یکی از بارزترین مصداق هایی که می توان به آن اشاره کرد، روستای خوش آب و هوای ساوند در غرب شهرستان کوهبنان است . این روستا دارای ظرفیت بالایی در بخش کشاورزی و گردشگری است اما مسأله ای که وجود دارد این است که در سال اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل، اتفاقی متضاد با شعار سال در این روستا در حال رخ دادن است .
این را می توان از مزارع خالی از محصول کشاورزی و آبی که بدون استفاده در بخش کشاورزی به هدر می رود به عینه مشاهده کرد چرا که با توجه به آبدهی چشمه روستا روزانه بیش از ۲۰ متر مکعب آب هدر می رود، این درحالی است که تا چند سال گذشته حداقل ۵ خانواده در این روستا کار کشاورزی می کردند و از این راه کسب درآمد داشتند و امرار معاش می کردند.
گفته می شود با توجه به موقوفه بودن اراضی زیر کشت روستای ساوند و اجاره بهای تعیین شده بالاتر از حد معمول کسی زیر بار اجاره این روستا نرفته است. سوال این است حال در صورت صحت این موضوع و یا هر دلیل دیگری که باعث عدم کشت و کار در این خاک حاصلخیز شده است ؛ هدر دادن این منابع و امکانات در این روستا قابل توجیه است؟
به نظر می رسد در ارتباط با اشتغال زایی در کوهبنان یک تصوری وجود که مثالاً یک کارخانه ای احداث شود یا کارگاه تولیدی راه اندازی شود یا معدنی راه بیافتد که مثلا یک دفعه ۱۰۰ نفر مشغول به کار بشوند و کمتر برای آنچه که در اختیار و در دسترس مردم است از سوی مسئولین برنامه ریزی می شود که مصداق بارز این موضوع همین روستای ساوند می باشد که با توجه به اینکه این ملک شخصی نیست از بیت المال است برنامه ریزی برای رونق آن صورت نگرفته است.
این مسأله مصداقی است برای صحبت های وزیر کشور که در جلسه ی اقتصاد مقاومتی کرمان گفت : مسئولین فقط به فکر افتتاح پروژه نباشند بلکه به فکر این باشند که مردم از آنچه که در اختیار دارند بهتر بتوانند استفاده کنند و تولیدات بیشتری داشته باشند.
این مسئول با ذکر این مثال که مثلاً ۵ مرغ یک روستایی با ۵ تا تخم مرغ به ۱۰ مرغ و ۱۰ تا تخم مرغ خوهان استفاده بیشتر از ضرفیت ها و منابع موجود بود که باید گفت به استناد مصداق مطرح شده این طرز فکر در کوهبنان کمتر مورد توجه قرار دارد .
و نتیجه ی آن نیز آن است که امروز با وجود ظرفیت های اشتغال از این نوع در منطقه فرصت های شغلی مربوط به آن از بین رفته است و به مهاجرت قشر جوان از شهرستان منجر شده است.
انتهای پیام/