به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از گیلان، اگر این روزها در گوشه کنار خیابان ها قدم بزنید بانوانی نظر شما را جلب می کنند که وقیحانه با لباس های حریرگونه و نامناسب خود، در معابر عمومی شهر عبور می کنند بدون اینکه ترسی از شخصی یا مسئولی داشته باشند که جلوی اینگونه بدحجابی ها را بگیرد.
هر ساله با گرم
شدن هوا، نوع پوشش مردم هم تغییر می‌کند، یک سال آبی مد می‌شود، سال دیگر عنابی و هر
سال این رنگ‌ها و مدل ها در حال گردش است.
گویا دیوار غیرت
و حیا آواری شده است و برای کسی اهمیتی ندارد که دیگران با چه نوع پوششی در سطح جامعه
حضور می یابند و در شهر به گشت و گذار می پردازند.
در فصل گرما شاهد
بی بند و باری‌های زیادی از جانب برخی از افراد هستیم، سال گذشته وقتی یک فرد را با
مانتوی تنگ و ساپورت چسبان و نازک مشاهده می کردیم برای ما تعجب انگیز بود اما امسال
وقتی در خیابان های شهر قدم می زنیم متوجه می‌شویم که حجاب سال گذشته نسبت به امسال
تا چه اندازه بهتر بود.
اخیرا بی حجابی
به گونه ای جدید خود را نشان می دهد تا جایی که دیگر با رفت و آمد در خیابان شاهد چیزهای
غیر منتظره ای مثل کشف حجاب خواهیم بود؛ بدحجابی به تازگی به یک مسئله ای عادی حتی
در خیابان های شهر تبدیل شده است و گویا برخی به کل، ایران را با اروپا اشتباه گرفته اند
و در برابر اینگونه اقدامات، مسئولان ما فقط سکوت اختیار کرده اند.
انگار نه انگار
که درست ۱۰
سال پیش، قانون
راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در ۱۳ دی ۱۳۸۴ به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده
و برای ۲۶
دستگاه و سازمان
دولتی، وظیفه تعیین کرده است که از آن سال تاکنون، تنها آنچه که باقی مانده، شعار اجرایی
شدن این قانون است.
اگرچه اینگونه
پوشش های زننده توسط یک عده ای معلوم الحال اتفاق می افتد اما اگر جلوی آن گرفته نشود
قطعا قبح شکنی خواهد شد.
در نگاهی کلی به
سیر بدحجابی در جامعه شاهد هستیم که این ناهنجاری پله به پله در حال گرفتن حیا از زنان
جامعه است سیر مانتوهای کوتاه تا مانتوهای بدون دکمه و ساپورت یا روسری های عقب رفته،
روسری های کوتاه و حال روسری های افتاده مثال هایی از این روند منفی است.
این روزها ارائه
مدل های جدیدی از مانتو در سطح شهرها به چشم می خورد و از طرفی در اینترنت طرح هایی
از نوع جدید از سبک پوشش ارائه می شود که متاسفانه مانتوها به صورت جلو باز است و شاید
برخی از گروه های خاصی از جامعه زنان از آنها استفاده می کردند، ولی در این مقطع زمانی
به نظر می رسد سعی می شود به عنوان یک سبک و فرم قالب در بین تمامی اقشار جامعه ترویج
شود.
متاسفانه ميل به
استفاده از ساپورت در ميان زنان و دختران با وجود مخالفت ها و انتقادات شديد، روز به
روز در حال افزايش است و به عنوان یک پوشش عادی و معمولی در صورت ترویج است در حالی
که مسئولان امر اقدام به هیچ گونه عمل خاصی در راستای جلوگیری از پوشش ساپورت و مانتوهای
جلوباز نمی کنند.
با این شرایطی
که پیش می‌رویم باید به روزی فکر کنیم که وضعیت پوشش جامعه به قدری زننده شود که آن
روز نیز ساپورت‌ها را پوششی مناسب بدانیم و پوشش‌هایی به مراتب بدتر و زننده تر از
ساپورت را تقبیح کنیم زیرا این فرایند اصلاً فرایند مناسبی نیست و هر ساله بر عریانی
لباس ها افزوده می شود و قبح پوشش های بدن نما در حال از بین رفتن است و حتی سبب مباهات
افراد می شود.
به امید روزی که
مسئولان ما از خواب بیدار شوند و مصوباتشان فقط در حد یک مصوبه و حرف نباشد بلکه به
عمل در آید.
مائده فلاحتکار
ضیابری