آیت‌الله قاضی موسس و رئیس فقید دانشگاه قم است که علاوه بر مجاهدت علمی در تدریس و تربیت طلاب، به مجاهدات عملی و فرهنگی مانند تأسیس مراکز آموزشی و انتشار روزنامه هم اهتمام داشت.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، در پیام تسلیت رهبر حکیم انقلاب به مناسبت درگذشت او، عباراتی مانند «عالم خدمتگزار و ایثارگر»، «روحانی دانا و توانا»، «شخصیت کم نظیر در جامعه روحانیت و حوزه‌های علمیه» و همچنین «روحانی پُرتلاش و مبتکر» به چشم می‌خورد؛ عالم عاملی که مراجع عظام و از جمله آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله موسوی اردبیلی و آیت‌الله جعفر سبحانی هم در فقدان وی، پیام تسلیت صادر کردند.
او آیت‌الله حاج شیخ مهدی قاضی خرم آبادی است. وی در بیستمین روز از بهمن ماه سال 1306 به دنیا آمد و در مانند چنین روزی یعنی در دومین روز از آذر ماه و در سن 82 سالگی، به دیدار معبود شتافت.
دوران ابتدایی او در خرم آباد گذشت و وی پس از آن، وارد حوزه علمیه این شهر شد؛ اما عطش مثال زدنی‌اش در آموختن کامل‌تر علوم اهل بیت (ع) سبب شد تا وی راه حوزه علمیه قم را در پیش گیرد.
او در قم از محضر فرزانگانی مانند آیات محمد صدوقی یزدی، عبدالحسین صاحب الدّاری، علی پناه اشتهاردی، محمدتقی اشراقی، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی، علامه کرباسچیان و علی مشکینی، دروس مقدمات و سطح را فرا گرفت و آنگاه برای دروس خارج فقه و اصول به درس حضرت امام و همچنین آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله کمالوند خرم آبادی شتافت.
پس از چندی وی به همراه استادش، آیت‌الله کمالوند، به خرم آباد بازگشت و تدریس را آغاز کرد.
رحلت آیت‌الله کمالوند البته موجب شد تا بر اساس درخواست روحانیون و طلاب آن دیار، آیت‌الله قاضی خرم آبادی با کسب اجازه از محضر حضرت امام، وکالت حوزه علمیه کمالیّه را بر عهده گیرد و به امور طلاب و روحانیون ارجمند و در عین حال به مدیریت مبارزات انقلابی مردم لرستان بپردازد.
وی در آن روزگار سعی می‌کرد تا با دعوت از افراد صالح و متعهد برای وعظ و ارشاد عمومی، به روشنگری ماهیت رژیم پهلوی و جنایات آن رژیم بپردازد که در این بین، دعوت از افرادی مانند آیات مطهری، مدنی، مکارم شیرازی، سبحانی، مفتح، هاشمی نژاد و فلسفی، مثال‌های روشنی برای تلاش وی در تداوم نهضت انقلابی امام در لرستان است.
این روند سبب شد تا آیت‌الله قاضی از سوی عوامل رژیم، دستگیر و به زندان بیفتد؛ زندانی که گاهی به صورت انفرادی تحمل می‌شد.
نقل است که یکی از دشواری‌های زندان برای وی، شنیدن غیبت افراد از دیگران در بند عمومی زندان بود که موجب رنجش خاطر آیت‌الله قاضی را فراهم می‌آورد؛ لذا وی به همین دلیل از رئیس زندان تقاضا داشت، مدت بیشتری در انفرادی بماند تا از استماع غیبت افراد نسبت به افراد دیگر در امان باشد؛ به بیان دیگر وی مشتاقانه به سمت و سوی تحمل مصائب فراوان زندان انفرادی می‌رفت تا از گناه غیبت دیگران به دور باشد.
این تلاش‌ها نتیجه داد و انقلاب شکوهمند اسلامی مردم ایران به ثمر نشست.
