همه او را می شناسند. ساده و صمیمی بود. چهره ای بشاش و خندان داشت و رفتاری از سر تواضع و فروتنی ، در عین حال صلابت و استواری از چهره او نمایان بود.
روستازاده ای از میداوود ، در یک خانواده نسبتاً فقیر روستایی ولی شریف ، اصیل و مومن متولد شده بود و صداقت و صفا ، سادگی و پاکی و دلیری را از روستا به ارث برده بود.
شهید نوری ممبینی نه تنها طالب دنیا نبود بلکه دنیا را خوار می شمرد و همانند مولایش علی (ع) دنیاگرایی را سه طلاقه کرده بود. هرگز پست و مقام او را تحت تاثیر خود قرار نداد زیرا که او مسئولیت را برای رضای خدا و انجام تکلیف و وظیفه می پذیرفت. چه آن وقت که فعالانه وارد جهادسازندگی شد ، چه زمانی که در کسوت شریف معلمی درآمد و چه آن موقع که فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایذه بود.
حرکات و رفتارش سرشار از تواضع و وقار ، در عمل نیز بسیار پرتلاش و سخت کوش بود. دفتر کارش سادگی ، اخلاص و صفا را معنی می کرد و تجسم عینی صمیمیت ، مهربانی و صداقت بود ، عشق خدمت به مردم ، دفاع از ارزشها و حفظ حرمت انسانها را جایگزین روابط خشک اداری و کاغذ بازی کرده بود.
شهید نوری ظاهری آراسته ، آرام ، ساده و روحیه ای سرشار از محبت و صمیمیت و نشاط داشت.سادگی زندگی او با بی ریا بودنش زبانزد همه بود.شهید نوری را همه دوست داشتند در برخورد با دیگران همیشه خندان بود. آنقدر متین و باوقار بود که هر کس فقط یک بار با او برخورد می کرد ، شیفته ی اخلاق او می شد.
بیانی دلنشین و گرم داشت به شیوایی سخنرانی می کرد ، گویی هنوز صدای گرم او را در مسجد جامع ایذه می شنوم که بسیار با جذبه و شور سخن می گفت. کلامش نافذ و گیرا بود ، در عین حال با صراحت و سوز صحبت می کرد.
سخنانش بوی ولایت می داد. بوی عشق به اسلام ، پیامبر(ص) و اهل بیت. حاج علی عاشق امام حسین (ع) بود و استمرار حرکت مولایش حسین را در حجت زمان خود امام خمینی(ره) یافته و به همین علت نیز از خیل سرداران او گشت و در راه اهداف حضرت امام ، ایثار و جانفشانی نمود.
از مصادیق بارز مجاهدانی بود که در راه انقلاب و دفاع از آرمانهای امام و شهدا و احیای ارزشهای مکتب اسلام ، جان عزیزش آن شیرین ترین گوهر وجودش را تقدیم نمود.
او که در مکتب امام حسین (ع) درس شهادت و رشادت و ایثار خوانده بود ، در تاریخ ۱۳۷۲/۳/۱۸ موفق به اخذ درجه رفیع شهادت گردید. یاد و خاطره اش گرامی و راهش پر رهرو باد.