به گزارش خبرگزاری بسیج از کرمانشاه، نظامعلی بیرامی در تاریخ ۲۲اردیبهشت ماه سال۱۳۳۷ در روستای احمدآباد از توابع اسدآبادهمدان در خانواده ای شیعه چشم به جهان گشود. پدرش کشاورز و مادرش خانه دار بود. او سومین فرزندخانواده بود. دوران کودکی خود را در روستا همراه با خانواده سپری کرد و به دلیل مهاجرت خانواده به کرمانشاه، همراه خانواده راهی شهر کرمانشاه شد. به دلیل مشکلات معیشتی ناشی از مهاجرت به کرمانشاه وکمبود فضا های آموزشی از رفتن به مدرسه محروم شدو پا به پای پدر و برادرانش مشغول به کار و کارگری شد. پس از مدتی کار و تلاش درصنوف مختلف، شغل حلبی سازی را برگزید و این کار را ادامه داد و تا زمان شهادتش شغل اصلی او همان حلبی سازی و کانال کشی کولربود. از آنجایی که در خانواده ای مذهبی رشد و نمو نموده و به سن تکلیف رسیده بود،برای انجام عبادات فردی باید از مجتهد واجدااشرایط تقلید می کرد. او که در زمان اختناق رژیم طاغوت یعنی سال ۱۳۵۳به سن تکلیف رسیده بود، جویای انجام تکلیف خودازچهره های مذهبی و مسجد می شود که با نام حاج آقا روح الله توسط افراد‌مبارز و انقلابی مسجد اعتمادی کرمانشاه آشنا می شود و ایشان را به عنوان مرجع تقلید خود انتخاب نموده و به زندگی عادی و روز مره خود ادامه می دهد. در سال ۱۳۵۶ در اثر رفت و آمد به مساجد و ارتباط با دوستان مذهبی، تا حدودی با مفاسد رژیم طاغوت آشنا می شود. از آنجا که صدای فریاد انقلابیون در این سال از شهرهای مختلف به گوش می رسد، نظامعلی نیز درجستجوی حقیقت، ارتباط و رفت و آمدش را با مسجد بیشتر می کند.او حالا از حقایقی مطلع می شود که قبل از آن، اطلاعی نداشته و بیشتر بدنبال کسب و کار و سپری کردن روزگار خود بوده است. او در سال ۱۳۵۶ به سن سربازی رسیده و مجبور می شود برای گذراندن دوران دو ساله سربازی راهی پادگان شود، بیش از یک سال از دوران خدمت سربازی را سپری نکرده است که با اوج گرفتن انقلاب اسلامی و تظاهرات مردمی و در لبیک به فرمان امام خمینی، در آذر ماه سال ۱۳۵۷ پادگان محل خدمت خود در اصفهان را ترک کرده و از سربازی رژیم طاغوت فرار می کند و به خانه برمی گرددو همراه دوستان مسجدی خود در تظاهرات برعلیه رژیم طاغوت شرکت می نماید. با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و برای حراست از دست آوردهای انقلاب اسلامی به صورت افتخاری با کمیته های مردمی همکاری می کند. سفارش زنان و دختران خانواده و فامیل به رعایت حجاب اسلامی و کمک به افراد بی بضاعت و نیازمند سرلوحه کارهای نظامعلی است. او در سال ۱۳۵۸ همزمان با فرمان حضرت امام خمینی(ره) مبنی بر تشکیل نهضت سواد آموزی، در کلاس های سواد آموزی ثبت نام نموده و به عنوان تکلیف شرعی و لبیک به فرمان امام خمینی، در کنار اشتغال به کار و زندگی، در کلاس های نهضت سواد آموزی شرکت می نماید و به این کار عشق می ورزد و با کمک برادران کوچکترش و دوستان و فامیل، درسش را ادامه می دهد و تا قبل از شهادتش موفق می شود، سال اول راهنمایی را به اتمام رسانده و در پایه دوم راهنمایی تحصیلی اشتغال به تحصیل و کسب علم داشته باشد.نظامعلی درسال۱۳۵۸ با دختری از یک خانواده مذهبی در کرمانشاه ازدواج می نماید و در آبان ماه سال ۱۳۵۹ صاحب دختری می شود. او علاوه بر تحصیل، به افراد نیازمند محل کار و زندگی خود در حد توان کمک مالی می نماید. با شروع جنگ تحمیلی،مدتی با کمک های مالی و پشتیبانی از رزمندگان اسلام حمایت می نماید، اما دلش آرام نمی گیرد تا این که در آذر ماه سال ۱۳۶۴، در بسیج ثبت نام نموده و برای اعزام به جبهه، آموزش های نظامی و مورد نیاز را سپری می نماید، آخرین دیدار با خانواده و دختر دلبندش در پادگان شهید بروجردی کرمانشاه( محل اعزام نیروها به جبهه ) در حالی انجام می شود که دخترش ۵ ساله است و تصور نمی کند که این آخرین دیدار پدر می باشد. نظامعلی با دلی مملو از عشق به فرزند، به فرمان امامش لبیک می گوید و در قالب تیپ نبی اکرم(ص) راهی مناطق عملیاتی غرب کشور می شود و پس از شرکت در عملیات والفجر۹ در ارتفاعات مشرف بر شهر سلیمانیه عراق, از ناحیه شکم، زخمی می شود و به دلیل صعب العبور بودن در منطقه عملیاتی می ماند و در تاریخ ۱۰ اسفند ماه سال ۱۳۶۴ به درجه رفیع شهادت نائل می شود و پیکر مطهرش سال ها در ارتفاعات منطقه عملیاتی، جایی که در دید و تیر راس مزدوران بعثی عراق بوده است، می ماند و پس از سال ها درغربت بودن در روز ۶ خردادسال۱۳۷۰ به دست مردم شریف کرمانشاه و خانواده اش تشییع و در بهشت زهرای شهر کرمانشاه در کنار دوستان شهیدش آرام می گیرد. یادش گرامی و راهش پر رهرو