آیت‌الله قاضی خرم آبادی، پس از انقلاب هم مسؤولیت‌های متعددی را بر دوش گرفت که مدیریت کمیته انقلاب اسلامی لرستان، معاونت شورای عالی قضایی، دبیر و عضو هیأت عفو امام خمینی با حُکم معظم له، ریاست هیأت مدیره مرکز خدمات حوزه‌های علمیه با حُکم رهبر معظم انقلاب، ریاست مدرسه عالی تربیتی و قضایی طلاب قم، معاونت شورای مدیریت حوزه علمیه قم و همچنین ریاست دانشگاه قم از آن جمله است.
و اما یکی از خاطرات جالب درباره شیوه رفتار و سیره این عالم عامل، مطلبی است به نقل از آیت‌الله صادقی، ریاست دادگاه انقلاب اسلامی لرستان در اوایل انقلاب اسلامی.
وی نقل می‌کند:«در دوران شاه، یک‌بار بنده و آیت‌الله قاضی را دستگیر کردند و در همان اتومبیل، یکی از ماموران رژیم، کتک مفصلی به ما زد تا جایی که تا چند روز بدنمان به شدت درد می‌کرد.
زمان گذشت؛ تا اینکه پس از انقلاب و در زمان مسؤولیت بنده در دادگاه انقلاب اسلامی و در جریان بازدید از زندان‌ها، همان فرد را در جمع زندانیان مشاهده کردم. او تا مرا دید، متوجه داستان شد و به سرعت به دست و پای من افتاد و تقاضای عفو کرد.
چند روز بیشتر نگذشته بود که شنیدم همان مرد به دستور آیت‌الله قاضی خرم آبادی، از زندان آزاد شده است. وقتی دلیل این تصمیم را از ایشان پرسیدم، فرمودند:«بنده جستجو کردم و متوجه شدم که این شخص، غیر از بنده و شما، به کسی آسیبی نرسانده است. بنده از حق خود گذشتم و یقین داشتم که شما هم از حق خود می‌گذرید؛ بنابراین او را آزاد کردم.»
ذکر این نکته هم لازم است که آیت‌الله قاضی علاوه بر مجاهدت علمی در تدریس و تربیت طلاب، به مجاهدات عملی و فرهنگی مانند تأسیس مراکز آموزشی و انتشار روزنامه هم اهتمام داشت و همین موجب شد که تأسیس دبیرستان علوی و انتشار روزنامه صدای لرستان در دستور کار وی قرار گیرد.
و اما یکی از مهم‌ترین امور و زحمات عام المنفعه آیت‌الله قاضی، تأسیس و اداره دانشگاه قم است؛ امری که تا پایان عمر آن عالم ربانی ادامه یافت.
این عالم عامل سرانجام پس از 82 سال عمر بابرکت، به ملکوت اعلی پیوست. آیت‌الله سبحانی پس از آن بر پیکر مطهرش اقامه نماز فرمود تا در جوار مضجع نورانی حضرت فاطمه معصومه (س) در خاک آرام گیرد.
آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی در جایی، ضمن اشاره به نظم مثال زدنی ایشان در دبیرخانه شورای عالی حوزه‌های علمیه، درباره یکی دیگر از وجوه بارز شخصیتی آن عالم جلیل القدر می‌فرماید:«یکی از صفاتی که در ایشان خیلی بارز بود، پُر کاری‌شان بود که از کار خسته نمی‌شدند. خودشان یک بار به من گفتند در مغز من رگی است که نمی‌گذارد من خاموش باشم و بنشینم و دائماً این رگ مرا تحریک می‌کند. ایشان خیلی مخلص بودند و اهل تظاهر و ریاکاری نبودند.»
همچنین آیت‌الله سبحانی هم وی را مصداق بارز شمع بودن برای سوختن در راستای بهره‌مندی دیگران می‌داند و آیت‌الله مؤمن هم به حضور مستمر ایشان در دانشگاه قم اشاره می‌فرماید و می‌گوید:«ایشان حتی یک روز هم در دانشگاه غیبت نداشت.» رحمت‌الله علیه.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: