به گزارش خبرگزاری بسیج از کرمانشاه، امروز سی و پنجمین سال گذشت فاجعه هیروشیمای کوچک ایران، یعنی بمباران شیمیایی روستای زرده است و ما بنابر حس وظیفه رسانه‌ای رهسپار منطقه روستای زرده می‌شویم.
روستای زرده یا همان هیروشیمای ایران در شهرستان دالاهو در فاصله حدود ۱۲۰ کیلومتری غرب استان کرمانشاه قرار دارد، هر چقدر مسافت از مرکز استان به طرف مقصد کمتر می‌شود گویی به خنکی بهشت نزدیک‌تر می‌شویم. دالاهو سرزمینی سرسبز و خوش آب و هوا با آن درختان بلند قامت و دامنه‌های سرسبز و چشم نواز که جویبارهای فراوانی در پایین آن جریان دارد، به مانند قطعه‌ای از بهشت پیش رویمان قرار دارد.
این منطقه نامش را از کوه مرتفعی به نام دالاهو که در روبروی جلگه عراق قرار دارد گرفته است که در گذشته محل زندگی دال (عقاب) و آهوان فراوان بوده به همین دلیل منطقه را دالاهو نام نهاده اند.
در طول مسیر حدود یک ساعت و نیمی به مقصد، داستان راویان حادثه هولناک آن روز را از صفحات مختلف صفحات وب جستجو می‌کنیم تا ارزیابی بهتری از فاجعه و آمادگی بیشتری برای مصاحبه با بازماندگان داشته باشیم. همه روایت‌ها تاکید بر آن دارد که یکی از ورق‌های سیاه تاریخ بر پیشانی استکبار جهانی به دست، صدام در تاریخ ۳۱ تیر سال ۱۳۶۷ و در روستای زرده نقش بسته است.
رژیم بعث عراق در آخرین تلاش مذبوحانه خود به هولناک‌ترین جنایت بشری دست زد و بمب‌های شیمیایی را بر سر مردم مقاوم و مظلوم مناطق کرد نشین خالی کرد که یکی از این مناطق، روستای زرده بود.
صبح آن روز تلخ که تنها چند روز پس از اعلام آتش‌بس و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از سوی ایران، اهالی این روستا برای برگزاری جشن مذهبی در محل زیارتی روستا گرد هم آمده بودند پنج فروند جنگنده بمب‌افکن مسلح عراقی در آسمان روستا را مشاهده کردند؛ هر چند حضور جنگنده‌ها در آسمان این دیار در آن زمان خیلی عجیب و غریب نبود اما فرودآمدن چهاربمب شیمیایی ۲۵۰ کیلویی روی سر اهالی ایجاد رنگین کمانی از دود و پیچیده شدن بوی عجیبی شبیه سیر در هوا حکایت از فاجعه‌ای هولناک داشت.
یکی از این بمب‌ها به نزدیکی زیارتگاه محلی روستا اصابت کرد و اهالی آنجا یکی پس از دیگری نقش بر زمین شدند. عده‌ای نیز برای در امان ماندن درون چشمه کنار زیارتگاه پریدند و از آب این چشمه خوردند اما غافل از آنکه یکی از بمب‌ها در این چشمه که تنها منبع تأمین آب آشامیدنی و همچنین آب کشاورزی مردم بود، فرود آمده و افرادی که از آب آن استفاده کردند لحظه‌ای بعد از شدت سوزش و درد ریه به حالت خفگی افتادند و در کنار چشمه به شهادت رسیدند.
در این حمله شیمیایی از جمعیت یک هزار و ۷۰۰ نفری روستای زرده، ۲۷۵ نفر جان خود را از دست دادند و یک هزار و ۱۴۶ نفر نیز به عوارض ناشی از استنشاق گاز سمی دچار شدند.
زنان و کودکان این روستاها بعد از سال‌ها از گذشت آن فاجعه هولناک دچار آسیب‌ها و بیماری دائمی در اثر مواجهه با گاز خردل هستند و اغلب ساکنان نیز برای همیشه دچار بیماری‌هایی از جمله انواع سرطان‌های مری، ریه، معده، خون و پوست و نیز نابینایی شدند.
