به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، در گذر ایام گاهی با اشخاصی مواجه می‌شویم که اگرچه از نظر جسمی ناتوان‌اند، اما باهمت بلند خود قدم‌های بزرگی را در مسیر زندگی برمی‌دارند.
هوشیار رحیمی هنرمند خوشنویسی است که قلمش از امید بر بوم می‌رقصد، چهل سال سن دارد و دارای معلولیت جسمی حرکتی خیلی شدید جسمی است که این معلولیت باعث نشده که ناامید شود.
این هنرمند کم‌توان مریوانی با بهره‌گیری از استعداد هنری خود آثار زیبای خطاطی را خلق کرده و در حال حاضر هنرجوی دوره استادی است.
توکل امید و تلاش از مهم‌ترین باور‌هایی است که در دل این هنرمند رشد کرده و به عمل رسیده است. این جوان بیماری روماتیسم دارد و باعث شده کل مفاصل بدنش درگیر شود که به‌طورکلی محدودیت و سم ایجاد کرده که نمی‌تواند بشیند و بلند شود حتی تکیه‌گاهی ندارد که خوشنویسی را خوب بنویسد؛ ولی در این حرفه موفق شده و باانگیزه به کار خود ادامه می‌دهد.
در زمان گذشته خط نیاز بود؛ اما امروزه بتوانی نوشته‌ای را مثل: آیه‌های قرآن، اشعار و… با خط زیبا بنویسی جزو هنر محسوب می‌شود.
کسی که خوشنویسی را به اوج هنر رساند استاد غلامحسین امیرخانی بود که در ایران و جهان جزو اساتید سرآمد است و امروزه همه خوشنویسان از آن تبعیت می‌کنند.
خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، برای آشنایی بیشتر با این هنرمند مریوانی مصاحبه‌ای را در این راستا انجام داده که به شرح ذیل است:
لطفاً خود را معرفی بفرمایید؟
بنده هوشیار رحیمی دارای ۴۰ سال سن، در شهر سروآباد به دنیا آمده‌ام؛ ولی ساکن شهر مریوان و حال حاضر هنرجوی دوره استادی و فوق‌لیسانس رشته حسابداری هستم و مدرک خود را در انجمن خوشنویسان شهر مریوان کسب کردم و دو سال است که عضو انجمن خوشنویسان ایران هستم.
چگونه وارد عرصه خوشنویسی شدید؟
در دوران ابتدایی، چون دست خطم خوب بود و به‌خاطر معلولیتم خانه‌نشین شدم و کمتر مدرسه می‌رفتم و تکالیف برادرانم و حتی دوستانم را می‌نوشتم و بیشتر اوقات به پدرم می‌گفتم که برایم قلم، دوات و کاغذ خوشنویسی بخرد. وقتی که به شهر مریوان آمدم در انجمن خوشنویسان این شهر ثبت‌نام کردم و از سال ۱۳۹۵ خوشنویسی را به‌صورت حرفه‌ای آغاز کردم. دارای صاحب چندین اثر و رتبه‌های برتر استانی و کشوری هستم و کتابت کل قرآن و صحیفه سجادیه را با خط ملی نستعلیق در عرض چهار سال که هر کدام دو سال طول کشیده انجام داده‌ام و حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ اثر را به خط فارسی و کردی نوشته‌ام.
حمایتگر شما برای این حرفه چه کسی بوده است؟
باتوجه‌به استعداد و علاقه‌ای که داشتم خانواده‌ام به‌عنوان حامیانم بوده‌اند و در سال ۱۳۹۲ برای آموزش خوشنویسی حدود ۳ ماه نزد طاهر مرادی رفتم و بعد آن پیش محمد بهرامی تقریباً ۵ ماه بودم و سپس به‌صورت خودآموز این هنر را فراگرفتم.
