با گسترش مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی، محمد رضا شاه برای سرکوب بیشتر مبارزات مردمی در اوایل بهمن 1350 با الگوگیری از دستگاه امنیتی انگلیس تشکیلات جدیدی تحت عنوان کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک-شهربانی راه اندازی کردوبا استقرار آن دراین مکان وبه کارگیری خشن ترین وبی رحم ترین بازجویان وشکنجه گران کار سرکوب مخالفان ومبارزان انقلاب اسلامی را دنبال کردبه گونه ای که تعدادی از آنان زیر شکنجه های بی رحمانه وطاقت فرساشهید شدند.
در سال 79 این مکان تبدیل به موزه عبرت ایران شدتا گوشه ای ازجنایات رژیم سلطنتی پهلوی به تصویرکشیده وبه نسلهای آینده ارائه شود تا بخشی از زوایای پنهان وتاریک معاصر را روشن نماید.
با ورود به این مکان دروهله نخست پلاکهای حکاکی شده فراوانی از نام افراد به چشم می خوردکه حاکی از نام انقلابیونی است که از آغاز تشکیل شکنجه گاه ساواک وشهربانی شاهنشاهی تا انحلال آن از یک روز تا هزارو صدوچهل شبانه روز در این شکنجه گاه مخوف به سر برده اند.
دراین شکنجه گاه مخوف 74نوع شکنجه توسط شکنجه گران ساواک که زیر نظر شکنجه
گران غرب آموزش دیده بودنداز جمله قفس داغ،فروبردن سوزن داغ زیر ناخن،دواندن با پا
های زخمی ،آویزان کردن زندانی به صورت صلیب وشکنجه های طاقت فرسای زیادی که قلم
قاصر از بیان آن است برای زندانیان انقلابی مدافع امام خمینی اجرا می شد.
