به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، در تمام فرهنگ ها، الگوی ((خود)) را خانواده به اعضایش می دهد. احساس هویت(identity) انسان دو رکن دارد؛ حس تعلق و حس مجزا بودن. آزمایشگاهی که در آن این دو جزء با هم مخلوط و نسخه پیچی می شود، خانواده یعنی خاستگاه(رحم Matrix) هویت است. در مراحل اولیه اجتماعی شدن، خانواده رفتار و حس هویت کودک را قالب ریزی و برنامه ریزی می کند. حس تعلق از برون سازی کودک با گروه خانواده و مفروضات او در مورد الگوهای مراوده ای در ساخت خانواده سرچشمه می گیرد. حس مجزا بودن(Separateness) و تفرد(Individuation) از راه مشارکت در زیرمنظومه های مختلف خانواده در زمینه های متفاوت خانوادگی و مشارکت در گروه های برون خانگی حاصل می شود.
یکی از مهمترین عواملی که می تواند خانواده و این خاستگاه مهم را تقویت و تداوم ببخشد و به تعبیر قرآن کریم مودت و رحمت در آن خانواده جاری باشد رابطه زوجین (زیرمنظومه زن و شوهری) در این نهاد می باشد.
این زیر منظومه که متشکل از دو بزرگسال با جنسیت های مخالف و با هدف ابراز شده تشکیل خانواده به هم ملحق شده اند، دارای تکالیفی هستند که برای عملکرد خانواده حیاتی است.
برابر آموزه های امام صادق(ع) بعضی از این تکالیف عبارتند از: خوش اخلاقی با همسر، عفاف، مدارا با همسر، تامین سعادت دینی و دنیایی همسر و عشق به همسر. لازمه به ثمر رسیدن این تکالیف کسب دو مهارت اصلی ((مکملیت))و((برون سازی متقابل)) توسط زوجین می باشد.
زوجین باید الگوهایی به وجود آورند که در آن هر کدام عملکرد دیگری را در بسیاری زمینه ها حمایت کند. باید الگوهای مکملیتی به وجود آورند که به هرکدام از آنها این امکان را بدهد که ((تسلیم شود)) بی آنکه احساس کند((تسلیم شده است)). هم زن و هم شوهر باید بخشی از مجزا بودن خود را برای کسب تعلق از دست بدهند و بر حفظ حقوق مستقل خود پافشاری نکنند.
زیر منظومه زن و شوهری می تواند پناهگاه استرس های جهان خارج باشد. زن و شوهر در روند برون سازی متقابل می توانند وجوه خلاق ولی نهفته همسر خود را فعال کنند و بهترین ویژگی های یکدیگر را مورد تقویت قرار دهند.
علی اکبر محمدی