به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،یکی از مشکلاتی که همیشه دامنگیر تمام کشورها بوده، عدم تناسب تعداد افراد تحصیلکرده با پست‌های مدیریتی در سازمان های دولتی است. کشورهای مختلف به ویژه کشورهای توسعه یافته، برای حل این مشکل سیاست‌های تشویقی متعدد و متنوعی برای هدایت افراد تحصیل کرده و دارای تخصص به بازار کاری غیر از مشاغل دولتی، در نظر می گیرند.
این سیاست ها و حمایت ها بیشتر جنبه مالی دارد مانند پرداخت تسهیلات راه اندازی کسب و کار که بازپرداخت آن دراز مدت باشد و یا حذف مالیات در سال های اول به راه افتادن کار و نیز حمایت به شکل بیمه اجباری از افرادی که در این مشاغل صاحب کار می شوند.
اما طرف دیگر قضیه خود افراد هستند که گاهی اوقات تحت تأثیر تبلیغاتی که صورت می گیرد علاقمند به راه اندازی کسب وکار می شوند ولی پس از مدتی در مواجهه با سختی ها و نیز مشکلات مالی با اعلام ورشکستگی از کارآفرینی انصراف می دهند.
شاید در اطراف خود با افراد متعددی مواجه شده باشید که در مقایسه شغل اداری با شغلی که بر اساس کارآفرینی شکل گرفته است، به طور قطع کارمند بودن را ترجیح می دهند! این افراد یا هیچگاه به ذهن خود اجازه نداده اند که سودای پیشرفت شغلی و مالی داشته باشد و خود را از این شوق محروم کرده اند، یا با کسانی که علی رغم صرف هزینه و زمان، نتوانسته اند موفق شوند و بدین ترتیب انگیزه و شور داشتن یک شغل با مدیریت خودشان را از دست داده اند مراوده داشته اند و یا ممکن است خودشان به اصطلاح دستی بر آتش داشتند و شکست خورده اند.
با توجه به نامگذاری سال ۱۳۹۹، به نام «جهش تولید» و اینکه کارشناسان موضوعات اقتصادی، به ویژه اقتصاد مقاومتی، بر تولید به هر شکل و اندازه تأکید دارند، هرچند که نباید از تولید در سطح کلان غافل بود اما توجه به سطح خرد نیز می تواند گام موفق و مؤثری در این زمینه باشد.
توانایی بالقوه زنان در عرصه تولید
در بحث کارآفرینی برخی از افراد، زنان را از بازار کار جدا می کنند و یا توصیه‌هایی که دارند با شرایط کار و زندگی اکثر زنان ایرانی هم خوانی ندارد، گویی زنان سهمی در تولید و یا کارآفرینی ندارند اما حقیقت این است که هم در عرصه کلان زنان به عنوان عناصر مدیریتی قوی می توانند حضور داشته باشند و هم در عرصه خرد.
رفع برخی از نیازهای جامعه مستلزم تولید در سطح خرد است که از عهده زنان خانه دار بر می آید و آنان هم می توانند با داشتن سرمایه اندک و زمان محدود خود، با حضور در این عرصه ها به تولید بپردازند و گام موفقی در بر طرف کردن گوشه ای از نیازهای مردم داشته باشند، بنابراین ضروری است که با واکاوی علل ناموفق بودن کسب و کارهای نوظهور و نوپا به ویژه در قشر زنان و ارائه راه حل در برطرف کردن این مشکلات، شاهد حضور زنان بیشتری در عرصه تولید باشیم و حرکت موفقی را در جهش تولید در کشور رقم بزنیم.
فشار روانی شروع کار جدید برای زنان بیش از مردان است
یکی از مسائلی که در بحث کارآفرینی کمتر به آن پرداخته می‌شود، ابعاد روانی و فشاری است که در ابتدای شروع کار جدید، به ویژه کارآفرینی برای افراد به ویژه زنان اتفاق می افتد، زیرا مردها به سبب مسئولیتشان در تأمین هزینه های زندگی از سال ها قبل وارد عرصه کار شده اند اما زنان معمولا پس از پایان تحصیلات دانشگاهی خود رغبت حضور در عرصه اقتصاد را می یابند و به طبع آشنایی چندانی با فضای جدی کار تا آن زمان ندارند و این عدم آشنایی باعث ایجاد استرس و نگرانی در آنان می شود.
به علاوه زنان به ویژه زنان متأهل بیش از مردان نیازمند برقراری تعادل میان کار و زندگی هستند زیرا یکی از رموز موفقیت همه کارآفرینان ایجاد تعادل میان شغل جدید و زندگی شخصی است، اما زنان متأهل که گاهی نیز به تنهایی به عنوان سرپرست خانوار، مسئولیت مدیریت خانواده و تربیت فرزندان بر دوش آنان است، علاوه بر برقراری تعادل میان کار و زندگی، لازم است که زمانی را هم صرف توجه به اعضای خانواده، به ویژه فرزندان خود بکنند.
مشورت با اعضای خانواده یکی از شگردهای زنان کارآفرین
بنابرآنچه گفته شد، ضروری است که زنان پیش از شروع کسب و کار با خانواده خود درباره مشکلاتی که ممکن است با آن ها رو به رو شوند، صحبت کنند تا فکر و راه حل های مناسب برای مدیریت را پیدا کنند. به طور مثال پس از شروع یک کسب و کار جدید، به طور قطع فرصت گردش و تفریح دسته جمعی محدود می شود پس باید این مشکل را پیش از راه اندازی کار جدید با خانواده مطرح کرده و راه حل مناسب برای آن را پیدا کرد.
این فضای گفتمانی که در ابتدای کار اتفاق می افتد بهتر است که همچنین ادامه داشته باشد و زنان کارآفرین هر چند وقت یک بار با اعضای خانواده صحبت کنند تا بدانند چه زمان هایی کسب و کار آن ها بر روی اعضای خانواده تأثیر منفی می‌گذارد، بدین ترتیب می توانند در اسرع وقت جلوی این اتفاقات را بگیرند اما سهل انگاری در این مورد باعث می شود که مشکلات رفته رفته بزرگتر شود و شاید حل آن ها سخت و دشوار گردد.
گفت و گو و نیز مشورت کردن در مورد برخی از ابعاد کار، زنان را قادر می سازد تا جبران زمانی که نمی توانند با اعضای خانواده خود صحبت کنند، را داشته باشند و آنان با استفاده از عبارات خوب و تأیید برخی از نظرات آن ها و عملی کردن بخشی از توصیه ها قادر خواهند بود که حس اعتماد به نفس را در اعضای خانواده خود تقویت کنند.
نکته پایانی اینکه تفاوت اساسی کارآفرینی برای زنان متأهل در مقایسه با مردان و حتی زنان مجرد، مشارکت دادن اعضای خانواده در کارآفرینی است که اگر به نحو خوبی انجام شود، می تواند باعث ایجاد وحدت و یک دلی در همه اعضای خانواده شود، فرصتی که کمتر در اختیار مردان و یا زنان مجرد وجود دارد.
طنین یاس - زهرا باقری