به گزارش سرویس بنیاد فرهنگی روایت خبرگزاری بسیج، ذی نوری نهمین نمایشگاه انفرادیش تعداد ۳۰ تابلوی آبرنگ که کوچک‌ترین آن در ابعاد ۵۰×۳۰ و بزرگ‌ترینش ۷۰×۵۰ سانتی متر است را به تماشای عموم گذاشت. او در این آثار که در سبک‌های رئال و فتو رئال کار شده مناظری از طبیعت شهرهای ایران ، ساختمان‌ها و کلبه‌های قدیمی با بافت‌های سنتی و تصاویری از مردم با لباس‌های سنتی را انعکاس داده است.
وی در این نمایشگاه در کنار آبرنگ‌هایش ، پنج تابلوی خوشنویسی که در حدود ۲۰ سال پیش به صورت چلیپا با خط نستعلیق کار شده را به نمایش گذاشته است.
عطاالله ذی نوری متولد ۱۳۲۳ است، او در سال ۹۱ نشان درجه یک هنری معادل دکترا را دریافت کرده است. آثار ذی نوری تا کنون در استرالیا، روسیه، انگلستان، دوبی ... به نمایش در آمده و حدود ۱۲ سال پیش، كتابی از مجموعه آثار او توسط انتشارات نگار به چاپ رسیده است. همچنین وی در سال ۱۳۴۸ مدرک خوشنویسی خود را از انجمن خوشنویسان ایران دریافت کرده است.
نمایشگاه آبرنگ‌های عطاالله ذی نوری تا ۲۲ اردیبهشت ماه در گالری شکوه دایر خواهد بود و علاقه‌مندان می‌توانند از این نمایشگاه شنبه تا چهارشنبه ساعات ۱۶ تا ۲۰ و جمعه‌ها ساعات ۱۶ تا ۲۱ در گالرى شکوه واقع خیابان فرمانیه،بلواراندرزگو،خیابان امیر نوری، پلاک ۱۹ دیدن نمایند.
عطاالله ذی نوری بدون شک یکی از اساتید خوش نام عرصه نقاشی در حوزه کار با آبرنگ است. گرچه او خوشنویس قابلی است و در کارنامه اش فعالیت در حوزه گرافیک نیز دیده می شود اما وقتی به تابلوهای آبرنگ او می رسی تفاوت را در کارهایش احساس می کنی. قدرت طراحی، جسارت و دقت در رنگ گذاری و مهمتر از همه تنوع در پرداختن به موضوعات مختلف را می توان از ویژگی های کارهای او دانست.
ذی نوری که این روزها نمایشگاه نقاشی‌های آبرنگ‌اش در گالری «شکوه» برپا است در حاشیه این نمایشگاه گفت: من هر موضوعی که به نظرم جذاب برسد به یک اثر تبدیل می کنم. محدودیتی برایم ندارد که یک اثر را از روی بنایی تاریخی بکشم یا طبیعت و میوه یا تصویرسازی یک حیوان مثل خروس یا کشیدن یک در قدیمی روی بوم بزرگ باشد.
راست می گوید برای این استاد پییشکسوت که سی سال است کار نقاشی با آبرنگ را دنبال می کند فرقی ندارد سراغ چه موضوعی می رود؛ مرد یا زنی خمیده از باری که به دوش می کشد، بازار ماهی فروشان، سبدی انار، مرغ و خروس هایی در پی دانه یا یک خانه روستایی.
او که همچنان به سبک رئالیسم و فوتورئالیسم پایبند است و درباره سبکش گفت: اول این را بگویم که من از روی عکس کار نمی کنم و از روی مدل واقعی کار می کنم. ضمن اینکه اکثر هنرمندانی که با آبرنگ نقاشی می‌کشند آزاد کار می کنند. من هم البته آزاد کار می کنم ولی دقت در پردازش رنگ ها را دوست دارم و این مساله کارم را کمی سخت می کند. من رنگ روغن هم کار می کنم. نمی گویم آبرنگ از رنگ روغن سخت تر است چون کار با هر متریالی سخت است اما در کار با رنگ روغن شما امکان اصلاح کار با رنگ سفید را دارید ولی در آبرنگ شما رنگ سفید ندارید و در این سبک هر جا رنگ سفید نیاز باشد باید جای آن را خالی بگذارید تا رنگ خود کاغذ جلوه گر شود. همین می شود که دقت در پردازش بسیار سخت است و جای اصلاحی نیست، اما برای من همین موضوع جذابیت دارد.
ذی‌نوری افزود: در کار با آبرنگ قدرت طراحی و رنگ گذاری مهم است، اما به دست آوردن تجربه در این عرصه بیش از هر چیز به کمک نقاش می آید. این تجربه هم به سادگی به دست نمی آید و شاید برای همین جوان های امروز خیلی کم به کار با آبرنگ علاقه دارند.
وی با تاکید بر اینکه اینطور نیست که سبک های دیگر یا کار با متریال های دیگر در نقاشی آسان باشد اما جوان های امروز زود می خواهند به رنگ گذاری برسند، توضیح داد: کشیدن تابلو و سریعا نمایشگاه برپا کردن هدف این روزهای برخی جوانان شده است. در واقع گذاشتن نمایشگاه برای جوان‌ها یک هدف شده است در حالیکه باید هدف این باشد که فرد هنرش را قوی کند و برای دلش کار کند.
این استاد نقاشی در پایان گفت: من کار با آبرنگ را دوست دارم چون در آبرنگ رنگ‌ها به اصطلاح روحی هستند و حتی حال و احوال آدم بسیار حسی است.