خلاصه گزارشی از یادمان شهدای هویزه :
هویزه میعادگاه 72 تن از شهدای هشت سال جنگ تحمیلی و شهید علم الهدی است که با گسترانیدن سفره میهمانی خود در نوروز به استقبال مسافران سرزمین نور شده است.
هریک از مناطق جنگی جنوب کشور به سبب ویژگی خاص خود سالانه پذیرای تعداد زیادی از مسافران می شود که منطقه هویزه نیز از این قاعده مستثنی نیست.
در مسیر 15 کیلومتری از جنوب غرب سوسنگرد و 72 کیلومتری ازغرب شهر اهواز که بگذری به سرزمین یاران حسین(ع) می رسی که در زمان هشت سال جنگ تحمیلی توانست با دفاع پیروزمندانه حماسه ماندگار از خود خلق کند.
وجود پیکر مطهر 72 شهید گمنام و نیز شهدای علم الهدی از جمله ویژگی هایی است که سبب شده این منطقه به یکی از شلوغ ترین مناطق جنگی تبدیل شده و مورد بازدید بسیاری از زائران قرار گیرد.
این ندای حسین است که هرشب و روز در گوش زمان نجوا می کند و تورا به سمت خود فرا میخواند.
آری "کل یوم و عاشورا و کل ارض کربلا" حقیقتی است که درست وقتی پایت را برخاک مقدس هویزه بگذاری به خوبی آن را درمیابی .
خاک هویزه قطعه ای بریده شده از خاک کربلا است که 72 رزمنده هشت سال مردانه در جای جایش جنگیده وشربت شهادت را نوشیدند.
رزمندگانی که همچون 72 یار حسین(ع) به ندای امام دوران خود یعنی همان خمینی(ره) ندای لبیک گفته و رهسپار جبهه های نبرد شدند.
تو بدان که مسافر نور شده ای و به وادی عشق و معرفت آمده ای گام هایت خاک زمینی را لمس می کند که تو در آن باید دنیایت را به فراموشی سپرده و به آن چوب حراج بزنی.
خوشحال باش سال جدیدت را شهداء برایت تحویل کرده اند و عیدی را خودشان به تو داده و برایت فرشی از نور زیر پایت گسترده اند.
زمان رسیدنت به اینجا فرقی نمی کند اینجا سرزمین عشق بازی آسمان و زمین است و درست جایی است که می توانی بال هایت را به پرواز درآورده و رنگ و بوی حسینی به خود بگیری.
هویزه برایت تکرار دوباره تاریخ را یادآور می شود چرا که زمینش 72 لاله گلگون کفن را در دامان خود دارد.
اینجا زمان به تو اجازه بستن عهد می هد عهدی برای خوب بودن و خوب ماندن.عهدی برای رفتن در مسیر شهداء و پیوستن به آرمان های آنان که بهتر است تو نیز درنگ نکرده و به جمع عاشقان بپیوندی.
هویزه بهشت حسینی است
به محض پیاده شدن از خودرو و حرکت در فضای منطقه هویزه جمعیت فراوانی از مردم را می بینی که هر یک مشغول کاری هستند. عده ای پیرزن و پیرمرد در گوشه ای آرام گرفته و زیرلب با تسبیح خود مشغول نجوا کردن ذکر صلوات هستند.
وارد قسمت زیارتگاه که می شوی در کنار قبر هر شهید عده ای ازافراد مشغول خواندن دعا و زیارت بوده و عده ای نیز با شهدا نجوا کرده و اشک می ریزند و در میان نجواهای خود دست یاری به سوی آنها دراز کرده و شفاعت را تمنا می کنند.
عده ای دیگر از خانم ها هستند که در کنار قبر شهید علم الهدی مشغول خواندن نماز و دعا بوده و درحالی که سرشان را روی قبر گذاشته اند میگریند.
اینجا زمینی است که بسیاری از خانواده های شهداء با حضور در آن می توانند حضور دوباره فرزند خود را احساس کنند.
هویزه برای دانشجویان و دانش آموزان بیشتر شبیه به میعادگاه است چراکه در سینه خود رمز و راز رشادت ها و دلیرمردی های مردانی را نهفته که هشت سال مردانه در مقابل دشمن ایستادگی کردند و نشان دادند که باید در هرشرایط از آب و خاک دفاع کرد.
در میان شلوغی جمعیت دختر بچه ای که شاید سنش از 4سال تجاوز نمی کند با چادر سفید همراه با گل های صورتی رنگ در یکی از حجره ها محو نوشته هایی است که از سقف آویزان شده و در دنیای کودکی خود به نجوایی عاشقانه با شهداء پرداخته است.
کلام شیرین و کودکانه اش که با آرامی آن را بر زبان جاری می سازد خبر از پیوند ارتباطی عمیق او با شهیدان می دهد که وقتی از او می پرسم چه خواسته ای از آنان دارد می گوید " شهداء ما را فراموش نکنند" گفتن این جمله از دهان کودکانه او نمی دانم می تواند چه می تواند چه معنایی داشته باشد اما صداقت و پاکی خالصانه در تک تک کلمات او موج می زند.
اینجا قسمتی از بهشت خداست که کلمات در بیان بزرگی آن قاصر می شود و نمی تواند از بلندی و عظمت آن حرفی به میان آورد جز آنکه اینجا میثاق گاه یاران خداست.
آری اینجا هویزه بهشت حسینی است...
انتهای پیام/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: