهر ناخنم دیگر رضایت بخش نبود، ناچار به پزشک متخصص مراجعه کردم و تشخیص او قارچ ناخن بود، اولین درمانش هم برداشتن ناخن های کاشته و شروع درمان دارویی

ناخنهای کاشته ام به سختی جدا شدند و اینک ناخن های خود را بهتر می توانستم از زیر این ناخنهای مصنوعی ببینم و اینکه با نادانی چه بلایی سرشان آورده ام.....

ناخن هایم دیگر ظاهر خوبی نداشتند و باید مدتها با دستکش سر کنم و درمانم را ادامه دهم تا شاید ناخن هایم بهتر شوند ولی مطمئنا مانند اولشان نخواهند شد...

حال من ماندم و ناخن های دفرمه شده و غسل و وضو و نمازهای به گردن مانده ام....

الان دیگر مطمئنم که آن ناخن های مصنوعی ارزش از دست رفتن اینها را نداشت ....

انتهای یادداشت/