به خوبی یادم هست که پدر علم فناوری اطلاعات ایران دکتر علی اکبر جلالی، در یک روستای کوچک و دور افتاده در کشور توانست با یک ابتکار ساده طرح روستای الکترونیک را رقم بزند و متعاقب با این کار دفاتر ICT روستایی در کشور تأسیس شد و به یک طرح همه گیر مبدل گشت.
در این مثال ذکر چند نکته عبرت گیر خالی از لطف نیست؛ اولاً ایشان این طرح را در روستای محل تولدش بدون هیچ دغدغه ای و توجه به حرفهای نا مربوط رقم زد، دوماً بازوان اجرایی این کار جوانان بی کار و تحصیل کرده روستا بودند که دست آنها را از وسایل ابتذال و فساد خالی نمود و با آموزش ساده ای توانست آنها را به سفرای فروش محصولات کشاورزی پدرانشان در بستر اینترنت تبدیل نماید.
سوم اینکه گستره ی طرح از بستر این روستا شروع و به یک همکاری نمونه در سطح کشور مبدل گشت و طرح ملی شد.
با کمی تفکر در این سه نکته درسهای بی بدیلی را در آموزه های فرهنگی استان می توان رقم زد.
اما در روستا های استان کهگیلویه و بویراحمد چه خبر است؟ آیا سازندگی و تولید اتفاق می افتد و تصویر روشنی از این موضوع در ذهن ما رقم می خورد؟
آیا دولت بخوبی توانسته از مهاجرت های غیر ضروری به شهرهای استان جلوگیری نماید و به طبع آن از حاشیه نشینی دور شهرهای پرجمعیت استان جلوگیری نماید؟
آنچه در نگاه اول به پاسخ به این سوالات در ذهن متبادر می گردد این است که روستاهای استان ما تنها بازیچه ای شده اند که در زمستان(اشاره به زمستان1394 و سالهای مشابه قبل از آن) به محلی برای جمع آوری آرای مردم تبدیل می گردد و سیاستهای پوشالی برخی از نمایندگان استان در این جبهه به رخ مردم کشانده می شود. آیا تحقق پیدا کرده اند میرشکارهایی که سالیان گذشته تا کنون از خود در ذهن مردم بی گناه این مناطق اسطوره های بی بدیلی ساخته اند؟
سه بعد مهم رونق تولید در روستاهای ما(یعنی ابتکار در ارایه طرح های تولیدی، بکارگیری جوانان همان روستا در همان طرح به جهت جلوگیری از مهاجرت های بی مورد و ملی ساختن طرح) که در مثال بالا بخوبی برای مخاطبان این یادداشت روشن گردید، محقق گشته اند؟
اکنون در فصل تابستان(آغاز روزگار نمایندگی نمایندگان مجلس در تهران)، آیا دوباره همان میتینگ های سیاسی در روستاها با عنوان راهکارهای رفع تولید در همان روستا ها با حضور مردم روستا و نمایندگان برگزار می شود یا خیر؟
واقعیتی است غیرقابل انکار که میرشکارها اکنون در لانه جدید خود در پی اهداف سیاسی جدید شان هستند و دست مردم تا انتخابات آتی در حنایی خواهد ماند که دگر باره با بوی انتخابات به خود رنگی جدید می گیرد.
نماینده مجلس موظف است با ارایه طرح های ملی، اشتغال زایی در جهت اقصاد مقاومتی و رفع موانع اشتغال از شهرستانش بر آید نه اینکه شبانه روز اش در مجلس در پی سیاسی بازی باشد!
امیدواریم رویه نمایندگان استان(هر چند برخی از آنها در ورطه آزمایش اند و نمی توان قضاوت عجولانه ای کرد) در این دور به گونه ای باشد که مردم از نزدیک شاهد شکوفایی شهرستان هایشان باشند نه جانبداری های سیاسی و غیر تولیدی.