از مقامات و رکورد‌های خود برایمان توضیح دهید؟
دارای چندین رتبه برتر استانی و کشوری هستم که، چون رکوردهایم خیلی زیاد است حال حاضر در خاطر ندارم. در جشنواره زاگرس مقام اول را کسب کردم و در سال ۱۴۰۱ داور افراد زیر ۲۰ سال شدم و دو دوره خوشنویسی شرکت نموده‌ام و مقام اول شهرستانی را کسب کردم و به‌صورت انفرادی ۲ بار نمایشگاه خوشنویسی در مریوان و سنندج گذاشتم و نیز نمایشگاه گروهی چند دفعه شرکت داشته‌ام و اولین جشنواره‌ای که شرکت کردم جشنواره نظام گروس بود که کارهایم به این جشنواره راه یافت.
چه حسی دارید که در زمینه خطاطی افتخارآفرین هستید؟
حس خیلی خوبی است زمانی که متوجه می‌شوی که با انسان‌های سالم رقابت می‌کنی.
درباره وضعیت جسمانی خودتان بیشتر توضیح دهید؟
در سن ۸ سالگی دچار رماتیسم مفصلی شدم و که به‌مرورزمان تمام مفصل‌هایم را تخریب نموده است و هر دو زانوهایم تعویض مفصل شده‌اند و در نشست‌وبرخاست محدودیت زیادی برایم ایجاد کرده است.
از مشکلات زندگی‌تان برایمان بگویید؟
به‌طورکلی در زندگی مشکلات وجود دارد؛ ولی باید با آن سازگار شد باتوجه‌به اینکه بنده خانه‌نشین هستم هیچ شغل و درآمدی ندارم فقط مستمری بهزیستی خانواده سه‌نفره را دریافت می‌کنم که حدود یک‌میلیون و پانصد هزار تومان است آیا با این هزینه در این روزگار می‌توان مخارج زندگی را تأمین کرد؟
تابه‌حال شده است که اثر‌های هنری خود را بفروشید؟
در این نمایشگاه‌هایی که برپا کردم چندین اثر خود را فروختم؛ ولی نه به‌عنوان اثر هنری بلکه به‌عنوان هدیه. در شهر سنندج مردم از نمایشگاهم استقبال خوبی نمودند و بیشتر پیشنهاد این آنان این بود که نمایشگاه‌ها را در فضای باز برپا نمایم.
از مسئولین چه درخواستی دارید؟
در زمینه بیماری لاعلاج و صعب‌العلاج از مسئولین درخواست می‌شود که مساعدت لازم را به عمل‌آورند، چون این بیماری‌ها نیاز به درمان دارد و بایستی مداوم تحت‌نظر پزشک باشد. بیماری‌های رماتیسم، روماتولوژی، ارتوپدی و…، چون دارو‌هایی که دراین‌خصوص مصرف می‌شود کورتون است که سیستم ایمنی بدن را به هم می‌ریزد و این بیماری نیز سبب پوکی‌استخوان و نابینایی می‌شود.
از طرفی دیگر اشتغال و مسکن برای افراد کم‌توان خیلی ضروری است و بنده، چون روزانه دارو مصرف می‌نمایم و از طرفی باید چند ماه یکبار جراحی تعویض مفصل انجام دهم که پروتز آن را باید شخصاً بخرم بدین جهت هزینه‌های درمانی‌ام به‌صورت مداوم است؛ و سخن آخر…
متأسفانه در اداره شهرداری و سایر ادارات مشاور معلولین وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد به آن توجهی نمی‌کنند. در کل ما معلولین در تردد و رفت‌وآمد‌ها خیلی با مشکل مواجه می‌شویم که دسترسی به پارک، آموزشگاه‌ها، مکان‌های علمی، فرهنگی، کتابخانه‌ها و… برایمان دارای محدودیت است.
به‌طورکلی می‌توان گفت که معلولیت در ذهن وجود دارد نه در جسم. چون ذهن است که به دست و اعضا فرمان می‌دهد که چه کاری را انجام بدهد.
در زمینه ورزش، ورزش معلولین با انسان‌های سالم تفاوتی دارد؛ اما از لحاظ هنر در یک سطح مورد رقابت و داوری قرار می‌گیرند و این را در نظر نمی‌گیرند که چطور این اثر نوشته شده است و متأسفانه هیچ‌گونه امتیازی از این نظر نداریم.
چه زیباست که بگوییم:
هیچ بهاری بی خزان نیست
جز بهار هنر و ادب
گوهر پاک از کجا
عالم خاک از کجا..
انتهای خبر/
